วันนี้ผมไปเยี่ยมแปลงเรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียง ที่ตำบลหนองแม่แตง อำเภอไทรงาม จังหวัดกำแพงเพชร เห็นชาวบ้านนำข้าวเปลือกมาตากบริเวณข้างๆ ถนน ประมาณ 4-5 แห่ง
นี่เป็นภาพหนึ่งของชนบทครับ หากเรามองหรือคิดเพียงด้านเดียวก็จะคิดว่าเป็นการรุกล้ำเส้นทางการจราจร แต่หากเรามองให้เห็นองค์รวมของชุมชน ก็จะมีความเข้าใจและเห็นความจำเป็นของชาวบ้านที่จะขอพึ่งพิงทรัพย์สินของสาธารณะบ้างเป็นบางครั้ง (ยานยนต์จะย่ำข้าวเปลือกบ้างเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร)
ผมมองแบบบูรณาการ เห็นว่าบางครั้งแม้จะดูว่าไม่ถูกต้องตามกฎระเบียบฯ แต่สิ่งเหล่านี้ก็ไม่ได้รบกวนส่วนรวมมากเท่าไร(ไม่มากมายเท่าเศษหิน-ดิน-ทราย ที่หล่นลงบนถนนในบางแห่ง) ผมกลับมองว่าเป็นภาพที่สวยงาม เป็นวิถีชีวิต และเป็นธรรมชาติของชนบทไทย (เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ) แล้วท่านล่ะครับ คิดอย่างไร
บันทึกมาเพื่อการ ลปรร.ครับ
วีรยุทธ สมป่าสัก
หลายๆ ครั้งที่ออกไปนอกเมือง...ก็จะเห็น...บรรยากาศเช่นนี้ค่ะ...ครั้งหนึ่งไป พัทลุงเขาตากปลา..ตัวเล็กๆ ที่ข้างถนนแบบนี้แหล่ะแล้วให้เด็ก...ๆ มานอนเฝ้าไล่หมา....ไห้มากิน...เจตนา..."หาแดด...ที่สม่ำเสมอ"ไม่ได้ตั้งใจบุกรุก...ล่วงล้ำที่ สาธารณะค่ะ...ทำให้เห็นวิถีชีวิต..เป็นเสน่ห์ไปอีกแบบค่ะ แต่ดิฉั๊นก็มิได้เป็นเสือปืนไว...ชักกล้องถ่ายรูปมาเก็บภาพเช่นคุณ..ขอคาระวะ..
เรียน ท่านพี่เมตา
แถวบ้านผมเห็นเป็นประจำ ก็มองว่าเป็นส่วนหนึ่งของวิถีชีวิตที่บนพื้นฐานของความเอื้ออาทร เพราะเราใช้รถ เขาใช้ตากข้าว ถ้าจะมองถึงความถูกต้องโดยเอากฎระเบียบกติกามาจับบังคับใช้กันนั้น มันก็ผิดเพราะล้ำผิวการจราจร แต่ถ้าเราใช้ชีวิตโดยหลีกเลี่ยงให้ไกลซึ่งกฎหมาย ข้อบังคับ กติกา แต่ให้ใช้ศีลธรรม คุณธรรม โดยยอมผ่อนปรนให้กันและกัน เราลำบากนิดเขาสบาย เพราะเขาเองไม่ได้จะนำมาตากกันทุกวัน ถึงปีหนึ่งจะทำนาสองถึงสามครั้งก็ตาม
เรานึกขอบคุณเขาเสียอีกว่า ที่นำสิ่งของมากั้นให้เรารู้ล่วงหน้าว่าข้างหน้ามีการตากข้าว
ผมขับรถอย่างมีความสุขที่ได้ระมัดระวังไม่ให้รถทำให้ข้าวของชาวบ้านอันเป็นเพื่อนสังคมของผมเสียหาย