หัวอกของทองคำ

ความใจกว้างโดยไม่คำนึงถึงฐานะที่เป็นจริงของตนเองนั้นไม่สมควรได้รับการยกย่อง

      ความมีน้ำใจ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อผู้อื่น เป็นคุณลักษณะที่ดีที่น่าภาคภูมิใจของคนไทย ที่ชาวต่างชาติต่างยอมรับนับถือและใฝ่ฝันที่จะมาเยือนเมืองไทย มีคำกล่าวที่ยืนยันถึงน้ำใจของคนไทยมากมาย เช่น    
       "ใครมาถึงเรือนชานก็ต้อนรับ"
       "ยิ้มสยาม"    เป็นต้น
       ในยุคปัจจุบันสังคมเริ่มเปลี่ยนแปลงไป การต่อสู้ดิ้นรนเพื่อความอยู่รอดมีมากขึ้น โดยเฉพาะในสังคมเมือง น้ำใจที่ดีงามดังกล่าวเริ่มลดน้อยถอยลงไปทุกที แต่คุณลักษณะเหล่านี้ยังปรากฎให้เห็นในสังคมชนบทของบ้านเราอีกหลายแห่ง
      เรื่องที่แสดงให้เห็นถึงน้ำใจของชาวชนบทเรื่องหนึ่งเกิดขึ้นกับครอบครัวของเด็กชายทองคำ แห่งหมู่บ้านดอนขี้มด เนื่องจากพ่อของทองคำเป็นคนกว้างขวางมีเพื่อนฝูงมากมายทั้งในหมู่บ้านและในเมือง   
      ครั้งหนึ่ง มีเพื่อนของพ่อทองคำ 3 คน จากในเมืองมาเยี่ยมบ้าน พ่อก็สั่งให้แม่ของทองคำทำกับข้าวชั้นดีเลี้ยงเพื่อน ๆ มีทั้งสุราและอาหารจำพวกปู ปลา หมู เห็ด เป็ด ไก่ มากมาย
      ระหว่างที่เพื่อน ๆ ของพ่อรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อยและคุยกันอย่างออกรสชาติ แม่และทองคำก็ต้องคอยบริการและดูแลความเรียบร้อยอยู่ห่าง ๆ
     โดยปกติครอบครัวของทองคำไม่เคยได้ลิ้มรสอาหารชั้นดีอย่างนี้เลยสักครั้ง ทองคำเฝ้าแอบมองและตั้งความหวังไว้ว่า ครั้งนี้อาหารคงจะเหลือเป็นบุญปากสำหรับทองคำบ้าง
      แต่เพื่อน ๆ ของพ่อกลับไม่คิดคำนึงถึงเรื่องนี้ บริโภคอาหารทุกชนิดที่แม่และทองคำเสิร์ฟอย่างไม่เหลือหลอ ...จนถึงอาหารพิเศษชุดสุดท้ายคือ ปลาอินทรีขนาดใหญ่ทอดกรอบ ซึ่งเป็นความหวังสุดท้ายของทองคำ
     ช้อนส้อมของแต่ละคนที่ตักลงไปในชิ้นปลาเหมือนปลายส้อมที่ทิ่มแทงลงไปในหัวใจของทองคำ 
     จนกระทั่งเนื้อปลาด้านหนึ่งหมดไป แต่เพื่อน ๆ ของพ่อทองคำก็ยังไม่ยอมลดละ
     ทองคำใจหายวาบ เผลอตัวอุทานกับแม่อย่างเจ็บปวดและสิ้นหวัง  
    “พลิกอีกแล้วแม่”