๘๒ ชีวิตที่ใช่...ถ้าไปโคกหนองนา

          ฝันว่า..จะต้องมีที่ดินใกล้บ้านให้ได้ก่อนเกษียณ ก็ทำได้แล้ว แต่ใกล้โรงเรียนมากกว่า ห่างจากโรงเรียน ๕๐๐ เมตร และไกลจากบ้าน ๑๐ กม.พอดี

      พอมีที่ดินแล้วไงต่อ..ก็อย่างที่เคยบอกไป ว่าต้องขุดสระ ขุดคลอง แบ่งพื้นที่เอาไว้ปลูกบ้านหลังเล็กๆ ปลูกไม้ยืนต้น ประเภทไม้ใหญ่และแบ่งไว้สำหรับพืชผักสวนครัวรั้วกินได้ แต่ก็ต้องไม่ลืมแปลงนาปลูกข้าวด้วย

          ทุกอย่างลงตัวหมด จะเหลือก็แต่เพียงการรอให้ต้นไม้เติบโต ต้นไม้ที่ปลูกไว้ตั้งแต่เดือนเมษายน กว่า ๓๐๐ ต้น พ้นภัยแล้งมาได้อย่างสง่างาม

                                                                                                                                                                                                       สระน้ำไม่ใหญ่มาก แต่ลึกและจุน้ำได้อย่างเพียงพอ ตอนนี้ปล่อยปลาไปแล้วหลายพันตัว ยามเย็นมานั่งให้อาหารปลา..จินตนาการไปว่านั่งอยู่บนศาลากลางน้ำ หวังว่าเกษียณแล้วคงจะไม่เป็นศาลาคนเศร้าอย่างแน่นอน

          เพราะเพลิดเพลินกับการเดินชมต้นไม้ ที่เริ่มจะโต มะขามกับสะเดาสูงใหญ่มากกว่าเพื่อน ตามมาด้วยขี้เหล็ก มะกอกและฮอกกานี ตลอดจนประดู่ ก็ชูช่อใบเหมือนจะแข่งขันกันเจริญเติบโต

          แปลงนา..ปีนี้คงไม่ได้ทำนา มีกอหญ้าและกอข้าวที่โยนกล้าลงไปขึ้นอยู่เต็มนา มีน้ำหล่อเลี้ยงพอที่จะเลี้ยงปลาได้เหมือนกัน จึงปล่อยปลาตะเพียนลงไปเป็นที่เรียบร้อย ข้างๆแปลงนามีคันนากว้างพอสมควร จึงปลูกต้นไผ่หลายต้น ตอนนี้แตกใบอ่อนแล้ว มองเห็นอนาคตเลยว่าจะได้กอไผ่กอใหญ่มิใช่น้อย

          ส่วนที่ไม่เคยลืมเลยก็คือหน่อกล้วย ผมชอบกล้วยน้ำว้าเป็นพิเศษ จึงปลูกไว้บนโคก ๖ หน่อ ตั้งใจจะปลูกใกล้กับพื้นที่ที่จะปลูกบ้าน เพื่อสร้างความชุ่มชื้นรอบบ้านและให้ความร่มเย็นแก่ต้นไม้อื่นด้วย

          ภารกิจในแต่ละวัน ในโคกหนองนา ณ เวลาเย็นย่ำค่ำและเสาร์อาทิตย์ ใช้ชีวิตได้อย่างคล่องตัวก็เพราะมีรถคู่ใจ เป็นซาเล้งพ่วงข้างคันแดง คันไม่ใหญ่แต่ใส่ของได้เยอะ บรรทุกพันธุ์ไม้และปุ๋ยใบไม้ ที่มาช่วยผสมให้ดินที่หนองนามีความเหมาะสมกลมกลืนกับงานเกษตรอินทรีย์ ไม่มีสารเคมีแม้แต่น้อย

          ฟ้าฝนยังไม่เป็นใจมากนัก ตกลงมาเป็นช่วงๆ และตกไม่นาน แต่โอกาสก็ยังดีที่มีน้ำเต็มสระ พอได้ประทังชีวิตต้นไม้ได้ใช้น้ำต่อเนื่อง ตอนนี้เดินรดน้ำไม่ไหวแล้ว ใช้เครื่องทุ่นแรงเป็นเครื่องสูบน้ำอยู่ในเรือพลาสติกลอยไว้ในคลองไส้ไก่ ลากไปรดน้ำไป ทำให้ต้นไม้ได้น้ำอย่างทั่วถึง

          บริเวณริมคลองที่ชุ่มชื้นอยู่ตลอดเวลา นำตะไคร้หอมไปปักไว้เป็นแถวเป็นแนวเดียวกัน และต้องป้องกันการพังของตลิ่งที่มีน้ำกัดเซาะก็เลยใช้หญ้าแฝกเข้าไปช่วย โคกหนองนาจึงเต็มไปด้วยหลักการและทฤษฎีที่รู้แล้วปฏิบัติ ฝึกหัดตนเองให้ได้ทั้งความรู้และประสบการณ์

          ดูแลงานเกษตรให้ครบวงจรทั้งนอกรั้วและในรั้ว นอกรั้วปลูกชะอม ปักกิ่งชำตลอดแนวรั้วกว่า ๔๐ ต้น แตกใบอ่อนให้ชื่นใจบ้างแล้ว ในรั้วบริเวณที่ใกล้กับชะอม  เน้นไม้ดอกเพื่อความสวยงาม เหลืองอร่ามแน่นอน เมื่อปลูกทองอุไรมากมายหลายต้น

          เริ่มคุ้นชินแล้ว..กับชีวิตแบบนี้ มีต้นไม้เป็นเพื่อน มีน้ำและดินให้ความอบอุ่น ชีวิตเรียบง่ายและกายใจสดชื่นและแข็งแรง หายใจสะดวกปลอดโปร่ง กับอากาศที่ไร้มลพิษ จิตใจร่าเริงและเบิกบาน หลังจากทำงานราชการมาทั้งวัน การเลือกชีวิตแบบนี้ก็ถือว่ามาถูกทาง มีทั้งความพอดีและพอเพียง ตลอดจนใช่เลยกับการตอบแทนคุณแผ่นดิน..ท่ามกลางชุมชนท้องถิ่นชนบท..ที่รู้จักกันในนามโคกหนองนา

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๑๗  สิงหาคม  ๒๕๖๓

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

…ปลื้มใจ และสุขใจนะคะ

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

อยู่กับต้นไม้ ร่มเงา มีความสุขครับ!