สงคราม (โควิดเตือน) โลก #3 (กลอนอ่านอักษรสังวาส)

. สงคราม (โควิดเตือน) โลก #3

(กลอนอ่านอักษรสังวาส/กลอนอ่านปางคำ)

๏ ‘โควิด’ มา*คิดส้วง..ปวงมนุษย์โลกา

ให้ฮู้เมื่อ แนนำ............เมตตาธรรมกันไว้

บ่หันคีง ตะแคงข้าง......ไปคนละทางทิศ

ผินหน้า มองต่างเบื้อง..กึงกล้ามใส่กัน

๏ ใจลำ- เอียงมักได้...ตามเผ่าพันธุ์ผิว

จาแต่ คำเคืองขม........ขอดขอขูเข้ม

จนลุ สงครามข้า**​ ทังโลกาสองเทื่อ มาแล้ว

ขนแต่ อาวุธฮ้าย.........มาเมี้ยนหมู่คน

๏ ปัจจุสมัย แฮ่งฮ้าย....ผายแผ่อิทธิพล

เป็นแซงซุม ขุมทรัพย์...บ่อน้ำมันการค้า

การทหาร, ผันทุนเข้า...หงำงุมคุมครอบ

ผูกขาด ซุมซาติน้อย ​เป็นข้อยส่วยสมัย ใหม่แล้ว

๏ ซังใผ ไวสั่งสร้าง.....หลาวหอกทวนแทง

ขู่ยิง ขีปนาวุธ.............พิสัยไกลทายท้า

ปวงประซา เสียวย้าน พานภัยสงครามโลก

เทื่อใหม่ มามอดเมี้ยน ​มรณ์ถิ้มบ่เหลือ เค้าแล้ว

๏ จึ่งวันนี้ ‘โควิด’ไข้....คือดั่งมาเตือน

อาศัย โลกาภิวัฒน์.....ซัดลงภายพื้น

กำเนิด ในอูฮั้น...........ขจายไกลไปฮอด

คนใกล้ ไกลทั่วหล้า....ผวาย้านพิษภัย

๏ อาวุธ ไวรัสบึ้ม........บอมบ์ทั่วปฐพี

‘โคโรนา’ นำพิษ.........เศรษฐกิจเซล้ม

คนโลก วนฮนลี้...........มหันตภัยไปทั่ว

รวยและ จนเดือดฮ้อน..ฮอมเจ้งจ่อมจม

๏ ยุทธนา เทื่อนี้.......มีทุกข์มานำ หลายนอ

มีไวรัส เป็นอาวุธ........มนุษย์พานพาห์ย้าย

เศรษฐกิจ เป็นผู่แพ้.....คนจนเป็นผู่จ่อย

ความอดหิว ยากหยุ้ง แถมไว้ซู่ภาย โลกนอ

๏ นี้แม่น หลุมหล่มกว้าง ​ของยุคโลกา

จักสิ ไปทางใด............สะดุดคาเคืองข้อง

ปุนดั่ง สงครามซ้อม.....ภูมิปัญญามนุษย์

สิแก้ไข หวิดม้ม..การณ์กู้ดั่งใด คนแล้ว๚๛

​​​​​​​​บุญมา ภูเม็ง

1 เมษายน 2563

*คิด = สะกิด **ข้า = ฆ่า

(สาส์นลึบให้สูญ, นิตยสาร ทางอีศาน ฉบับ 97, พ.ค.63)