๕๕ ปี มช.(6) ลุงแพนด้าถูกกักไม่ให้ออก

       หลังจากแวะรำลึกความหลังที่บริเวณ อ่างแก้ว แล้ว ลุงแพนด้า ก็มุ่งไปยังบริเวณ อดีตหอพักนักศึกษาหลังแรกของ มช. ที่ในสมัยเริ่มต้นเปิด มช. เรียกว่า วิทยาลัยที่ ๑ เป็นที่พักของนักศึกษา มช. รุ่นแรก (มช.๐๗) ทุกคนในปีการศึกษาแรก คือ ปี พ.ศ. ๒๕๐๗ นั่นเอง...โดยอยู่รวมกันทั้งนักศึกษาหญิงและนักศึกษาชาย....แต่แยกกันอยู่คนละชั้น  ปัจจุบัน ตึกนี้กลายเป็น คณะรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนาสาสตร์ โดยโครงสร้างหลักของตึก ดูจากภายนอกยังคงคล้ายของเดิม ด้านหลังยังคงมีสนามหญ้า และมีโต๊ะไว้ให้นั่งเล่นได้  โดยยังมีต้นฉำฉาหรือจามจุรีเก่าแก่ ที่มีขนาดใหญ่โตขึ้นมากตามเวลา ให้ร่มเงาอยู่ ดังในภาพ

 หลังนั้นก็เดินข้ามมายังตึกเรียนตึกแรก ของพวกเรา คือ ตึกคณะวิทยาศาตร์ ซึ่งปัจจุบัน คือ ตึกเคมี ๑  ลุงแพนด้าก็แวะไปชมภายในห้อง ที่เรียกว่า หอประวัติคณะวิทยาศาสตร์ (Hall of Fame) ที่มีภาพและเรื่องราวของบุคคลที่ทำคุณประโยชน์ให้แก่คณะวิทยาศาสตร์ มช. ตั้งแต่เริ่มก่อตั้งมาจนถึงปัจจุบัน

  หลังจากนั้นก็เดินเลยไปยัง ตึกที่ลุงแพนด้า ใช้ชีวิตอยู่มากที่สุด คือ ตึกชีววิทยา ซึ่งลุงใช้ชีวิตอยู่ตั้งแต่ตอนที่เป็นนักศึกษาเรียนอยู่และตอนที่เป็นอาจารย์สอนอยู่ นานกว่า ๒๕ ปี...

     ตึกชีววิทยา ๑ นี้ เป็นตึกที่ลุงแพนด้าเห็นว่ามีเอกลักษณ์ที่สุดตึกหนึ่งของ มช.  ที่มีห้องบรรยายที่อยู่ต่ำกว่าพื้นดิน และ มีห้องกระจกอยู่ด้านบน มีโครงสร้างเสาที่รูปโค้งที่เป็นเอกลักษณ์มากของ มช.  เมื่อเดินเข้าไปภายในห้องปฏิบัติการ ชั้นแรก บังเอิญพบ อาจารย์ที่เคยทำงานร่วมกันอยู่ในห้องพัก ก็เลยได้ทักทายกันและถ่ายภาพไว้เป็นที่ระลึกครับ  ก่อนที่จะลงไปแวะที่ โรงอาหาร ที่อยู่ชั้นล่างของตึกชีววิทยา ๒  และได้ นั่งกินอาหาร ที่โรงอาหารนี้ เพื่อรำลึกถึงบรรยากาศเก่าๆ อีกด้วย เพราะบังเอิญได้เวลาอาหารกลางวันพอดี....ลุงแพนด้าทำตัวเป็นผู้มาเยือน ให้ลูกมิ้มไปเข้าคิวซื้อก๋วยเตี๋ยว(บะหมี่เกี้ยว) และ น้ำ มานั่งทาน  โดยเลือกนั่งหันหน้าไปทางโต๊ะที่เขาจัดไว้สำหรับอาจารย์และเจ้าหน้าที่ ที่แยกจากโต๊ะสำหรับนักศึกษาทั่วไป ซึ่งยังคงมีการจัดไว้เหมือนเมื่อนานมาแล้ว  เผื่อจะมีอาจารย์รุ่นเก่าลงมาจะได้เห็น....ผลปรากฏว่า ไม่ได้เห็นอาจารย์รุ่นเก่าที่ลุงแพนด้าพอจะจำได้ ลงมาทานอาหารกันเลย....แสดงว่า มันเป็นอดีตที่นานเกินไปแล้ว ที่ลุงแพนด้าเคยอยู่ที่นี่...อิอิ

        พอรับประทานอาหารเสร็จ กำลังนั่งดื่มน้ำคุยกับลูกอยู่ ก็ได้รับแจ้งทางไลน์ จากอาม่าว่า เสร็จจากงานคืนสู่เหย้า มช. ๐๘  แล้ว ห้เดินทางไปรับได้.....เราจึงเดินทางไปที่รถที่จอดไว้หน้าตึกชีววิทยา ๑ เพื่อที่จะขับออกไปรับอาม่า ตามตำแหน่งที่ได้รับแจ้ง โดยการแชร์โลเคชั่นมาให้....แต่เกิดปัญหาที่มิได้คาดหมายขึ้นคือ เราไม่สามารถนำรถออกจากบริเวณตึกชีววิทยาได้ เพราะมีที่กั้นขวางอยู่  ลุงแพนด้า จึงให้ลูกขับวนเพื่อจะไปออกอีกด้านหนึ่ง ของตึกเคมี ๑ และ ๒ แทน ก็พบว่าเจอที่กันออกไม่ได้ เช่นเดียวกัน...มองหาว่ามี รปภ. อยู่แถวนั้นไหม ? จะได้ขอให้ช่วยเปิดที่กั้นให้รถออกได้ ก็ไม่มี...จึงตัดสินใจขับกลับมายังตึกชีววิทยา ๑  หลังจากเดินลงไปดูที่บริเวณที่กั้นว่ามีปุ่มสำหรับกดเพื่อเปิดที่กั้นหรือไม่ ก็ไม่พบ  พอดีเห็นมีคนอยู่แถวตึกใกล้ ๆ คือตึกภาควิชาธรณีวิทยา ก็เลยสอบถามเรื่องเปิดที่กั้นรถออก  ได้ความว่า ต้องใช้บัตรหรือการ์ดแตะ เพื่อเปิดที่กั้น  ต้องไปติดต่อขอให้คนที่มีบัตรมาช่วยเปิดให้  ลุงแพนด้าเลยต้องเข้าไปภายในตึกด้านหลัง ที่โชคยังดี ประตูเปิดอยู่และมีคนอยู่ภายในห้อง ลุงก็เลยไปอธิบายและขอให้เขาออกมาใช้บัตรช่วยเปิดที่กั้นให้.....เลยทำให้ลุงแพนด้าและลูกสามารถออกจากที่จอดรถบริเวณตึกชีววิทยา ๑ ได้....ต้องขอขอบคุณคนที่มาช่วยเปิดที่กั้นให้อีกครั้งหนึ่งไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ...ไม่แน่ใจว่า เป็นอาจารย์ หรือ เจ้าหน้าที่ หรือ นักศึกษาปริญญาโท-เอก ของชีววิทยานะครับ....จึงเป็นที่มาของชื่อบันทึกนี้....อิอิ