ครบรอบ ๗ วันสำหรับการปิดเมืองเชียงใหม่
ไปเดิน Big C อีกครั้ง สิ่งที่หายไปยังคงเหมือนเดิม
..
..
มาม่า คือ ตัวแทนของบะหมี่สำเร็จรูป ดัชนีชี้วัดสถานะของคนไทยระดับรากหญ้า
มาม่าหายไปอย่างไร้ร่องรอย หายไปเหมือนไม่มีใครพยายามหามันมาเติมบนชั้นได้
โล่งสะอาด เป็นประวัติศาสตร์ชั้นดีที่ว่า "ครั้งหนึ่งยามเกิดโรคระบาดในชนชาติของเรา"
มาม่าหายไป ... ไหน?
..
ไข่ไก่ ก่อนนั้น ซื้อไข่เบอร์ 0 ที่ใหญ่ที่สุดได้แผงละ ๑๑๕ บาท ณ ร้านซีพี
แต่ตอนนี้ ไข่เบอร์ 0 ร้านซีพี แผงละ ๑๓๐ บาท แต่ก็ยังซื้ออยู่ดี
ในขณะที่ร้านไข่ฟาร์มอื่น ราคายังคงเท่าของซีีพีชุดเดิม คือ ๑๑๕ บาท
ไข่ไก่ ก็ยังดัชนีชี้วัดสถานะของคนในสังคมอีกใช่ไหม
..
หน้ากากอนามัย เวชภัณฑ์ทางยา ราคาสูงมากขึ้นเรื่อย ๆ เหนือการควบคุม
คนเห็นแก่ตัวจะใช้วิธีการขายทางอินเทอร์เน็ต แต่ซ่อนไว้ด้วยความไม่น่าวางใจ
เช่น ราคาแพงหูฉี่ ของไม่ได้คุณภาพ ป้องกันอะไรไม่ได้ แม้แต่น้ำลายตัวเอง
คนที่ควรใช้มากที่สุด กลับขาดแคลนอย่างหนัก รัฐเหมือนไม่ได้คาดการณ์ล่วงหน้า
คอยตามแก้ปัญหาอยู่ตลอดเวลา ไม่ได้ศึกษาบทเรียนของประเทศอื่นมาก่อน (หรืออย่างไร)
..
..
แม้แต่ ร้านเหล้าตองก็ยังต้องปิดทำการ โดยเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนด จนกว่าโควิดจะจากไป
..
ทุกเรื่องเป็นภาพสะท้อนจากเรื่องจริงที่สามารถอธิบายได้จากสถานการณ์ตอนนี้
ขอให้ทุกคนในโลกปลอดภัย รวมถึงตัวเอง
บุญรักษา ทุกท่าน ;)...
..
ไม่มีความเห็น