ทำงานนะ แต่ผลงานไปไหน ???
เคยเป็นเหมือนกันไหมครับ ที่ทำงานมาสักพักใหญ่ละ
แต่ไม่ได้งานออกมาอย่างเป็นชิ้นเป็นอันมองเพื่อนคนอื่นๆเค้า
ทำไมมันมีผลงานออกมาหลายชิ้นจัง
และยิ่งไปกว่านั้น คือเจ้านาย หัวหน้า ก็กลับมองเห็นและตกรางวัลให้เพื่อนๆเหล่านั้นซะด้วยสิ
หันกลับมามองดูตัวเองไอ้เราก็รึทำงานก็เยอะนะในแต่ละวัน
งานอะไรก็ไม่รู้สิ เยอะจนจำไม่ได้เพราะมันมาๆ แล้วก็ไปๆ
ทำเสร็จแล้ว ก็เสร็จกัน
แต่หากมีใครมาถามว่าวันนี้ทำงานอะไรไปบ้าง ก็ตอบออกมาได้ไม่เต็มปากนัก
ถ้าคุณผู้อ่านกำลังเป็น หรือเคยเป็น ดังข้อความข้างต้น
คงเข้าใจดีและอารมณ์หนึ่งก็อยากตะโกนให้สุดเสียงว่า“กูก็ทำงานนะโว้ยยยยย !!!!”
เรื่องนี้จะง่ายมากครับ ถ้าเราเลือกแก้ปัญหานี้ด้วยการ
- จับกลุ่มแล้วนินทา
- เลื่อยขาเก้าอี้เพื่อนร่วมงาน รวมทั้งหัวหน้างานเราด้วย
- และสารพัดวิธีที่เราอยากทำให้หน่วยงานองกรเราล่มสลาย
แต่ผมเชื่อว่า ผู้อ่านบทความนี้ เป็นคนดี เป็นเพื่อนร่วมงานที่น่ารัก
และมองหาทางออกของปัญหาในการทำงาน อย่างสร้างสรรค์
ด้วยการยกระดับตัวตนของท่านผู้อ่านให้ดีขึ้น
ด้วยวิธีที่ดีกว่าวิชาดราม่าแน่นอน
เอาละ ในเมื่อเรารู้แล้วว่าปัญหาคืออะไร
บริบทปัญหาเป็นอย่างไร
คำถามถัดมาคือแล้วการทำงานแบบไหนกัน
ที่เรียกว่าทำงานดี มีประสิทธิภาพ มีผลงานชัดเจน
สัปดาห์ที่ผ่านมานี้เอง บังเอิญ
ผมได้ฤกษ์แกะหนังสือที่ซื้อมากองๆไว้หลายเดือนแล้ว
หนังสือเล่มหนึ่งในนั้นคือ WINNING WITH IDEAS : จากหนึ่งถึงพันล้านเล่มนี้
ผู้เขียนคือ คุณ มาโนช พฤฒิสถาพร ผู้เขียนผู้เป็นนักนวัตกรรมหรือนวัตกร
มีประสบการณ์ในธุรกิจสตาร์ทอัพในอเมริกา
คุณมาโนช ได้เล่าถึงประสบการณ์การทำงานกับบริษัททริปแอดไวเซอร์และผมสรุปประเด็นไว้ดังนี้
- Speed Win หมายถึงการทำงานที่เร็วกว่า ย่อมชนะ
- วัฒนธรรมองค์กรที่มีขนาดใหญ่ แต่ปกครองบริหารจัดการกันแบบสตาร์ทอัพ คือให้อำนาจ กระจายอำนาจการตัดสินใจ
- แต่ละสัปดาห์จำเป็นต้องมีสินค้าใหม่ออกมาให้เห็น
- งานต้องรีบทำ รีบนำเสนอ รีบเผยแพร่
- แบ่งการทำงานเป็นส่วนย่อย แล้วทำทีละส่วน
- จัดลำดับความสำคัญด้วยกฎพาเรโต เน้นงานทำน้อยแต่ได้ผลมากเป็นงานที่ต้องทำก่อน
- รีบนำสินค้าไปทดลองใช้ แล้วปรับปรุงแก้ไขสินค้าเพื่อแก้ปัญหา
- กำหนดไมล์สโตนการทำงานเป็น 3 ช่วง คือ
- ประชุมวันจันทร์ เพื่อ กำหนดเป้าหมาย วัตถุประสงค์
- ประชุมอีกทีวันพุธ เพื่อ ติดตามงานตามเป้าหมายที่ตั้งเมื่อวันจันทร์ หรือระดมสมองกันแก้ปัญหาก็ตาม
- ประชุมปิดงานในวันศุกร์ เพื่อสรุปทุบโต๊ะกันว่ามีงานอะไรออกมาอวดชาวบ้านเค้าได้
สุดท้ายนี้
การทำงานที่เน้นสร้างผลงานเชิงประจักษ์ ซึ่งเป็นสิ่งที่ดี
เพราะคนทั่วไปย่อมเห็นทราบ เข้าใจได้ไม่ยาก
แต่คนที่ทำงานแนวเบื้องหลัง หรือมีผลงานออกมาไม่เป็นผลชัดเจน หรือยากมองเห็นด้วยตาเปล่า
คงต้องพยายามอีกหลายเท่า
ผมขอเป็นกำลังใจให้นะครับ
แนวทางที่คุณมาโนชได้เขียนเล่าในหนังสือ เหมาะสมกับการทำงานของผู้อ่านหรือเปล่าครับ
ไม่ว่าอย่างไรเราคงต้องนำมาประยุกตร์ใช้ ให้เหมาะกับงานเรา
หวังอย่างยิ่งว่าเราท่านผู้อ่าน จะได้ข้อแนะนำในการสร้างผลงานบ้างนะครับ
หากท่านมีวิธีการทำงานแบบไหนที่ คนทำก็สำราญ คนใช้งานก็สำเร็จมาแนะนำกันบ้างนะครับ
Happy Work Life
ความเห็น (2)
กำหนดไมล์สโตนการทำงานเป็น 3 ช่วง คือ ประชุมวันจันทร์ เพื่อ กำหนดเป้าหมาย วัตถุประสงค์ ประชุมอีกทีวันพุธ เพื่อ ติดตามงานตามเป้าหมายที่ตั้งเมื่อวันจันทร์ หรือระดมสมองกันแก้ปัญหาก็ตาม ประชุมปิดงานในวันศุกร์ เพื่อสรุปทุบโต๊ะกันว่ามีงานอะไรออกมาอวดชาวบ้านเค้าได้
ราชการประชุมเดือนละครั้ง น่าจะไม่ทันนะคะ