จากบ้านนอกคอกนามาหาเรียน
ได้พากเพียรเรียนรู้ครูสั่งสอน
เป็นจัวน้อยวัดหัวนาป่าดงดอน
จากนครรอนแรมสู่กรุงไกล
ซอกหาวัดปฏิบัติพัฒนา
ได้เวลาเข้าพักพาอาศัย
อยู่ชานกรุงมุ่งเรียนรู้คู่กันไป
สุขอยู่ในร่มเงาพุทธธรรม
ได้ศึกษาธรรมะตรีโทเอก
ปลีกวิเวกรักษาจิตคิดถลำ
บ้างเผลอเลอลืมสติหลงลืมธรรม
ต้องน้อมนพุทธธรรมย้ำเตือนตน
เรียนรู้โลกทำงานเพื่อชีวิต
เสริมสร้างจิตบุญทานการกุศล
ทุกวันคืนคงท่องบ่นพุทธมนต์
อบรมตนมีคุณค่าราคาดี
บวชเป็นสงฆ์ดำรงศาสตร์สะอาดจิต
ประกอบกิจศาสนาพาสุขขี
เรียนรู้โลกรู้ธรรมรู้บาลี
ได้ดีกรีปริญญาออกหางาน
สอบบรรจุเป็นครูสอนมนุษย์
เสกบุรุษหญิงชายมหาศาล
รวยลูกศิษย์มากมายมาเนิ่นนาน
ใกล้ถึงกาลเกษียณแล้วแก้วตา..เอย.
เป็นกลอนที่ดีมากเลยครับ
เป็นกลอนที่ดีมากเลยครับ