GotoKnow
หน้าแรกสมาชิกพัชรินทร์สมุดบันทึกนักศึกษา ป.บัณฑิต 62 ... นางสาวพัชรินทร์ ... › เก็บความทรงจำ..ผ่านภาพถ่าย #Gallery#memories#my...

เก็บความทรงจำ..ผ่านภาพถ่าย #Gallery#memories#my life

พัชรินทร์
เขียนเมื่อ 6 มกราคม 2020 15:33 น. ()
แก้ไขเมื่อ 8 มกราคม 2020 20:29 น. ()

"บางครั้งภาพความทรงจำที่อยู่ในความคิด 

ก็ไม่ชัดเจนเท่ากับรูปภาพที่เหมือนหยุดช่วงเวลานั้นไว้"

ความสุขของตากับยาย         

              คนที่ตามใจเราที่สุด คงไม่พ้นตากะยาย พวกท่านคอยเอาอกเอาใจ คอยโอ๋เรา ไม่ว่าเราจะอายุเท่าไหร่หรือต้องเจอเรื่องเลวร้ายอะไรมา ท่านก็จะคอยอยู่ตรงนั้นเพื่อปลอบโยนและมอบความรักให้กับเราเสมอ ในช่วงเทศกาลปี๋ใหม่เมืองทุกปี ครอบครัวก็จะไปเยี่ยมคุณตา คุณยาย รดน้ำดำหัว ขอพร คุณยายก็จะเตรียมขนม อาหารของโปรด รอไว้ให้เด็กๆ อยู่เสมอ เมื่อลูกๆหลานๆ มาถึงจะเห็นรอยยิ้มแห่งสุขของตากะยาย อ้อมกอดที่แสนอบอุ่น ความที่รักและเอ็นดูลูกหลานเสมอไม่ว่าจะยังเป็นเด็กหรือโตเป็นผู้ใหญ่แล้วก็ตาม คุณตาและคุณยายยังเป็นต้นแบบคู่รักที่สวีทหวานและคอยดูแลกันและกันตลอดมา..


สุดท้ายก็ไปถึง..
<p></p>


       ด้วยชื่อเสียงอันลือเลื่องของความสวยงาม ณ ดอยผ้าห่มปก ที่ใครๆก็ดั้นด้นกันเข้าไปเพื่อสัมผัสความหนาวนบนดอยจึงขอลองครั้งกับธรรมชาติอันสวยงามที่เห็นแต่ในรูป อยากไปสัมผัสด้วยสักครั้งจึงวางแผนการเดินทางจาก ลำปาง - สู่ดอยผ้าห่มปก อำเภอฝาง กับการเดินทางอันแสนหฤโหด และพร้อมลุยกับหนทางที่จะเจอข้างหน้า จนถึงที่หมายโดยสวัดิภาพด้วยความทุลักลุเลและความอ่อนเพลีย

ทะเลหมอกบางๆครั้งแรกในชีวิต

          ประมานตี 5 ครึ่ง เสียงเพื่อนๆเรียกออกจากเต้นท์และดึงให้ไปดูทะเลหมอกกัน วันนั้นจำได้ว่าโมโหเพื่อนมากเพราะกำลังนอนอย่างอุ่นๆในเต้นท์ จำได้วันนั้นที่ภูลังกา..หนาวมาก  พอได้เห็น ทะเลหมอก ก็ทำให้เราสดชื่น และตื่นเต้นขึ้นมาเลย .... ภูลังกา - เชียงรายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่งดงามสัมผัสบรรยากาศธรรมชาติเห็นทะเลหมอก สูดโอโซนอากาศสดชื่นยามเช้าลมพัดมาเย็นๆไปกี่ครั้งก็อยากไปซ้ำ ...

ชุมนุมรอบกองไฟ

            เป็นอีกปีนึง ณ ภูลังกา รวมตัวพบปะกับเพื่อนฝูงสมัยเรียนหลังจากที่เรียนและคบกันมาเกือบ 10 ปี ได้ตั้งเต้นท์ ทำอาหาร พูดคุยรอบกองไฟ กับอากาศที่เหน็บหนาวหนาว แต่ละคนล้วนมีเรื่องราวในอตีดที่ เกรียนๆ ฮาๆ วีระกรรมท้าทายในหลายๆเหตุการณ์ทั้งความทุกข์กาย ทุกข์ใจ และความสุข สนุกสนานที่เคยผ่านและทำด้วยกันมา  นั่งพูดคุย หัวเราะ ในเรื่องราวเก่าๆแต่ความรู้สึกเหมือนกับว่าเหตุการณ์เหล่านี้เพิ่งได้เกิดขึ้นเมื่อวาน 

ลูกศิษย์ห้องแรกในชีวิตครู

           นักเรียนชั้น ป.4/1 โรงเรียนอ้อมอารีพิทยา ครั้งแรกในชีวิตสอนนักเรียนประถมตอนนั้นตื่นเต้นมากๆ เด็กๆมีคำถามมากมาย พูดมาก ซุกซนเหลือเกิน ถึงแม้จะมีโอกาสสอนในช่วงเวลาไม่นาน แต่รู้สึกมีความสุขที่ได้อยู่กับเด็กๆห้องนี้และหวังให้เขาเติบโตอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข
ในส่วนตัวมีความชื่นชมคุณครูประถมทุกคน ต้องมีใจรักเด็กนักเรียนและมีความอดทนมากๆ รู้สึกมีความสุขที่ได้อยู่กับเด็กๆ ถึงแม้ว่าจะต้องเหนื่อยทั้งแรงกายแรงใจ 

กระเพราปลาหมึกที่หายไป

         ร้านอาหารตามสั่งแถวที่ทำงาน พี่ที่ทำงานด้วยกันแนะนำให้มากินอีกที มื้อนั้น ข้าวกระเพราปลาหมึกอร่อยมาก  รสชาติดีเว่อร์ แถมราคายังถือว่าถูกมากสำหรับปริมาณที่ให้ ด้วยระยะทางที่ใกล้ที่ทำงานร้านนี้ก็ได้กลายเป็นร้านประจำไปในทันทีแวะเวียนไปกินเรื่อยๆ แต่แล้ว อยู่ดีๆก็เริ่มปิดบ่อย จนกลายเป็นปิดไปเลย… เราก็วนเวียนขับรถผ่านไปผ่านมาเผื่อว่าวันไหนจะเปิดอีก ถึงขนาดไปจอดรถเดินไปเกาะรั้วดูแต่ก็ไม่เห็นใคร ไม่มีเบอร์ ไม่มีป้ายแจ้ง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จะมีก็แต่ป้าย “วันนี้มีกุ้งเต้น” ที่ยังคงอยู่ยั้งยืนยงอยู่เช่นเดิม

เจ้าหนู.. จำไม ?!

          “ทำไมอันนั้นเป็นอย่างนั้นล่ะ” “ทำไมอันนี้ต้องเป็นอย่างนี้ด้วย” “ทำไม ทำไม ทำไม…” เป็นคำถามที่ลูกชายตัวน้อยวัย3 ขวบ ถามแม่ได้ทั้งวัน มีทั้งที่ถามด้วยความสงสัยจริงๆ และถามทั้งที่รู้คำตอบอยู่แล้ว ซึ่งตอนนั้นจำได้ว่าตอบคำถามลูกไปจนไม่มีคำตอบแล้ว เพราะบางคำถามของลูกนั้น มันอธิบายกันได้ยากเหลือเกิน ...สักวันหนึ่งหวังว่าลูกคงเข้าใจและเรียนรู้ที่จะเติบโตในโลกที่สวยงามและโหดร้ายใบนี้ #My little boy

นอนกับนักศึกษาครั้งแรก             

         เมื่อปลายปี 2561 ทางโรงเรียนได้มีโครงการนำนักศึกษา ปวช. ชั้นปีที่ 2 เข้าค่ายวิทยาศาสตร์ ที่ศูนย์วิทยาศาสตร์เพื่อการศึกษาลำปาง จำนวน 1 วัน 1 คืน  และจะต้องมีครูและเป็นเรานอนกับเด็กๆ ในค่าย ซึ่งตอนนั้นเพิ่งเข้ามาทำงานใหม่ และยังไม่เคยสอนนักศึกษาชั้นปีนี้มาก่อน จึงรู้สึกตื่นเต้น กลัวเด็กจะไม่ฟัง แต่ ในค่ำคืนนั้นมีความประทับใจนักศึกษามาก ทุกคนเชื่อฟัง เกรงใจ และทำตามในสิ่งที่ครูบอกทุกอย่าง  4 ทุ่ม หลังจากสวดมนต์เสร็จ ทุกคนเข้านอนไม่มีเสียงคุยพูดกันเลย ไปจนถึงตอนเช้า..

รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ

       การมีเพื่อนในกลุ่มเยอะ ยิ่งหมายความว่าจะมีคนที่แชร์หลายๆ เรื่อง หลายๆประสบการณ์ไปพร้อมๆ กับเราไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข เรื่องราวที่ดีหรือไม่ดี ทำให้ได้เรียนรู้จากประสบการณ์มากขึ้น บางครั้งก็เป็นแหล่งสร้างกำลังใจและแรงบันดาลใจดีๆ ให้กันและกันเสมอ  ในรูปนี้ ตอนนั้นไม่รู้และจำไม่ได้ว่าคุยเรื่องอะไรกัน แต่เมื่อมองรูปนี้ทีไรรู้สึกคิดถึงและมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นรอยยิ้มของทุกๆคน



ชีวิต คือ การเดินทาง

               ภาพความทรงจำการไปออกทริป จากลำปาง - บ่อเกลือน่าน ซึ่งเป็นทริปที่ไปไกลที่สุดที่นั่งมอไซไป และเป็นทริปที่หลงทางไปไกลที่สุด  จึงมีความรู้สึกว่า..การที่เราใช้ชีวิตหรือดำเนินชีวิตในแต่ละวันก็เปรียบเหมือนการที่เราจะต้องเดินทาง..ก็เหมือนชีวิต คือ การเดินทาง ที่เราต้องเรียนรู้อย่างไม่มีวันสิ้นสุด เมื่อมีจุดเริ่มต้นก็ต้องมีจุดหมายปลายทาง และมีทางออกให้กับทุกเส้นทางเสมอ ให้เวลากับหนทางและมันจะพาเราไปเจอกับเรื่องใหม่ๆ แม้บางครั้งเราอาจจะหลงทางทำให้เสียเวลาไปบ้าง แต่เราก็ได้บทเรียนใหม่เพิ่มขึ้นมา เพราะอย่างน้อยก็ทำให้เราได้ลองไปในสถานที่ ที่ไม่เคยไป เจอในสิ่ง ที่ไม่เคยเจอ และรู้จัก พบกับผู้คนใหม่ๆ เสมอจะไม่มีสิ่งใดร้าย ในวันที่หัวใจเราดี..

สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกัน


ความเห็น

ทศวรรษ คำสม
เขียนเมื่อ

สวัสดีครับ คุณพัชรินทร์ ผมชอบงานเขียนของคุณมากครับเขียนได้ดีครับ ชอบรูปภาพและการเล่าเรื่องมากครับ ถ่ายทอดเรื่องราวความรู้สึกได้ดีมากครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอบคุณมากครับ

กรกต กลิ่นเดช
เขียนเมื่อ

สวัสดีครับ คุณพัชรินทร์ภาพทุกภาพล้วนถ่ายทอดเรื่องราวที่ดีและน่าจดจำเสมอ เป็นกำลังให้ครับ

ทินวัฒน์ ใจคำ
เขียนเมื่อ

สวัสดีครับ คุณพัชรินทร์ การบรรยายภาพดีมากครับ ขอเป็นกำลังใจให้ครับ

นริศรา อินต๊ะสม
เขียนเมื่อ

สวัสดีค่ะ คุณพัชรินทร์ ชื่นชอบการบรรยายของคุณถ่ายทอดเรื่องราวออกมาได้ดีมากค่ะ ขอบคุณมากค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณพัชรินทร์ ถ่ายทอดเรื่องราวผ่านภาพถ่ายได้ดีมากเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

ชัชวาล กลับแสง
เขียนเมื่อ

สวัสดีครับ คุณพัชรินทร์ ชื่นชอบงานเขียนของคุณนะครับ เป็นกำลังให้ในการเขียนงานต่อไปนะครับ

ศิริมงคล ธรรมไชย
เขียนเมื่อ

สวัสดีครับ คุณพัชรินทร์ ผมชื่นชมในผลงานของคุณนะครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ

กวิสรา ชัยมงคล
เขียนเมื่อ

สวัสดีค่ะ คุณพัชรินทร์ ดิฉันชื่นชมในรูปภาพและการเขียนบรรยายของคุณค่ะขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราว ประสบการณ์ในชีวิตให้ได้อ่านกันนะคะ ขอเป็นกำลังใจในการสร้างสรรค์ผลงานดี ๆ แบบนี้อีกนะคะ

สิริญาภร ทรงสุภา
เขียนเมื่อ

สวัสดีค่ะ คุณพัชรินทร์ ดิฉันประทับใจในผลงานการเขียนของคุณมากค่ะ เป็นกำลังใจให้ในการสร้างสรรค์ผลงานต่อๆไปอีกนะคะ ขอบคุณค่ะ

พัชรินทร์
เขียนเมื่อ

ขอบคุณ คุณนริศรา ที่ได้เข้ามาอ่านและชอบเรื่องราวในงานเขียนบันทึกนี้ ขอบคุณมากๆนะค่ะ

พัชรินทร์
เขียนเมื่อ

ขอบคุณ คุณทศวรรษ ที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวและให้กำลังในงานเขียนบันทึกนี้ ขอบคุณมากๆนะค่ะ

พัชรินทร์
เขียนเมื่อ

ขอบคุณ คุณกรกต ที่ได้เข้ามาอ่านและชอบเรื่องราวในงานเขียนบันทึกนี้ ขอบคุณมากๆนะค่ะ

พัชรินทร์
เขียนเมื่อ

ขอขอบคุณ คุณทินวัฒน์ ที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวและให้กำลังในงานเขียนบันทึกนี้ ขอบคุณมากๆนะค่ะ

พัชรินทร์
เขียนเมื่อ

ขอขอบคุณ คุณกล้วยไม้ ที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวและให้กำลังในงานเขียนบันทึกนี้ ขอบคุณมากๆนะค่ะ

พัชรินทร์
เขียนเมื่อ

ขอขอบคุณ คุณชัชวาล ที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวและให้กำลังในงานเขียนบันทึกนี้ ขอบคุณมากๆนะค่ะ

พัชรินทร์
เขียนเมื่อ

ขอขอบคุณ คุณศิริมงคล ที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวและให้กำลังในงานเขียนบันทึกนี้ ขอบคุณมากๆนะค่ะ

พัชรินทร์
เขียนเมื่อ

ขอขอบคุณ คุณกวิสรา ที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวและให้กำลังในงานเขียนบันทึกนี้ ขอบคุณมากๆนะค่ะ

พัชรินทร์
เขียนเมื่อ

ขอขอบคุณ คุณสิริญาภร ที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวและให้กำลังในงานเขียนบันทึกนี้ ขอบคุณมากๆนะค่ะ

นภัสวรรณ ถาวรรณา
เขียนเมื่อ

สวัสดีค่ะ คุณพัชรินทร์ ดิฉันชื่นชมในสิ่งที่คุณได้เขียนมาและขอให้กำลังใจนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

สุนิสา พรมใจ
เขียนเมื่อ

สวัสดีค่ะ คุณพัชรินทร์ ฉันประทับใจในงานเขียนและรับรู้ถึงความรู้สึกที่คุณได้ถ่ายทอดออกมาเป็นอย่างดี เป็นกำลังใจให้กับงานเขียนของคุณนะคะ ขอบคุณค่ะ

ครูเล็ก ฤทธิพงศ์
เขียนเมื่อ

สวัสดีครับ คุณพัชรินทร์ ชื่นชมผลงานและรูปภาพมาก ๆ ครับ ขอเป็นกำลังใจให้ครับ

ประภาพร ชัยวงค์
เขียนเมื่อ

สวัสดีค่ะ คุณพัชรินทร์ ประทับใจรูปภาพและงานเขียนของคุณมากค่ะ

สวัสดีครับ คุณพัชรินทร์ ผมประทับใจในงานเขียนคุณมาก เป็นกำใจให้ในงานเขียนต่อไปครับ

สวัสดีครับ คุณพัชรินทร์ ผมชื่นชมผลงานของคุณนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ

อรอุมา สมีกลาง
เขียนเมื่อ

สวัสดีค่ะ คุณพัชรินทร์ ดิฉันประทับใจในผลงานของคุณมาก เป็นกำลังใจในการสร้างสรรค์ผลงานต่อไปอีกนะคะ …..ขอบคุณค่ะ

สวัสดีครับ คุณพัชรินทร์ กระเพราปลาหมึกคือทำให้ผมหิวขึ้นมาเลยครับ 555 เป็นบทความที่ดีเลยครับ เป็นกำลังใจในทุกงานเขียนครับ

วิภารัตน์ ดอกแสง
เขียนเมื่อ

สวัสดีค่ะ คุณพัชรินทร์ แค่เห็นรูปแรกก็ประทับใจแล้วค่ะ ครอบครัวที่อบอุ่นคือกำลังใจที่มีค่าที่สุด ฉันชอบรูปของคุณทุกรูปเลยค่ะ มีความตื่นเต้นและอบอุ่นในคราวเดียวกัน ขอบคุณเรื่องราวดี ๆ ที่นำมาแบ่งปันนะคะ

พัชรินทร์
เขียนเมื่อ

ขอขอบคุณ คุณนภัสวรรณ ที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวและให้กำลังในงานเขียนบันทึกนี้ ขอบคุณมากๆนะค่ะ

พัชรินทร์
เขียนเมื่อ

ขอขอบคุณ คุณสุนิสา ที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวและให้กำลังในงานเขียนบันทึกนี้ ขอบคุณมากๆนะค่ะ

พัชรินทร์
เขียนเมื่อ

ขอขอบคุณ ครูเล็ก ฤทธิพงศ์ ที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวและให้กำลังในงานเขียนบันทึกนี้ ขอบคุณมากๆนะค่ะ

พัชรินทร์
เขียนเมื่อ

ขอขอบคุณ คุณประภาพร ที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวและให้กำลังในงานเขียนบันทึกนี้ ขอบคุณมากๆนะค่ะ

พัชรินทร์
เขียนเมื่อ

ขอขอบคุณ คุณเฉลิมศักดิ์ ที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวและให้กำลังในงานเขียนบันทึกนี้ ขอบคุณมากๆนะค่ะ

พัชรินทร์
เขียนเมื่อ

ขอขอบคุณ คุณศักดิ์ชัย ที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวและให้กำลังในงานเขียนบันทึกนี้ ขอบคุณมากๆนะค่ะ

พัชรินทร์
เขียนเมื่อ

ขอขอบคุณ คุณอรอุมา ที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวและให้กำลังในงานเขียนบันทึกนี้ ขอบคุณมากๆนะค่ะ

พัชรินทร์
เขียนเมื่อ

ขอขอบคุณ คุณวชิรวิชญ์ ที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวและให้กำลังในงานเขียนบันทึกนี้ ขอบคุณมากๆนะค่ะ

พัชรินทร์
เขียนเมื่อ

ขอขอบคุณ คุณวิภารัตน์ ที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวและให้กำลังในงานเขียนบันทึกนี้ ขอบคุณมากๆนะค่ะ

จีรภา หลวงมะลิ
เขียนเมื่อ

สวัสดีค่ะ คุณพัชรินทร์ ประทับใจงานเขียนและขอเป็นกำลังใจให้นะคะ


พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท
ภาษาปิยะธอน (Piyathon)
เขียนโค้ดไพทอนได้ด้วยภาษาไทย