๘๐๑. ดวงจิต

ดวงจิต...ยิ่งอายุมากขึ้น ประสบการณ์ชีวิตต่าง ๆ มีมากขึ้น...นับตั้งแต่เริ่มเรียนหนังสือชั้นประถมศึกษ มัธยมศึกษา และมหาวิทยาลัยแล้ว...สิ่งต่อมา คือ การเรียนรู้ในเรื่องของการทำงาน เราจะเรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ ได้อย่างมากมาย...มากพอที่จะเป็นเพียงประสบการณ์ ๆ หนึ่งเท่านั้น...ขอบอกเลยว่า "ประสบการณ์ชีวิต" ของแต่ละคนมีทั้งเหมือนและไม่เหมือนกัน...พบเห็นเหมือนกันและแตกต่างกัน บางเหตุการณ์บางคนก็พบ บางเหตุการณ์บางคนก็ไม่สามารถที่จะพบเจอได้...เพราะบนโลกใบนี้ การอยู่ร่วมกันได้ต้องอาศัยทั้งคนที่มีประสบการณ์เหมือนกัน และแตกต่างกันในการมีชีวิตอยู่ร่วมกันบนโลกใบนี้ได้

ช่วง ๕ ปีที่ผ่านมา สิ่งหนึ่งที่ผู้เขียนได้พบ นั่นคือ การชอบฟังเรื่องของธรรมะ คือ เรื่องธรรมชาติ...ทำให้เราเรียนรู้เรื่องราวของชีวิตของมนุษย์เราเอง...จากสมัยเด็กไม่เคยเข้าใจในเรื่องของคำว่า สมาธิ ปัญญา จิต...แต่พอเมื่อช่วง ๕ ปีที่แล้ว ให้การใส่ใจเรียนรู้เรื่องธรรมะมากขึ้น เมื่อรู้ผู้เขียนก็ลงมือปฏิบัติ ๆ ด้วยตัวของเราเอง เพราะสิ่งที่เรียกว่า "ธรรมะ" คือ การที่จะเห็นผล คือ การที่ตัวเราเองได้ลงมือปฏิบัติ จึงจะทราบผล...สุดท้ายก็ทราบผลต่าง ๆ ที่ได้เรียนรู้...เพราะสิ่งเหล่านี้ เป็น "ปัจจัตตัง" จะรู้ได้เฉพาะตนเท่านั้น ตนเองที่ได้ลงมือปฏิบัติ รู้แจ้งและเข้าใจ...จนทำให้เข้าใจมนุษย์ เข้าใจธรรมชาติมากขึ้น เข้าใจเรื่อง จิตกับกาย

ดวงจิต คือ ตัวของเราเอง ที่จะติดตัวเราไปทุกภพทุกชาติ หากเราได้เกิดขึ้นอีก...แต่สิ่งที่เหนือกว่านั้น นั่นคือ "นิพพาน"...หากคนได้เรียนรู้จะทราบว่า "นิพพาน" คืออะไร ฝากไว้ให้ไปศึกษาและลงมือปฏิบัติด้วยตนเอง...เมื่อเข้าใจในเรื่องหลักธรรมมากขึ้น จะทำให้เราละ เลิก หลง ซึ่งกิเลสต่าง ๆ มากมายลงได้...เป็นเพราะอาจถูกจริตกับตัวของเราเองในการชอบฟังธรรม...ปฏิบัติไปเรื่อย ๆ จะเห็นถึงดวงจิตที่มีแต่แสงแห่งธรรม

*******************************

ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ แสงเงิน

๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๖๒