สัปดาห์แรก : การปรับตัว

สัปดาห์แรกของการเปลี่ยนแปลงห้องทำงาน
เป็นช่วงเวลาของการปรับตัวใหม่

ใช้ชีวิตอยู่ที่วิทยาเขตนอกเมืองมากกว่าในเมือง

อังคาร - พฤหัสบดี สอนนอกเมือง

อาทิตย์ สอนในเมือง

ส่วนวันอื่น ๆ บางทีก็ต้องเข้ามาเตรียมสอน ตรวจงาน นอกเมืองอยู่ดี

ข้าวของเกือบทั้งหมดอยู่นอกเมือง แม้กระทั่งคอมพิวเตอร์ชุดหลัก
ทำให้เวลาเตรียมสอน พิมพ์งาน แก้งาน ต้องอยู่นอกเมือง

เพราะที่บ้าน เป็นคอมพิวเตอร์รุ่นเก่าที่ทำอะไรไม่ได้มาก
ในเมืองก็มีแต่โต๊ะสำรอง แต่ไม่มีอะไรเลย

อย่างที่เคยบอกว่า ข้อดีของวิทยาเขตนอกเมือง คือ ความสงบ
อยู่ท่ามกลางป่าเขาลำเนาไพร เงียบ ทำให้มีสมาธิดีมาก ๆ
เหมาะกับการนั่งคิดงานวิชาการ

แต่ข้อจำกัด คือ ระยะทางที่ห่างไกลจากบ้าน ๕๐ กิโลเมตร
และห่างไกลจากวิทยาเขตในเมือง ๓๐ กิโลเมตร

เลี้ยวไปอีกนิด ก็ทางไปอำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอนแล้ว

..

รอบ ๆ มหาวิทยาลัยเริ่มเติบโต มีร้านรวงเพิ่มมากขึ้น
เพื่อรองรับการมาของนักศึกษาและมหาวิทยาลัย

ที่ดินก็แพงมาหลายปี ชาวบ้านเริ่มขายที่ เลิกทำเกษตร
ไม่ว่า พรบ.ควบคุมบริเวณรอบ ๆ มหาวิทยาลัยจะมี
แต่คงไม่มีผลอะไรอีกตามเคย

ถ้าได้ไปสอนนอกเมือง ก็จะอยู่เย็นย่ำถึงค่ำ ๆ กันเลย
ฤดูหนาวแบบนี้อากาศดีมาก มืดสนิท เงียบสงัด

ถ้าใช้เส้นทางตรงทางคณะเกษตรฯ ออกทางถนนใหญ่
จะมีร้านต่าง ๆ อยู่สองข้างทาง ห่างเป็นระยะ
บรรยากาศชนบทชัด ๆ เหมือนมาเที่ยวรีสอร์ท

ดังนั้น สัปดาห์แรก คือ สัปดาห์ที่ต้องพยายามจดจำสถานที่
ร้านค้าว่า ร้านอะไร อยู่ตรงไหน

เพราะเวลาที่นั่งทำงาน แค่คิดว่าจะไปร้านอะไร
ขี่รถเครื่องออกมาแป๊บเดียวก็ถึง 

จริง ๆ ในบริเวณคณะฯ ก็มี 7/11 ที่ปิด ๓ ทุ่มอยู่
และโรงอาหารที่เด็ก ๆ นักศึกษามาทานข้าว
แต่ก็ไม่อยากไปแย่งเด็กและไม่ชอบคนเยอะ
ร้านรอบมอจึงเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับครูบาอาจารย์ (อย่างเรา)

..

..

นั่งมองพระอาทิตย์เกือบทุกวัน ขี่รถกลับหลัง ๖ โมงเย็น
ถนนสาย ๑๐๗ เชียงใหม่ - ฝาง ขาเข้าเมืองเชียงใหม่
รถจะน้อยลงมาก ต่างจากขาออกเมือง รถจะเยอะกว่า

ขี่รถไปเรื่อย ๆ ให้ชิน แป๊บเดียวก็ถึงบ้าน

นั่นคือ ภารกิจของสัปดาห์แรกของการย้ายมานอกเมือง

บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...