วิชาเรียนกิจกรรมบำบัดวันนี้ยังคงน่าตื่นเต้นเหมือนเคย บทเรียนของเราในวันนี้เกี่ยวกับ
EHP model
เริ่มคาบอาจารย์ให้เราได้ลองมองสิ่งแวดล้อมรอบตัวเราก่อนและจดไว้ จากนั้นจึงมีภารกิจมอบหมายสุดท้าทายให้เราได้ยืดหยุ่นสมอง ประลองความคิดกันค่ะ มี 3 ภารกิจดังนี้
ภารกิจที่ 1 : แต่งกลอน
ภารกิจที่ 2 : แต่งเพลง
ภารกิจที่ 3 : แต่งสุนทรพจน์ภาษาอังกฤษ
โดยทำเป็นงานคู่ และทั้งสามอย่างต้องทำให้สำเร็จภายใน 44 นาที มีเนื้อความเกี่ยวข้องHealth promotion&prevention พร้อมทั้งมีคำที่จดไว้ตอนแรกจากการสังเกตสิ่งแวดล้อมนั่นเองค่ะ ฟังแวบแรกรู้สึกว่ายากสุดๆไปเลย แต่ไม่น่าเชื่อว่าเราจะทำได้สำเร็จค่ะ!
จากการวิเคราะห์ของฉัน เหตุผลที่เราสามารถทำได้สำเร็จนั้นสามารถเชื่อมโยงกับ Life experience ในโมเดล EHP ได้ดังนี้
1.Sensory motor
- การมอง สังเกตสิ่งแวดล้อมรอบตัว
- การเคลื่อนไหวในการทำกิจกรรม
- การรับรู้โจทย์ผ่านการฟัง
- การใช้กล้ามเนื้อมือเขียนงานที่ได้รับมอบหมาย
- การรับรู้ข้อมูลผ่านการฟังในขณะที่ปรึกษากับเพื่อนในกลุ่ม
2.Cognitive
- ประมวลผลความรู้และทักษะที่ผ่านมาประยุกต์ใช้ในการแต่งกลอน แต่งเพลงและสุนทรพจน์
- การจำและตีความโจทย์ที่ได้รับเพื่อกำหนดทิศทางในการแต่ง
- การเรียงลำดับความคิด จัดแผนงานให้งานทั้งสามสำเร็จภายในเวลาที่กำหนด
- การใช้ความคิดหาความเชื่อมโยงของกลุ่มคำที่จดไว้ที่สามารถนำมาใช้ในการแต่ง
- การแก้ไขปัญหาในการทำงาน
- การมีสติรับรู้ มีสมาธิจดจ่อกับงานที่ทำ
3.Psychological
- การมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนในกลุ่ม
- การจัดการความเครียดเนื่องจากเป็นงานที่ทำภายใต้ระยะเวลาที่กำหนด
- ความรู้สึกเป็นกังวลเนื่องจากเป็นงานรูปแบบใหม่ที่ท้าทาย
- เกิดความพึงพอใจและภาคภูมิใจเมื่อทำงานสำเร็จ
สุดท้ายนี้ฉันขอนำเสนอบทกลอนที่ได้แต่งขึ้นในคาบเรียน เป็นกลอนที่ตั้งใจแต่งมากแม้ใช้เวลาน้อยแต่รู้สึกภูมิใจอย่างมาก โดยมีเนื้อความเกี่ยวกับการให้กำลังใจนั่นเองค่ะ หวังว่าทุกคนจะชอบกันนะคะ :—)
“
เหมันต์หวนดวงตะวันจะลาลับ
นกบินกลับฟ้ามืดแลเหน็บหนาว
เฝ้าคอยคิดคงใกล้แล้วจะถึงคราว
ในห้องขาวโดดเดี่ยวไร้เหงาใคร
แม้ร่างกายไม่สมบูรณ์แต่ใจแกร่ง
ไร้เรี่ยวแรงแค่ไหนต้องลุกไหว
ตัดสินใจก้าวเดินลุกออกไป
ยังพบแสงไสวที่ปลายทาง
ยามชีวิตเศร้าหมองและร้องไห้
ยังคงมีใครตรงนี้อีกคน
มอบความรักห่วงใยไม่หวังผล
เป็นดั่งฝนคอยชโลมหัวใจเธอ
เป็นพลังใจให้เธออยู่เสมอ
แม้ไม่เคยพบเจออย่าสงสัย
ความหวังดีฉันให้ด้วยความจริงใจ
ขอแค่เธอรับมันไปยิ้มก็พอ
”
ไม่มีความเห็น