มองข้ากรอบเดิมๆ

มองข้ามกรอบเดิมๆ

ในคาบเรียนวันจันทร์นี้อาจารย์ได้มอบหมายงานให้3อย่างคือ 1 แต่งกลอน2 แต่งเพลง3.สุนทรพจน์ [ภาษาอังกฤษ]ซึ่งความท้าทายของงานที่มอบหมายอย่างแรกคือด้วยเวลาที่จำกัดและอีกอย่างนึงคือกลุ่มของผมมีแค่2คนดังนั้นผมและเพื่อนจึงต้องทำงานแข่งกับเวลามากๆแต่สิ่งที่ผมมองว่ายากที่สุดคืออาจารย์ให้เปิดออกไปนอกหน้าต่างและมองออกไปและแต่งเพลงและบทกลอนจากสอ่งเหล่านั้นซึ่งสำหรับผมตอนแรกเป็นอะไรที่งงมากๆในหัวมีแต่ว่ามองออกไปจะมีอะไรนอกจากตึกคณะเราเองแต่พอสักพักนึงเริ่มพอตั้งสติได้จึงเริ่มคุยกับเพื่อนๆว่ามองเห็นอะไรกันบ้างพอคุยไปคุยมามันก็เหมือนเปลี่ยนความคิดของผมเพราะพอเราตั้งใจมองออกไปจริงๆมันมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างภายนอกหน้าต่าง สีของทองฟ้า ต้นไม้ตรงชั้นข้างล่าง นกกำลังบิน แมลงตัวเล็กๆ บรรยากาศภายนอก พอเริ่มนึกได้ผมจึงแบ่งงานกับเพื่อนคือ ผมจะแต่งเพลง เพื่อนจะแต่งกลอน ส่วนสุนทรพจน์เราจะช่วยกัน พอพูดถึงเพลงผมเป็นคนชอบฟังเพลงที่ไม่หนักมากฟังได้เรื่อยๆผมจึงเลือกเอาเพลงของtattoo colour มาแปลงโดยใส่สิ่งนอกหน้าต่างเข้าไปโดยเพลงที่ผมเลือกคือเพลง ลับสุดยอด เป็นเพลงที่มีความสนุกและกวนๆในตัวผมจึงเลือกขึ้นมาแปลงเพราะน่าจะเข้ากับสิ่งรอบตัวของเราได้ง่ายที่สุด ซึ่งการทำงานทั้ง3อย่างในครั้งนี้ก็สามารถวิเคราะห์แบบ EHPได้คร่าวๆดังนี้สำหรับผมในแง่ของsensorimotor อย่างแรกผมได้รับฟังโจทย์จากอาจารย์อย่างที่2ผมได้เดินไปมองสิ่งที่อยู่ด้านนอกหน้าต่าง ในแง่ของcognitive ผมได้คิดและวิเคราะห์ในการหาเพลงที่จะนำมาแปลงเพื่อให้ตัวเนื้อหา สัมผัสการลงล็อคของแต่ละคำที่แปลงใส่ลงไปในเพลงแปลงแล้วฟังได้อย่างไม่ติขัดได้วิเคราะห์หาคำที่เหมาะสมมาลงในแต่ละล็อคและอีกสิ่งนึงคือการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าด้วยทั้งเรื่องของเวลาและตัวงานด้านpsychologicalเรียกได้ว่าเป็นการควบคุมอารมณ์และความรู้สึกตัวเองที่สำคัญมากเพราะหากเราควบคุมความรู้สึกแรกที่เรางงกับงานเอาแต่ตีกรอบตัวอย่างงานชิ้นนี้ก็จะไม่มีทางออกมาได้สำเร็จ