จะทำได้ไหม ทำได้รึป่าว?

             เป็นอีกหนึ่งคาบที่ทำให้เรารู้สึกกดดัน ท้าทาย เครียด สนุก หลากหลายอารมณ์ปนกันไป เริ่มจากการที่ให้เรามองหาสิ่งที่มีชีวิตและไม่มีชีวิตจากการมองออกไปนอกหน้าต่าง รู้จักสังเกตสิ่งแวดล้อม มองให้ละเอียดก็จะเห็นสิ่งต่างๆมากมายที่หากเรามองผ่านไปก็น่าเสียดายที่ไม่ได้เห็นมัน  

            จากนั้นเริ่มเข้าสู่บทเรียน EHP ( Ecology of human performance ) ซึ่งต่อจากนั้นก็ได้รับมอบหมายงานที่ฟังครั้งแรกแล้วก็รู้สึกเครียดขึ้นมา ภายในเวลา44นาที งานชิ้นนี้ที่ทำร่วมกับเพื่อนๆในกลุ่มอีก2คนต้องเสร็จสมบูรณ์ เรารู้สึกกดดันมาก เพราะเป็นคนที่ต้องใช้เวลานานมากในการทำงานให้ออกมาดีที่สุด แต่ด้วยเวลาที่จำกัดเราจึงต้องตั้งสติดึงสิ่งที่คิดได้ออกมาให้ได้ เราได้แต่งเพลงจากต้นฉบับเพลง หนาวนี้-friday ซึ่งเนื้อเพลงที่เราแต่งก็จะเกี่ยวกับการที่ได้เราได้มองสิ่งแวดล้อมต่างๆที่สวยงามแล้วรู้สึกอยากพาคนที่กำลังเศร้าใจออกไปดูโลกภายนอกด้วยกันหวังให้ภายในใจเขาดีขึ้นจากสิ่งแวดล้อมรอบตัวได้ 

          

           สิ่งที่เราได้จากการเรียนในคาบนี้มีหลายอย่างมาก หากนำมาแยกตามหลัก EHP ในส่วนของ Life experience จะได้ดังนี้

          

1. Sensorimotor :ได้มีการเคลื่อนย้ายขยับตัวใช้ส่วนต่างๆของร่างกายในการทำงาน เช่น การไปถ่ายคลิป การเขียนเนื้อเพลง การรวมกลุ่มกับเพื่อน ใช้สายตามองสิ่งต่างๆรอบตัว

          

2. Cognitive : รับรู้งานที่ได้รับมอบหมายจากอาจารย์และสามารถเข้าใจ ประมวลผลได้ ว่าต้องทำอย่างไรต่อไปเพื่อให้ได้ผลงานออกมา สามารถจดจ่อมีสมาธิกับการทำงานได้แม้แรกๆในการทำงานจะมีอาการตื่นเต้นบ้างเล็กน้อย 

          

3. Psychological : มีความรู้สึกเครียด กังวล กดดัน ตื่นเต้นในการทำงานเพราะกลัวทำออกมาไม่ดีและไม่ทันเวลา แต่ก็สามารถจัดการกับความรู้สึกทั้งหมดและสามารถทำงานต่อไปให้ทันกับเวลาที่กำหนดได้ รู้สึกภูมิใจในตัวเองและเพื่อนๆที่สามารถทำงานให้เสร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี

การทำงานในครั้งนี้ทำให้เราได้คิดว่าแม้งานที่ได้มาจะยากหรือง่ายยังไงถ้าเราใช้ความพยายามเราก็จะสามารถผ่านมันไปได้ รวมถึงได้ทำงานร่วมกับเพื่อนได้พูดคุยกัน ได้รู้ว่าใครถนัดอะไรแล้วแลกเปลี่ยนความคิดกันเป็นสิ่งที่ดีมากๆ เพราะได้รู้จักและสนิทกับเพื่อนมากขึ้น สำหรับการแต่งเพลงของเรานั้น เป็นสิ่งที่เราไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่นัก แต่ก็พยายามสุดความสามารถแล้ว แม้ผลที่ออกมาอาจจะไม่ได้ดีที่สุดแต่ก็รู้สึกดีใจที่ได้ลองพยายามทำ : )