เคยได้ยินพ่อครูบาสุทธินันท์เปรยว่า "สอนนักเรียนว่ายากแล้ว สอนครูยิ่งยากกว่า"
ในฐานะที่เป็นครูก็ยอมรับได้ในบางเรื่อง เพราะโดยทั่วไปนั้นคนที่ได้ชื่อว่าเป็นครู จะเป็นบุคคลที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นคนมีความรู้ จนบางครั้งทำให้คุณครูบางคนหลงตัวเองว่ารู้มาก เก่งมาก จนไม่ยอมที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ หรือไม่ยอมที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง จึงได้แต่หวังค่ะว่าให้มีครูประเภทนี้น้อย ๆ หน่อย ไม่งั้นจะพลอยทำให้ลูกศิษย์ตามดำ ๆ ของเราทั้งหลาย ความรู้จะหดหายเหมือนหางลูกออด กลายเป็นพวกความรู้เท่าหางอึ่ง
แต่ในวันนี้เป็นนิมิตหมายอันดีที่มีคุณครูที่น่ารักจากกลุ่มเม็กดำ อำเภอพยัคฆภูมิพิสัย จังหวัดมหาสารคาม ที่มีความเป็นนักเรียนเต็มตัว เพราะต้องการเรียนรู้จริง ๆ เกี่ยวกับเรื่องบล็อก ถึงแม้จะจะไม่พร้อมด้วยประการทั้งปวงทั้งระบบอินเทอร์เน็ต คอมพิวเตอร์โน๊ตบุค ที่มีไม่กี่เครื่องทั้งของทีมวิทยากรและของทีมนักเรียน แต่ทุกคนเรียนรู้ด้วยความสุข ถือโน๊ตบุคและโทรศัพท์ที่สุดแสนจะทันสมัยเท่าที่มีในวันนี้ของอาจารย์แสวงวิ่งตามหาคลื่นทั่วสวนป่า นี่แค่ความพยายามเบื้องต้น เมื่อหาคลื่นเจอ ก็ลุยสมัครสมาชิกกั้นตั้งทีละคน ช้าบ้างเร็วบ้างตามความถนัด และความสำเร็จก็มาถึงเกือบ 19.00 น. เหล่านักเรียนรุ่นใหญ่จึงยอมกลับบ้านท่ามกลางความเสียดายที่เวลามีน้อย
การอบรมในวันนี้จึงแสดงให้เห็นถึงความตั้งใจของครู ตั้งใจเรียนรู้ และรู้ว่าสอนครูไม่ได้สอนยากเลย ถ้าครูมีความอยากรู้อยากเรียนด้วยใจจริง ๆ โดยไม่ถูกบังคับ การเรียนรู้จะมีความสุข และสุขใจที่จะร่วมสร้างสังคมแห่งการเรียนรู้และสรรสร้างอนาคตที่ดีแก่ลูกศิษย์ต่อไปในอนาคต
เมื่อเห็นความตั้งใจเรียนดังกล่าว จึงได้แต่หวังว่าน่าจะมีการอบรมอีกหลายรอบ ๆ เพราะ gotoknow เราก้าวไกลไปเรื่อย ๆ เดี่ยวจะตามไม่ทัน
ผมคิดว่าครูกลุ่มนี้จะเป็นต้นแบบนำร่องได้ดี
และมีพลังสูง
เปิดปุ๊บติดปั๊บเลยครับ
เห็นครูหอบโนตบุคมาเรียนเป็นฝูงแล้วสบายใจมากเลยครับ
ขอขอบคุณแทนคณะครูจากเม็กดำทุกท่าน
ถ้าอยากเห็นพลังขับเคลื่อนที่เป็นรูปธรรมมากกว่านี้ ผู้บริหารระดับมือพระกาฬของกระทรวงศึกษาธิการน่าจะรับลูก รับเรื่องไปสานให้กับครูทั่วไปได้เปิดโลกทัศน์เรียนรู้สิ่งดี ๆ ใหม่ ๆ จะได้เลิกสร้างภาพปลอม ๆ ในห้องเรียนแคบ ๆ เป็นไหนๆ
ขอบคุณค่ะ
ครูไม่ได้สอนยาก แต่..ไม่ง่ายเลยสักนิด
โดยเฉพาะคุณครูที่ไม่มีกะจิตกะใจอยู่กับเนื้อกับตัว
ยกเว้น! ครูบาอาจารย์ที่มาเข้าบล็อก กลุ่มนี้ท่านเป็น
ครูจริงๆทั้งเนื้อทั้งตัว..และหัวใจครู
ระดับครูมีหัวใจ..คงไม่ต้องให้ใครมาสอน
เพราะท่านเรียนด้วยตนเองตลอดเวลา
ท่านจึงคมในฝัก เป็นที่รักของลูกศิษย์และเพื่อนพ้อง!
คุณพันดา...