เพียงอยากเขียน
ยิ่งดึก เวลาที่ทำให้เราคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ทั้งเกี่ยวครอบครัว หน้าที่การงาน แต่อย่างน้อยวันนี้เรา ก็ได้กลาบพ่องามๆ แล้วเดินทางมาทำงานที่อำเภอ ก็ไม่นึกอะนะว่าเราจะได้กลับมาทำงาน กับอาจารย์คนที่เคยสอนเราให้ความรู้เรา ทำให้เราเองนั้นมีความรู้สึกได้หลายๆแบบ หลายๆเรื่อง
แอบฟังเพลงเบาๆ โดยที่ไม่รู้ว่าคนร้องเป็นใคร แต่ใจความก็พอฟังได้ เขียนไปด้วย ฟังเพลงไปด้วย รู้สึก จินตนาการไปพร้อมๆกับเสียงเพลง เสียง พัด ลม พร้อมกับเสียง พิมพ์แป้น ดังกุกกักๆ
เพียงอยากเขียนเป็นเร่ือง ที่เราเองก้ออยากเขียนมานาน แต่ตอนนั้นเราเงไม่มีอุปกรณ์ในการเขียน ในด้านการเขียนถ้านึกหัวข้อไม่ออกให้ เขียน ไปก่อน และถ้าไม่รู้จะเขียนอะไรให้จำเอาหัวข้อมาก่นอ แล้วค่อยแตกแนวความคิดไป ตามอารมณ์ที่เราอยากเขียน
ในความเป็นเราเราเองก็คิดว่าเวลามันเดินมาในแนวที่ระดับของเรา ในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ กลับได้มาทำตรงที่ไม่ชอบเสียนี่ ทั้งๆที่เราเองไม่เคยที่จะคิดว่ามันจะเป็นจริง และเป็นวันที่เป็นจริง ตามที่เขาได้บอกไว้ แต่ เพียงอยากเขียนเราเองมาทำงานตามแนวทาง ก็ได้ประสบการณ์ดี ได้เจอครู ที่น่ารัก น่าชังหลายๆความคิด ได้พบบุคลากรทางการศึกษา ได้เรียนรู้แนวคิดเรื่องราวต่างๆ ได้ไป อบรม ได้เสียเงิน ได้เห็นบรรยากาศ เวลาขับมอไซ กลับบ้าน แสงแดด อ่อนๆ มองไปสองข้างทาง กับลมที่พัดมากระทบกับกระจกหมวกกันน็อก แล้วก้อ ดีนะ เดินทาง เก็บเกี่ยวกับประสบการณ์
รักพ่อเสมอ ธนาพิพัฒน์ แพงกัลยา
คือ พ่อ ในใจเสมอ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น