กับวันหยุดพักผ่อนที่แสนสั้น

กับวันหยุดพักผ่อนที่แสนสั้น

เรื่องราวในชีวิตประจำวันของแต่ละคนมักจะไม่เหมือนกัน มักจะมีเวลาการทำงานที่แตกต่างกัน มักจะทำอะที่แตกต่างกันออกไปตามวันและเวลาของอนาคตที่วาดฝันไว้ที่แตกต่างกัน

วันหยุดพักผ่อนของวันนี้เป็นวันที่อาจจะไม่ได้เหมือนวันหยุดเลย เพราะมันเป็นวันที่ต้องเตรียมสมองไว้สำหรับวันพรุ่งนี้ เพราะงานที่ค้างคา เพราะงานที่เร่งด่วนจึงทำให้ วันหยุดของเราแสนสั้น แต่อย่างไรก็ตาม ในวันหยุดที่เรามีในช่วงที่สั้นๆนี้ เราควรจะต้องให้เวลากับตัวเราเองในการพักผ่อนให้เหมือนกับเวลาที่ยาวนาน ให้มันยาวนานมากที่สุด

พักผ่อนเถอะเราต้องพักผ่อนให้เพียงพอ เพื่อวันพรุ่งนี้จะได้มีแรงสู้ต่อไป พนักงานราชการก็ต้องเข้าทำงานแต่เช้า พนักงานเอกชนก็ต้องเร่งรีบในวันที่เร่งรีบ รถติด ในกรุง แต่ที่บ้านผมมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน รถก็ไม่ค่อยมี วันหยุดตื่นขึ้นมากับเสียงนกที่บินมาปลุกที่หลังคามันเหมือนกับว่ามันจะมาปลุกเราให้ตื่น 

เช้าของทุกวันของผมมักจะเป็นวันที่แสนสบายๆ ไม่ต้องไปไหนไกล ไม่ต้องคิดอะไรให้ปวดหัว ข่าวสารก็ไม่ต้องดูให้มันมารบกวน แต่ก็ดูบ้างไม่ใช่ไม่ดูเลย พอลุกจากที่นอนได้ก็ ไปชงกาแฟที่ร้านของน้าของทุกเช้า ไม่ว่าจะไปตอนเช้าหรือตอนเย็นผมมักจะไปนั่งกันกาแฟก่อนทุกเช้า เช้านี้ก็เหมือนกัน ตื่นขึ้นมากับตะวันที่สาดแสงส่องเป็นนวลทอง อากาศเย็นๆสบาย เสียงผู้คนดังบ้างเป็นบางครั้ง 

วันหยุดของผมมักจะไปอยู่ที่ไร อยู่กับสวนยางที่ ไม่มีใคร ไม่มีห้อง ไม่กรอบให้เราต้องทำตามใครผมมักจะเดินไปคิดไปว่าจะทำอย่างไรดี จะให้ที่สวนของเราเป็นแบบไหน เหมือนกับการวาดฝันว่าจะทำอะไร 

การใช้ชีวิตของวันหยุด ผมจะให้เวลาเก็บเกี่ยวเอาเรื่องราวใกล้ตัวสองข้างทางที่มันเปลี่ยนแปลงไป ยังแค่นี้ก็ทำให้สุขใจไม่ต้องเป็นตึกใหญ่ ไม่ต้องมีรถคันใหม่ แค่นี้ก็ไม่มีใครมาบังคับให้เราทำอย่างโน่นนี่นั่นได้ ถ้าเราอยู่อย่างมีความสุข

วันหยุดสั้นๆสบายๆ เหมือนคล้ายชีวิตของเรามันช่างโล่งสบายอะไรอย่างงนี้ ให้เวลากับตัวเราเองให้มากที่สุดแล้วเราเองจะสุขใจ

ไม่มีวันใหม่วันไหนที่ ดีกว่าวันนี้