จะผูกมิตร ต้องใช้ใจไปแลก
แต่บางมิตรมาแปลก มาแลกด้วยทิ่มตำ
ล้อเล่นระหว่างมิตร ยิ่งระวังขีดจำกัด
แต่คนทั่วไปมักชอบกัดเมื่อคิดว่า(เป็น)มิตรสนิทสนม
หน้าฉากใครคนนั้นรับผิดชอบ
เฉกเช่นหลังฉากของใครก็คนนั้นรับผิดชอบ (อยู่ดี)
แม้กล่าวขวัญใครลับหลัง
พึงระวังว่าย่อมถึงหู(ผู้ถูกกล่าวขวัญ)
วีระบุรุษกล้าทำ กล้าพูดก็กล้ารับผิดชอบ
มีแต่คนขลาดเขลาจึงโยนความรับผิดชอบให้ผู้อื่น
ราชสีห์ไม่หวั่นกับการอยู่เดี่ยวและพเนจร
มีแต่หมาหมู่จึงเฝ้าเห่าหอนและวิ่งหางจุกตูดเมื่ออยู่เดี่ยว
ผู้กล้าไม่กลัวการเสียหน้าว่าไม่รู้
มีแต่คนที่คิดว่ากล้าจึงเฝ้าระวังหน้าและอวดรู้
ประเมินผู้อื่นอย่าใช้เกณฑ์ของตัวเองเท่านั้น
ที่ดีที่สุดอย่าไปประเมินคนอื่นแต่ให้ประเมินตัวเองให้จงหนัก
ฝันของวันนี้ไม่บรรลุ
ไม่ได้แปลว่าควรเลิกฝัน
ไร้นามเตือนตน วันที่เริ่มรู้จักวัฒนธรรมของโกทูโนมากขึ้น...14 ธค 2549
เช้าวันนี้มาแปลกสงสัย กาแฟ ผิดสูตร
.........................................
ชอบมากเลยครับ ลำนำแบบถอดจิต ถอดใจ แต่แฝงความจริงใจในบันทึกนี้
ผมเห็นความเด็ดเดี่ยว และขณะเดียวกันยังสัมผัสความเหงาลึกปะปน
แต่ช่างเถอะ...มันเป็นวิสัยของมนุษย์ที่จะคิดไม่ใช่เหรอ
ราชสีห์ ไม่หวั่นว่าจะอยู่เดี่ยวและพเนจร แต่ผมก็ไม่รู้ในจิตใจว่า ราชสีห์เหงามั้ย
หมาหมู่ ก็คงอบอุ่น ทำอะไรก็ทำเป็นกลุ่มๆ
เป็นอะไรก็ได้ที่มีความสุข และถามตัวเอง ว่า "สุขแท้" หรือเปล่า
ถึง...แม่ราชสีห์
กาแฟสูตรเดิม แต่คนร่วมจิบไม่ใช่คนเดิม
...
ขอบคุณที่คุณจตุพร(สุดหล่อเร้าใจ) ชอบลำนำ
ไร้นามจริงใจเสมอ...คุณจตุพรสัมผัสได้เพราะคุณจตุพรก็จริงใจเสมอ
ความจริงใจจะเป็นกรรมร่วมที่ชักจูงให้ขับเคลื่อนร่วมกัน
ไร้นามเตือนตนเพราะไร้นามปัญญาน้อย อะคับ
มาแปลกจริงๆ ดังคุณเอกว่า
แต่ก็ใช่...ถูกต้องเลย
บางครั้งการที่คิดว่าเป็นมิตรสนิทสนม พอหยอกล้อด้วยความไม่ได้คิด อาจจะเกินขีดลิมิตที่มิตรจะรับได้ เห็นมาหลายราย ที่ต้องสลายมิตรภาพกัน
^____^
เรื่อง หยอกล้อเกินไปไม่ได้คิด ...เพราะสนิทเกินไป เป็นเรื่องที่ต้องพึงระวัง
ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เผลอไปสนิทและใช้วาจาละลาบละล้วงท่านไหน ไม่พอใจหรือไม่(มาแล้วบ้าง)
แต่ขอให้ทุกท่านทราบว่า แท้จริงแล้ว ไม่มีอะไร ทุกอย่างประกอบด้วย ความดี ความรู้สึกดีๆเป็นพื้นฐาน
จะโกรธอะไรก็ขอให้นึกถึงความหลังที่ หวานชื่น
5555
คุณ IS อยู่ต่างประเทศคงเห็นวัฒนธรรมระหว่างมิตร มีแตกต่าง...
ยามรบก็สู้เพื่อความเชื่อ ความจริงสุดชีวิต ยามพักรบก็จิบกาแฟเป็นมิตรได้ เพราะการรบนั้นรบเพื่อนำความสำเร้จมาสู่องค์กร
แต่ ณ ที่นี้ ไร้นามเริ่มรู้สึกว่า
Hormony in life in Gotoknow is changed...
ยามรบรวมหมู่กันรบ แต่ไม่รู้ว่ารบกับอะไรกันแน่ รบกับความไม่รู้หรือรบกับคนไม่รู้กันแน่
ยามเป็นมิตรก็ยังแยกพวก เพื่อความสำเร็จเฉพาะพวก เฉพาะตน
ไร้นามจึงบันทึกลำนำถึงวัฒนธรรมของโกทูโน ณ วันนี้ไว้ เพื่อเตือนตน
ความหลังอันหวานชื่น มิอาจรำลึกได้ด้วยคนๆหนึ่ง
เมื่อวิถีเปลี่ยน แนวทางจะแจ้ง
ความหวานนั้นก็ปรากฎว่าเป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น
ไร้นามยามนี้ จึงเหมือนคนที่ว่ายผุดขึ้นจากความหวานที่ลวงตา และมองเห็นความจริงบางอย่างของวัฒนธรรมนี้แล้ว
คมคาย น่าขบคิด และเห็นด้วยทุกถ้วนกระบวนความ
แต่ลงท้ายได้สุดยอดชอบมากค่ะ.... อาจเพราะดิฉันเป็นคนที่พกความฝันติดตัวตลอดเวลาก็เป็นได้
ฝันของวันนี้ไม่บรรลุ ไม่ได้แปลว่าควรเลิกฝัน
ขอบพระคุณที่นำ ลำนำคำคม มาแบ่งปัน นะคะ
คนนอก คนใน ต่างกันที่วิถีการเลี้ยงดู
คนต่างชาติอยู่ในที่ประชุม แทบจะฆ่ากันด้วยวจี น่าตกใจ แต่จบการประชุมนั่งจิบชา กาแฟ ยิ้มแย้ม อ้าว...
คนไทย...ถูกสอนสั่งให้นอบน้อม การจะพูดจะจาเพื่อตักเพื่อเตือน เพื่อติเพื่อชม นั้นต้องระวัง เปลี่ยนคำพูดจากตรงๆ เป็นเตือนอ้อมๆ ได้มั้ย? เตือนผู้ใหญ่ที่อายุมากกว่าได้มั้ย? บอกได้เลยว่าบางคน...ไม่ได้ เจอมาแล้วที่หวังดีไปบอกกล่าว...แล้วโดนว่า...เพราะเป็นเด็กกว่า แต่อย่างว่า...แค่ทดสอบ ถ้ารับได้ครั้งหน้าจะได้เตือน ...รับไม่ได้...จะได้เงียบ แต่นั่นไม่ใช่รูปแบบของมิตรที่ดีเลย การเงียบมิได้ก่อเกิดประโยชน์...เพียงแต่ลดการเคืองโกรธที่จะเกิด...ก็เท่านั้นเอง
ว่าแล้วก็ต้องเตือนตนบ่อยๆ เหมือนกันซะแล้ว
^_____^
ขอบคุณเช่นกันคุณกาเหว่า PhD candidate of KKU
หากบันทึกเป็นประโยชน์บ้างก็ยินดีเสมอ
ไร้นามมีฝันเสมอเช่นกัน
คุณ IS ไร้นามต้องการให้คนไทยที่ได้ไปเรียนต่างประเทศ มองเห็นสิ่งดีๆ ในด้านการพัฒนาประเทศของเขามาให้ให้เกิดประโยชน์บ้าง ..ซึ่งคนที่จะเข้าใจวัฒนธรรมของเขาได้คงต้องปลีกตัวจากคนไทยที่เกาะกลุ่มกันมากๆนั้นบ้าง แล้วฝังตัวเข้าไปอยู่กับสังคมชนชั้นกลางถึงสูงของเขาดูด้วย ไม่ใช่ไปคลุกคลีแต่ระดับนักวิชาการของมหาวิทยาลัยอย่างเดียวหรือเฉพาะเพื่อนร่วมชั้นเท่านั้น
การได้ทุนไปเรียนจึงไม่ใช่การไปเรียนเพื่อปริญญาและรีบกลับมากอบโกย เพราะหลงคิดว่า ได้ออกไปนอกโลก ได้ไปรู้ไปเห็น แล้ววิเศษกว่าผู้ที่ไม่ได้ออกไป
แต่ควรถ่ายทอดสิ่งที่รู้และเห็น จากมุมมองของคนที่เป็นชาตินั้นๆมาด้วย คุณ IS ผ่านพ้นช่วงของ cultural shock มาแล้ว น่าจะเข้าใจและเปรียบเทียบวัฒนธรรมได้โดยไม่มีอคติ
ว่างๆก็กรุณามาเล่าสู่กันฟังด้วย
ท่านอาจารย์หมอสมบูรณ์ที่เคารพ
ไร้นามปลื้มที่ท่านเข้ามาอ่านความคิดผ่านตัวอักษรของไร้นาม
อย่าเพิ่งท้อนะขอรับ
ท่านเป็นปูชนียบุคคล หากท้อก่อนแล้ว...คนที่ต้องการผู้นำจะยิ่งท้อถอย..ไร้นามก็คนหนึ่งในสาวกนั้น..นะขอรับ
คุณเมตตา ที่มีลูกสาวน่ารักสองคน
ไร้นามมีความจำเป็นต้องเดินทางไกลขอรับ และไปคราวนี้จะได้กลับมาเมื่อไหร่ไม่ทราบ ดังนั้จึงต้องบันทึกสิ่งที่ไร้นามได้เรียนรู้ ไว้ก่อน
ไร้นามเตือนตน เพราะไร้นามไม่มีใครเตือน น่ะขอรับ
แต่ไร้นามก็ดีใจที่ไร้นามมีมิตรที่ดีหลายๆคนในที่นี้...คุณเมตตาเป็นคนที่ทำให้ไร้นามซาบซึ้งกับคำว่า "น้ำใจ" ขอรับ
คุณ นายบอน
ขอบคุณที่กรุณาไปตอบไว้ใน
http://gotoknow.org/blog/bonlight/66956
ดูเหมือนว่าในความเห็นของท่านแล้ว ไร้นามดูเป็นคนเจ้าอารมณ์เข้าขั้นทีเดียว....ขอบคุณมากที่ตักเตือน ไร้นามเป็นคนระวังเรื่องการใช้อารมณ์มาตลอด แต่ก็ยังนับว่าไม่ดีพอ ต้องพัฒนาตัวเองอีกมาก
แต่ท่านก็คงตามรอยไร้นามจาก
http://gotoknow.org/blog/bonlight/66284
ด้วยนะขอรับ
ไหนๆ ท่านก็กรุณาเขียนถึงไร้นามมาหลายครั้ง
ไร้นามก็ขอเอาลิงค์บันทึกของท่านมาไว้ตรงนี้แต่ 2 บันทึก
ไร้นามไม่บังอาจไปโกรธท่านหรอกนะ เพราะไร้นามเจียมตัวเสมอว่า ไม่มีความสามารถในการไปเอาชนะผู้ใดด้วยคำพูดและการตัดต่อข้อความเพื่อประโยชน์ส่วนตน..เหมือนที่มักเห็นในบางราย...
...ขอบคุณที่ "ดูแลใจ" / เมตตา
คุณไร้นาม
เวลาน้อยไป...จะเชื่อได้หรือ
ฝันของวันนี้ไม่บรรลุ
ไม่ได้แปลว่าควรเลิกฝัน
เอ .....แล้วตื่นจากฝันหรือยังครับ.....อิ อิ
ไร้นามไปตอบคุณเมตตาใน "คำถาม" แล้ว...
คุณครูที่เคารพ
ไร้นามเคารพความคิดเห็นของคุณครูแม้ว่าจะไม่เห็นด้วยก็ตาม
ไร้นามมองทุกคนคือมิตร และมองผู้ที่กรุณาแนะนำไร้นามว่า เป็นคนที่รักไร้นามแม้ไม่รู้จักกันก็ยังมีจิตใจที่ดีงาม อบรมสั่งสอน ทำให้ไร้นามมีโอกาสพัฒนาตัวเองจากการเป็นผู้ไม่รู้เป็นผู้รู้(ในวันข้างหน้า)
ไร้นามมองอย่างนี้เสมอมา และจะมองอย่างนี้ไปตลอด
ถ้าไม่มีสัจจะในหมู่โจร ก็แปลว่า โกทูโน เป็นแหล่งชุมนุมโจร หรือขอรับ
ไม่น่าจะใช่
คุณไมโต (ตื่นเช้าจัง)
ขอบคุณที่ชอบ...ไร้นามมีฝันเสมอ และความฝันนั้นอยู่ในใจส่วนลึก เพื่อเป็นแสงที่ปลายอุโมงค์ให้กับตัวเอง...
กลับจาก
"ไร้นามมีความจำเป็นต้องเดินทางไกลขอรับ และไปคราวนี้จะได้กลับมาเมื่อไหร่ไม่ทราบ ดังนั้จึงต้องบันทึกสิ่งที่ไร้นามได้เรียนรู้ ไว้ก่อน"
แล้วจะเปิดเผยตัวไหมคะ (ถามเล่นๆค่ะ แต่คงจะคิดถึงจริงๆ ถ้าคุณไร้นามหายไป)
จนกว่าจะพบกันอีกค่ะ....ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ ภาระกิจเสร็จสิ้นสมหวังดังใจนะคะ ส่งกำลังใจไปช่วยด้วยแล้วค่ะ
มาเยี่ยมครับ ด้วยความคิดถึง
ผู้มีพระคุณของไร้นามมาเยี่ยมตั้งหลายคน....เชิญๆ ...
ไร้นามไม่มีอะไรมาเลี้ยงท่านเลย...ยกน้ำใจใสๆ มาคารวะแทน...