มูลนิธิเพื่อเด็กพิการ

แม่เฒ่าผิน…คุณยายหัวใจแกร่ง เนื่องจากแม่ต้องไปทำงานรับจ้างร้านอาหาร พ่อจากไปตั้งแต่น้องอายุ 1 ปี น้องเอมีภาวะสมองพิการตั้งแต่กำเนิด มีภาวะเกร็งแข็ง คืบคลานไม่ได้ นั่งไม่ได้ น้ำลายไหลตลอดเวลา พัฒนาการช้า ได้รับการแนะนำจากเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลท่าศาลาเพื่อเข้ารับการฟื้นฟูบำบัดอย่างต่อเนื่องตามโปรแกรม แม่เฒ่าผินทำหน้าที่ดูแลด้วยหัวใจเต็มร้อย มาตามนัดเกือบทุกครั้งถ้าน้องไม่ป่วยเจ็บ จนได้รับรางวัลครอบครัวตัวอย่างทุกปี เพราะเป็นสมาชิกกลุ่มที่เข้าร่วมกิจกรรมทุกครั้ง ปัจจุบันน้องเอสามารถเข้าเรียนในศูนย์การศึกษาพิเศษประจำจังหวัดนครศรีธรรมราช ช่วยเหลือตัวเองได้ เข้าห้องน้ำ กินข้าวเองได้ ใส่เสื้อผ้าที่ไม่มีกระดุมได้ รูดซิปได้เอง ใส่รองเท้ารัดส้นได้ เดินเองได้โดยใช้ที่ฝึกเดิน ปั่นจักรยานสามล้อที่ดัดแปลงเฉพาะได้ดีมาก สามารถสื่อสารพูดคุยโต้ตอบได้รู้เรื่อง แต่ยังมีภาวะเกร็งกระตุกเป็นบางครั้ง

13 ปีแห่งการฟื้นฟู ช่วงเวลาในการฟื้นฟูบำบัดนาน 13 ปีเต็มทำให้น้องเอมีพัฒนาการดีขึ้นเรื่อยมา ซึ่งหากไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่จากคุณยายและคุณตา แม่เฒ่าผินและพ่อเฒ่าบุญสม น้องเอคงกลายเป็นผู้ป่วยนอนติดเตียงช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ การได้รับการฟื้นฟูบำบัดเร็วและต่อเนื่องส่งผลดีต่อพัฒนาการของเด็ก ลดภาระการพึ่งพิงตามเป้าหมายที่แม่เฒ่าผินได้ร่วมตั้งไว้ตั้งแต่วันที่เข้าร่วมการฟื้นฟูบำบัด แม่เฒ่าผินเล่าถึงหัวใจในการการเลี้ยงดูเด็กพิการ ว่าต้องทุ่มเททั้งกายและใจ ให้ความรักความเข้าใจ เอาใจใส่แม้เขาไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ แต่คิดเสมอว่าเขาเข้าใจ เขารับรู้ทุกสิ่งที่ทำให้เขา เชื่อว่าเขาเรียนรู้ได้ นอกจากนี้ผู้ดูแลต้องรู้จักการรอคอย ผลอาจช้าหน่อยต้องใช้เวลา และระหว่างทำคิดว่ากำลังทำสิ่งพิเศษเสมอ การเรียนรู้สำหรับเด็กพิการทำได้หลากหลาย แม่เฒ่าผินจึงแสวงหาความรู้ไม่หยุดนิ่ง เพื่อนำมาใช้ในการฟื้นฟูบำบัดหลาน โดยคิดแค่ว่าอย่างน้อยให้หลานสามารถช่วยเหลือตัวเองได้ แม่เฒ่าผินได้รับความรู้จากเพื่อนๆ และเจ้าหน้าที่โรงพยาบาล มูลนิธิเพื่อเด็กพิการ ศูนย์การศึกษาพิเศษฯ แล้วนำมาฝึกฟื้นฟูบำบัดต่อที่บ้านทุกวัน โดยให้เวลาอย่างใส่ใจในการฝึกหลานอย่างน้อยวันละหนึ่งชั่วโมง (จบตอน 1)