Beloved brother

หลายคนเกิดมามีพี่น้องมากมาย บางคนก็เป็นลูกคนเดียว ความรู้สึกของแต่ละคนก็ต่างกันไปบางคนโตมาคนเดียวจึงไม่อยากมีน้องเพราะกลัวจะถูกแย่งความรักแย่งของ บางคนเห็นว่าคนที่เขามีพี่น้องดูจะสนุกมีเพื่อนเล่นมีคนช่วยเหลือจึงอยากมีแบบคนอื่นบ้าง

............................................................................

เราก็เป็นคนหนึ่งที่ไม่ได้มีความรู้สึกว่าอยากมีน้องเพราะเราโตมาลูกคนเดียวอาจจะมีลูกพี่ลูกน้องแต่ก็ยังมองว่าการเป็นพี่คือเราต้องดูแลน้องจะไม่มีเวลาไปเที่ยวเล่นได้จึงไม่อยากที่จะมีน้อง แต่วันหนึ่งเราก็ต้องเป็นพี่โดยไม่รู้ตัว แม้แต่คุณแม่กว่าจะรู้ว่าท้องก็3เดือนแล้วเวลาไปเล่นที่ไหนหรืออยู่เฝ้าร้านก็จะมีผู้ใหญ่ว่าเดี๋ยวน้องออกมาจะกลายเป็นหมาหัวเน่า ฉันไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย

.............................................................................

ช่วงปิดเทอมฉันจะไปอยู่กับย่าอยู่อีกอำเภอหนึ่ง เป็นชีวิตที่สนุกมากช่วงปิดเทอมจะกลับบ้านอีกที่ก็ช่วงปิดเทอมแต่วันนั้นลูกจะเอารถเข็นไปส่งให้พ่อที่บ้านฉันก็จะกลับด้วยไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม่ถึงอยากกลับมากขนาดนั้น ซึ่งอีกวันแม่ก็คลอดน้องของฉัน

และนี่คือน้องชายของเราเอง ชื่อ จักรพันธ์ กอนแก้ว ชื่อเล่นว่า การ์ด เกิดวันอังคาร ที่ 12 เมษายน 2548 ปีระกา
เป็นเด็กที่กินเก่งมากตั้งแต่เกิดเรากลายเป็นพี่คนไม่ว่าน้องจะเอาอะไรเราก็ต้องให้น้องก่อนเพราะเราเป็นพี่ต้องเสียสละให้น้อง น้องจิกผมเราเราก็ต้องไม่ทำน้องเพราะน้องยังเด็ก เราซื้อของหวานมาจะแกะกินแต่น้องฉี่ลงมาใส่ถ้วยทำให้เราอดกิน แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งเวลาเราไปเล่นกับน้องที่ไหนแล้วน้องเจ็บเราต้องโดนตีคือเราก็เป็นเด็กทำไมต้องตีเราด้วย แต่พอเวลาผ่านไปเรารู้จักรับผิดชอบดูแลน้องได้ เวลาน้องดื้อน้องซนก็จะโดนพ่อตี บางครั้งเราซนทั้งคู่ก็จะโดนตีทั้งคู่

............................................................................

ตอนน้อง2ขวบจำได้ว่าเราขึ้นไปแอบบนดาดฟ้าแล้วน้องก็ขึ้นมาตาม แต่พอไม่เห็นเราน้องกลัวก็เลยจะลงไป น้องกลิ้งตกบันได10ขั้นตอนนั้นเรากลัวมากกลัวว่าน้องจะเป็นอะไรมากแต่โชคดีที่หัวปูดบวมนิดหน่อยแม่เลยคิดว่าน้องตกไม่สูงมาก ทำให้ความคิดความรู้สึกเราเปลี่ยนคือเราสงสารน้องที่เจ็บเพราะเรา เราจึงพยายามดูแลน้องให้ดีที่สุด อีกเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้เรารู้สึกว่าเรารักน้องมากเช่นกัน ฉันกับน้องพากันไปหาพ่อที่สวนโดยที่ฉันปั่นจักรยานแล้วน้องเป็นคนซ้อน ถึงตอนจะข้ามสะพานน้องเห็นรถไถกำลังมากลัวว่าจะโดนชนน้องดิ้นแรงมาจนเราทั้งคู่ตกสะพานลงไปในน้ำ ตอนนั้นโชคดีที่มีน้ำรับไว้แล้วน้องก็ตกบนตัวเราพอดีตอนนั้นฉันลืมเจ็บทั้งที่ตัวเองสำลักน้ำมีแผลถูกเศษแก้วบาดที่ข้อมือ น้องร้องไห้ไม่ใช่เพราะเจ็บแต่ร้องเพราะรองเท้าบูทลอยน้ำไป ฉันกับน้องจึงพากันเดินเข้าไปหาพ่อแล้วให้พ่อมาหารองเท้าให้ เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าที่ฉันกับน้องยังตลกมาจนถึงทุกวันนี้

.............................................................................

พอเสียแม่ฉันก็ต้องดูแลน้องเต็มตัวปกติแล้วน้องกินเก่งมากเด็ก5ขวบกินข้าวกับน้ำพริกตาแดงได้ซึ่งฉันก็ยังไม่กล้ากินเพราะกลัวเผ็ด น้องเป็นคนกินง่าย กลับข้าวอะไรก็กินได้หมด จนวันหนึ่งน้องป่วยมีไข้ไอเจ็บคอ กับข้าวที่เคยกินน้องไม่ยอมกินแต่ด้วยความหิวน้องเทน้ำปล่าวใส่ถ้วยแล้วเอาข้าวเหนียวจิ้มกินแบบนั้น รู้ว่าคงจะทรมานมากกลืนอะไรก็เจ็บฉันจึงทำข้าวต้มเกลือให้น้อง ด้วยความเป็นเด็กไม่รู้จะบอกเรายังไงแต่เราดูอาการแล้วก็พอจะรู้เพราะเราเองก็เลยป่วย

..............................................................................

ปัจจุบันน้องชายอายุ14ปี ตัวโตกว่าฉันอีกและตอนนี้ก็เป็นสาวเต็มตัว 5555 ทุกวันนี้ก็ไม่ค่อยจะได้คุยกันนอกเสียจากว่าทำการบ้านไม่ได้ถึงจะโทรมาถามเรา เขาเห็นเราเรียนครูเขาก็อยากจะเป็นครูเราไม่ได้บังคับอะไรในตัวเขาเลยให้เขาเลือกสิ่งที่ตัวเองชอบ ฉันเห็นแววนักประดิษฐ์ในตัวเขาจึงบอกไปว่า ไม่ว่าอยากจะเรียนอะไรก็จะส่งเสียให้เรียนขอแค่เลือกสิ่งที่ตัวเองชอบไม่ต้องไปทำตามใคร ล่าสุดก็บอกว่าจะเรียนครูอนุบาลดูแล้วบุคลิกเขาก็เข้ากับครูอนุบาล เขาเป็นสีสันให้กับคนรอบข้างเชื่อว่าถ้าลองได้อยู่ใกล้แล้วทุกคนจะมีความสุขเพราะไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนนางก็มีดนตรีในหัวใจเสมอทั้งร้องเล่นและเต้นเองเหมือนมีโชว์ให้ดูตลอดเวลา

เวลาและเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ผ่านสอนให้เรารู้จักรักกัน การมีพี่น้องมันก็มีทั้งข้อดีและข้อเสียแต่ก็ทำให้เรามีชีวิตที่สนุกสนานไปอีกแบบไม่ว่าจะดีร้ายทะเลาะกันแค่ไหนสุดท้ายเราก็ยังคงเป็นพี่น้องที่รักและห่วงใยกันตลอดไป

เขียนใน GotoKnow โดย เกลือสินเธาวุ์
ใน บันทึกส่วนตัว...นางสาวไอรีณ กอนแก้ว

คำสำคัญ (Tags): #ไอรีณ กอนแก้ว#Irin Konkaew#59927005#กป 59.ค.บ.5.1#ครุศาสตรบัณฑิต(5 ปี)#การประถมศึกษา#วิทยาลัยแม่ฮ่องสอน#วิทยาเขตแม่ฮ่องสอน#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่#นักศึกษาครู#EED 3210#เทคโนโลยีสารสนเทศสําหรับครูประถมศึกษา#ภาคเรียนที่ 1/62#เรื่องเล่า#Beloved brother#น้องชาย#สองพี่น้อง

หมายเลขบันทึก: 666642เขียนเมื่อ 27 สิงหาคม 2019 15:40 น. ()แก้ไขเมื่อ 1 กันยายน 2019 18:14 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (68)

Ongkuleemarn

เขียนเมื่อ 27 สิงหาคม 2019 19:16 น. ()

สายเลือดเดียวกัน ตัดกันไม่ขาด ;)…

จันทร์เจ้าเอ๋ย

เขียนเมื่อ 27 สิงหาคม 2019 20:37 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณไอรีณ

น้องคุณน่ารักมากเเลย เป็นกำลังใจให้คุณสู้ต่อไป เเละเขียนบันทึกดี ๆ ต่อไปให้ได้อ่านอีกนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

ปอย'ชิลล์

เขียนเมื่อ 27 สิงหาคม 2019 21:38 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณไอรีณ

น้องน่ารักมาก ขอบคุณที่แชร์เรื่องราวให้อ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้เขียนบันทึกต่อไปนะคะ

ขอบคุณค่ะ

นิลกาฬ

เขียนเมื่อ 27 สิงหาคม 2019 23:43 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณไอรีณ

น้องน่ารักมาก เคยไม่ชอบมีการน้องเราแกล้งน้องสารพัดรังแกน้องพอโตขึ้นมามีความรู้สึกผิดชอบมากขึ้นให้เรารีกน้องมากขค้นและน้องก็ไม่เคยโกรธเราเลยเพียงเพราะเราเป็นพีน้องกันแล้วเราจะรู้ง่าไม่มีใครรักเราได้เท่าพี่น้องขอบคุณค่ะ