ยาแอะโหม่ (ฉันรักแม่)

แม่คือทุกสิ่งทุกอย่างของหนู

หนูอยากขอบคุณแม่มาก ๆ นะคะที่ทำให้หนูได้เกิดมาเป็นลูกของแม่ ตั้งแต่เล็ก ๆ แม่ก็ต้องดูแลหนูอยู่เสมอแม่ต้องคอยป้อนข้าวป้อนน้ำให้หนูกินดูแลหนูเป็นอย่างดีเวลาที่หนูไม่สบายแม่ก็จะหายามาให้ บางครั้งแม่ก็ต้องอดหลับอดนอนเพราะเฝ้าใข้หนู เพราะแม่นั้นเป็นห่วงลูกทำให้แม่ไม่ได้หลับไม่ได้นอน จงบ้างครั้งก็ทำให้แม่เองที่ไม่สบายไปด้วย พอหนูโตขึ้นแม่ก็อย่าดูแลหนู แม่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของหนูเลยนะเวลาที่หนูมีเรื่องไม่สบายใจแม่ก็คอยอยู่ข้าง ๆ หนูและคอยเป็นที่ปรึกษาให้กับหนู แม้ว่าบางครั้งหนูไม่ชอบเลยที่แม่ต้องดุและด่าหนูที่หนูไม่เชื่อฟังแม่ จนทำให้แม่ต้องเสียใจแต่หนูรู้ว่าที่แม่ต้องดุต้องด่าเพราะว่าแม่รักหนูจึงต้องดุต้องด่าให้หนูจำ เพราะไม่มีแม่คนไหนดุด่าลูกโดยไม่มีเหตุผลเป็นเพราะว่าแม่นั้นรักลูกจึงต้องดุต้องด่า มีวันหนึ่ง วันที่หนูเกิดอุบัติเหตุรถล้มแล้วหนูไม่ได้บอกคนที่บ้านมีแต่พี่ที่กลับด้วยกันที่รู้ตอนนั้นหนูเจ็บขาเพราะรถทับขาแต่ก็ไม่บอกพี่ว่าเจ็บขามากพี่จะพาไปโรงบาลก็ไม่ยอมไปบอกแต่ว่าไม่ได้เป็นไรแต่สักพักเริ่มรู้สึกว่าขาค่อย ๆเจ็บมากขึ้น เลยตัดสินใจโทรหาพ่อให้มารับเพราะขับรถต่อไม่ไหวแล้ว แต่ก็ไม่ได้ไปโรงบาลเพราะคิดว่ากลับถึงคงจะดีขึ้นเองแต่ก็ไม่ใช่อย่างที่คิดเพราะว่ากลับถึงบ้านพอลงจะรถขาเยียบพื้นไม่ได้เลยเพราะปวดมากทำให้เดินไม่ไหวเลยแม่ต้องมาพยุงพอขึ้นถึงบ้านทำให้น้ำตาของแม่ไหลเพราะสงสารและก็เป็นห่วงหนูวันนั้นทำให้หนูรู้ว่าแม่รักหนูมากแค่ไหน หนูอยากขอโทษแม่สำหรับทุก ๆ เรื่องที่ผ่านมาที่ทำให้แม่ต้องเสียใจและเป็นห่วงหนูอยู่ตลอดหนูอยากขอโทษตลอดแต่หนูก็ไม่กล้าเพราะหนูทำให้แม่เสียใจเยอะและอีกอย่างหนูก็ไม่อยากเห็นน้ำตาแม่อีกหนูกลัวแม่จะร้องให้ตอนที่หนูไปขอโทษแล้วหนูจะร้องให้ไปด้วยเพราะหนูแพ้น้ำตาเวลาเห็นใครร้องแล้วเห็นน้ำตาทำให้หนูก็อยากร้องให้ไปด้วย

สุดท้ายนี้หนูอยากบอกกับแม่ว่าหนูรักแม่น่ะหนูดีใจมากที่วันแม่ปีนี้หนูได้กลับบ้านไปอยู่กับแม่ได้กินกับข้าวฝีมือแม่เพราะสำหรับหนูแล้วกับข้าวฝีมือแม่อร่อยที่สุดเลยขอบคุณแม่มาก ๆ น่ะที่เลี้ยงหนูมาจงถึงทุกวันนี้แม่เป็นแม่ที่ประเสริฐที่สุดของหนูและเป็นทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ของหนูจะบอกแม่ว่าไม่ต้องเป็นห่วงหนูน่ะหนูอยู่ทางนี้จะดูแลตัวเองดีดีแม่อยู่ที่บ้านก็ต้องดูแลรักษาสุขภาพตัวเองดีดีน่ะหนูเป็นห่วงเพราะไม่อยากได้ยินว่าแม่ไม่สบายจะโทรหาแม่บ่อย ๆ น่ะ รักและคิดถึงแม่เสมอน่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย Sweet Dreams
ใน บันทึกส่วนตัว...นางสาว สุดาพร มงคลวาท

คำสำคัญ (Tags): #สุดาพร มงคลวาท#sudaporn mongkhonwat#59927039#กป 59.ค.บ.5.1#ครุศาสตรบัณฑิต (5 ปี)#การประถมศึกษา#วิทยาลัยแม่ฮ่องสอน#วิทยาเขตแม่ฮ่องสอน#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่#นักศึกษาครู#EED 3210#เทคโนโลยีสารสนเทศสําหรับครูประถมศึกษา#ภาคเรียนที่ 1/62#บันทึกส่วนตัว#diary#จดหมายถึงแม่#วันแม่

หมายเลขบันทึก: 665350เขียนเมื่อ 12 สิงหาคม 2019 20:41 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 สิงหาคม 2019 20:48 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน