227---ร่มบินตก ( ตอนที่ 5 )
5
........ทุลักทุเล พร้อมเชือกยาว แต่ไปได้เพียงถึงง่ามคบไม้กิ่งนั้นเท่านั้น จากนั้นไปไม่ได้ด้วยกลัวกิ่งไม้นั้นลู่ปลายลงเมื่อมีน้ำหนักเพิ่มจะเป็นเหตุให้กิ่งไม้หักหรือเอนปลายลงเครื่องร่มบินที่ค้างอยู่อาจเลื่อนหล่นลงก่อนได้ เรืออากาศโทหญิง ชมนาถฯ มองพรานปานฯด้วยใจที่หวาดหวั่นกลัวพรานปาน ฯ ตกเสียก่อน ก็กลัว กลัวตัวเองตกก็กลัว ไม่รู้ว่ากลัวอะไรมากกว่ากัน เธอรีบบอกพรานปาน ฯ “พรานปาน ฯ หยุดเถอะอย่ามาเลยมันสูงมาก เดี๋ยวตกไปอีกคน แจ้งศูนย์ให้หารถยกมารับดีกว่า ไม่ต้องมีใครเสี่ยงด้วย “ พรานปาน ฯหยุด เห็นด้วย เพราะ เขาก็ชักกลัวตกเหมือนกันหากไต่ออกไปตามค่าไม้ที่ไม่มีที่จับเลยเขาเองก็เสี่ยงจะตกก่อน กับเสี่ยงต่อปลายกิ่งไม้จะลู่ลงเป็นสาเหตุให้ตัวเครื่องร่มบินที่ค้างอยู่ไหลลงไปตามและตกลงไปในที่สุดพร้อมชีวิตของนักบินทั้งสอง ด้วย ด้วยเหตุดังกล่าว พรานปาน ฯ จึงต้องหยุดไปปรึกษากับทางศูนย์ก่อนว่าควรจะทำอย่างไรกันดี ท่านผู้บัญชาการร่มบิน และ
ผู้ชำนาญการในการกู้ภัยแบบต่าง ๆ ร่วมปรึกษาหารือกันอย่างรีบด่วนก่อนที่ตัวเครื่องร่มบินที่มีนักบินถึงสองคนติดอยู่จะหล่นลงเองพร้อมชีวิตนักบิน ได้มีการพิจารณาถึงการนำเฮลิคอปเตอร์ไปบินเหนือบริเวณแล้วใช้ขอหย่อนลงไปเกี่ยวตัวเครื่องไว้ก่อนก็มีข้อโต้แย้งว่าแรงใบพัดของเฮ.ลิคอปเตอร์เหนือบริเวณนั้นอาจ จะเป่าให้กิ่งไม้ขยับตัว ตัว เครื่องอาจหลุดหล่นออกจากค่าไม้ได้เองทุกเมื่อ อีกทางหนึ่งคือ ระดมคนตัดต้นไม้เล็ก แถวนั้น ทำเป็นนั่งร้านขึ้นไปรับตัวนักบินทั้ง สองลงมาก่อน แต่ จะเป็นการช้าเกินไป ส่วนอีกวิธีคือ หารถกระเช้าไปรับตัวนักยินลงก่อนแล้วจึงค่อยกู้ตัวเครื่องร่มบิน หลังได้ร่วมกันพิจารณาหาวิธีที่ดีและเหมาะสมที่สุดแล้ว ที่ป
