"มิตรสัมพันธ์"

โลกคือบ้าน ฐานกาย ให้ปรากฎ
พืชกำหนด กฏเกณฑ์ เส้นสมาน
เป็นผู้วาง รากแก้ว แนวสัมพันธ์
เป็นพื้นฐาน ด้านชีวิต มิตรไมตรี

สัตว์เรียนรู้ อยู่บนโลก ไม่ตกอับ
เพราะต้อนรับ กับพืช ยึดประสาน
กินพืชหญ้า สาหร่าย ในสายธาร
จนผูกพัน มั่นหมาย เป็นใยโยง

พืชอาศัย สายตา บรรดาสัตว์
ออกดอกชัด คัดสี ตามที่โล่ง
เป็นดุจการ์ด บัตรเชิญ เหินมาลง
มาลุ่มหลง ดงสี มีรางวัล

โลกจึงเอื้อ เผื่อแผ่ แก่ชีวา
สัตว์หวังว่า ข้าจะเอา ข้าวอาหาร
พืชก็ฝัน ให้มันชม ผสมพันธุ์
มิตรสัมพันธ์ มานานนม อย่างกลมเกลียว

แต่สายพันธ์ เผ่ามนุษย์ มีจุดบอด
เอาตัวรอด ยอดตน ไม่สนเกี่ยว
เห็นแก่ตัว มัวเมา เอาลูกเดียว
ไม่ข้องเกี่ยว สัมพันธ์ สมานไพร

พบดินดอน ช้อนเอา เหมาผูกขาด
ยามน้ำขาด กักตุน หมุนมาขาย
โกยไฟฟ้า มาต่อ ขอกำไร
ลมมากมาย ขายขาด อากาศจาง

อีกป่าไม้ สัตว์ป่า ไล่ล่าสิ้น
กอบโกยกิน สิ้นชาติ ขาดทุกอย่าง
ความสมดุล ไม่หนุนเนื่อง เมืองจึงพัง
ไม่เอาอย่าง ดั่งแมลง แฝงมาลา