รักจริง-รักลวง (บทเรียนจากนิทาน)

.
นานมาแล้ว ยังมี เฒ่าผู้หนึ่ง
ท่านผู้ซึ่ง สะสม ของล้ำค่า
ทั้งทรัพย์สิน ของโบราณ เนิ่นนานมา
แต่อนิจจา คู่รัก มาจากไป

เหลือลูกชาย ไว้ให้ เพียงสามหน่อ
ร่ำเรียนพอ บินลัดฟ้า สู่เมืองใหญ่
อยู่เมืองนอก เมืองนา แสนห่างไกล
ทิ้งผู้เฒ่า อยู่เดียวดาย เพียงลำพัง

ยังโชคดี มีเด็กน้อย เก็บมาเลี้ยง
เฝ้าข้างเตียง คอยดูแล ให้ความหวัง
ปรนนิบัติ หรือเพราะอยาก ได้สตังค์
ลูกๆสั่ง พ่อระวัง เด็กหลอกเอา

พ่อเฒ่าตอบ เหล่าลูกน้อย ที่คอยพร่ำ
ไม่ต้องย้ำ แค่สูงวัย มิได้เขลา
อย่ามาหวัง จะหลอกได้ ไม่หูเบา
ลูกๆเฝ้า บอกคำรัก ฝากเสียงมา

เวลาล่วง ชีวิตดับ ลับลาจาก
ผู้เฒ่าฝาก พินัยกรรม ไว้แล้วหนา
ทนายเรียก ลูกทั้งสาม ให้กลับมา
อยู่พร้อมหน้า ลูกเลี้ยงด้วย ช่วยเป็นพยาน

ครั้นทนาย อ่านจบ พบเรื่องเศร้า
เพราะผู้เฒ่า ยกสมบัติ พัสถาน
ของสะสม ทุกสิ่ง ศฤงคาร
เอาใส่พาน ให้เด็กน้อย คอยดูแล

ลูกทั้งสาม ต่างฉงน สับสนจิต
พ่อต้องคิด เลอะเลือน ฟั่นเฟือนแน่
ถึงได้ยก ทรัพย์ทั้งหมด ให้กับแก
ลูกแท้ๆ กลับไม่ได้ อะไรเลย

ผู้เฒ่าเขียน ต่ออีกว่า ข้ารู้ดี
เด็กอาจมี เจตนา ไม่เปิดเผย
แต่ว่าเขา มิขาดตก บกพร่องเลย
มิเฉยเมย ดูแลข้า เป็นอย่างดี

ส่วนพวกเจ้า ซึ่งเป็นลูก ข้าแท้ๆ
ทำได้แค่ พร่ำบอกรัก ทุกวันวี่
กตัญญู แต่ขาด กตเวที
ถ้อยวจี จึงเป็นแค่ คำรักลวง

ส่วนเด็กน้อย ที่คอยอยู่ เคียงข้างข้า
อาจมารยา เสแสร้ง แกล้งเป็นห่วง
เพราะอาจหวัง ช่วงชิง สิ่งทั้งปวง
จนเลยล่วง มาสิบปี ที่ยอมทน

ปรนนิบัติ พัดวี มิได้ขาด
ถูกตวาด ด่าว่า ไม่เคยบ่น
ยามเจ็บไข้ ดูแลให้ ไร้กังวล
สิ่งฉ้อฉล จึงกลาย เป็นรักจริง

เจ้าบอกว่า งานยุ่งแท้ แค่ข้ออ้าง
เอาความรัก ของพ่อวาง ไว้บนหิ้ง
เที่ยวเมืองนอก กลับเที่ยวได้ ไปกันจริ๊ง
การเยี่ยมพ่อ นั่นเป็นสิ่ง นอกสายตา

อันรักแท้ ใช่เกิดแต่ สายโลหิต
เพียงใกล้ชิด จิตต้องกัน พลันห่วงหา
ร่วมทุกข์สุข ทุกเรื่อง ทุกเวลา
นั่นเรียกว่า รักจริงได้ ใช่รักปลอม

ส่วนพี่น้อง ญาติสนิท คนชิดใกล้
กลับอยู่ไกล ได้แต่พร่ำ คำหวานหอม
ตอนมีทุกข์ ต้องการพึ่ง ไม่เคยพร้อม
หรือจะยอม เรียกนี่หรือ คือรักกัน

ความรักแท้ จึงมิใช่ แค่ลมปาก
ถึงพูดมาก พูดดี มีสีสัน
ก็เป็นแค่ รักลวงใจ ได้เท่านั้น
จะยึดมั่น อย่างไร ใช่รักจริง

การกระทำ จะบ่งบอก ซึ่งความรัก
ถึงมิเคย เอ่ยปาก บอกทุกสิ่ง
แต่เรารู้ ด้วยใจ ว่ารักจริง
รักใหญ่ยิ่ง ดูจากสิ่ง ที่แสดง

นิวัฒน์ ลีวงศ์วัฒน์
26 มกราคม 2562

เรียบเรียงจากนิทานจีนที่แปลโดย เจงเอี่ยม แซ่อึ้ง
ขอบคุณภาพประกอบจาก www.pixabay.com