๘๔๒. เห่อ..ของใหม่
รถบรรทุกโต๊ะเก้าอี้ห้องประชุมจากร้านเฟอร์นิเจอร์วิ่งเข้ามา เกือบไม่เชื่อสายตาว่ามันเป็นของที่โรงเรียนสั่งซื้อ..รู้สึกเลิศหรูเป็นครั้งแรก..
ตื่นเต้นเล็กน้อย..เก็บอาการไว้สักหน่อย แล้วไปช่วยเขายกของเข้าห้องธุรการ ดูเรียบร้อยสวยงามไปตามท้องเรื่องที่อยากให้เป็น..
ขอบคุณคณะครูที่ช่วยเหลือสนับสนุนและออกความคิดเห็น จากนั้นก็ไปช่วยกันเลือกและสั่งซื้อทันที ไปซื้อวันนี้..ห้องประชุมก็เกิดขึ้นได้ในฉับพลัน..
ครูบอกว่า..เราพอมีตังค์แล้ว ซื้อเถอะ..ประหยัดมากไปเราจะไม่มีของใช้ แล้วตอนนี้ห้องก็พร้อมแล้วด้วย พร้อมเพราะนักเรียนย้ายขึ้นไปเรียนอาคารใหม่..
ห้องเรียนที่ว่างจึงทำเป็นห้องธุรการและห้องประชุมครู..ดูพอเหมาะพอดี มีความลงตัว แขกไปใครมา..ก็เจรจากันที่ห้องนี้..
อาทิ..จัดประชุมผู้บริหารจากกลุ่มโรงเรียน..ต้อนรับคณะที่มานิเทศติดตาม ตรวจเยี่ยม และตรวจราชการจากเขตพื้นที่การศึกษา..ก็น่าจะเป็นส่วนตัวอยู่พอสมควร
นานมาก นานกว่า ๑๐ ปี..ต้อนรับกันหน้าห้องพักครู ด้วยโต๊ะยาวๆสองตัว คลุมผ้าลายผ้าขาวม้า..สวย สะอาด คุ้นตาเหลือเกิน..ไม่เคยลืมเลือน
คับแคบและไม่สะดวก แต่สะอาด..ใกล้ชิดและเป็นกันเอง..สอดคล้องกับบริบทของโรงเรียน..ผมยินดีให้การต้อนรับ แต่ทุกคณะที่มาและกลับไปก็คงงงและขำขัน ที่มีโอกาสสัมผัสห้องประชุมย้อนยุค..ประยุกต์ตามสถานการณ์
ตั้งแต่ปี ๒๕๔๙..นับแล้วไม่ต่ำกว่า ๕๐ คณะที่มาเรียนรู้ศึกษาดูงาน..ผมบรรยาย เลี้ยงอาหารว่าง และอาหารกลางวัน ในที่เดียวกัน..ใช้บริเวณและโต๊ะยาวหน้าอาคารแบบคุ้มค่า..ประหยัดและพอเพียงจริงๆ...
ก่อนหน้านี้..ถ้าจัดซื้อโต๊ะห้องประชุมแบบตัวยู คิดไม่ออกว่าจะไปวางตรงไหน?..วันนี้..ทุกอย่างจึงมาและมีถูกที่ถูกเวลา..นี่แหละการศึกษา..
การศึกษา คือการเจริญเติบโต..โรงเรียนเล็กๆเติบโตช้าๆก็ไม่เป็นไร ไม่ต้องรีบก้าวกระโดด ก้าวช้าแต่ให้มั่นคง แล้วมันจะยั่งยืน ผมคิดอย่างนี้จริงๆ
ครูกลับไปหมดแล้ว..ครูธุรการปิดห้องแล้วกลับบ้าน..ผมเดินไปเปิดห้องธุรการอย่างตั้งอกตั้งใจ เพื่อสำรวจโต๊ะเก้าอี้ให้เต็มตา แล้วก็รู้สึกได้เลยว่าชื่นชมและสบายใจ
นั่งเก้าอี้นวมนุ่มที่เป็นโต๊ะประธานที่ไม่เคยนั่งมาก่อน แล้วหมุนไปหมุนมา เอนกายผ่อนคลายดีเหลือเกิน มองซ้ายมองขวา สอดส่ายสายตาไปรอบๆ เสมือนว่ากำลังจัดประชุมอยู่..
ผมเล่นบทบาทสมมุติกับตัวเองตามลำพัง..ลองนั่งเล่นให้นานๆ ลูบคลำโต๊ะจนรู้สึกอุ่นใจได้เป็นเจ้าของแล้วหรือนี่ งานนี้ยอมรับว่า..เห่อ..แบบสุดๆ
ห้องประชุมเล็กๆ ในห้องธุรการก็สำเร็จเรียบร้อยอีกหนึ่งรายการ แต่ถึงอย่างไรก็ไม่ได้ทำให้ผมเห่อเหิมในลาภยศตำแหน่ง ไม่ได้รู้สึกว่ามีเกียรติหรือศักดิ์ศรีใดๆ ก็แค่เครื่องมือชิ้นหนึ่งในการบริหารจัดการ แบบสมเหตุสมผลและพอประมาณ..
สิ่งที่สำคัญ..จะเป็นอีกหนึ่งสถานที่ที่จะช่วยให้การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างผมกับครู ตลอดจนคณะที่มาเยี่ยมเยือน ได้บทสรุปบนความคิดรวบยอดที่ชัดเจนยิ่งขึ้น ในบรรยากาศที่เป็น “วิชาการ”มากขึ้น
ผมเชื่อว่า..ในโอกาสต่อไป..การถอดบทเรียนของผม จากประสบการณ์ในห้องนี้ จะมีพลังอย่างแน่นอน อันเนื่องมาจากสิ่งแวดล้อมที่ดีและผมเองก็มีกำลังใจในการทำงานมากขึ้นด้วย
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๒๘ พฤศจิกายน ๒๕๖๑
ความเห็น (3)
ยินดีด้วยค่ะอาจาย์ ฉลองโต๊ะประชุมชุดใหม่ด้วยการประชุมครูอาจารย์ซะเลยค่ะ (ล้อเล่นค่ะอาจารย์ )
..สิ่งใหม่มา พาชีวิต จิตแจ่มใส..ขาดสิ่งใด ได้ครอบครอง ต้องหรรษา..แต่ไม่นาน ผ่านการใช้ ไม่กี่ครา..ถึงเวลา ร่วงโรยลง คงเบื่อมัน..อุดมการณ์ ของครูจริง สิ่งยึดอยู่..คงใหม่สด และสวยหรู เหมือนเคยฝัน..เครื่องเคราใหม่ โอ่อ่าดี ที่สำคัญ..ใช้สร้างสรรค์ คุณค่า ปัญญาครู..
โต๊ะงามครับ ;)…