๘๓๖. บ้านหลังใหม่..

         บ้านที่ผมรอมานาน..นานกว่า ๗ ปีแล้ว บ้านหรืออาคารเรียนของผมเป็นสิ่งเดียวกัน เป็นทั้งแหล่งเรียนรู้และถิ่นที่ทำกิน ประกอบวิชาชีพครู..

    อาคารเก่าหลังเดียวที่มีอยู่ สร้างโดยอบจ.กาญจนบุรี ในปี ๒๕๒๓ เก่าแก่ไปตามกาลเวลา แต่ทว่าไม่ใช่ปัญหา ถ้านักเรียนไม่เพิ่มขึ้น..

        นักเรียนชั้น อนุบาล ๑ ถึงชั้น ป.๖ เคยเรียนรวมกัน ๒ ชั้น ต่อ ๑ ห้อง ผมเคยทำมาแล้ว..ต่อมาเด็กเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จึงเรียนรวมกันไม่ได้

        ผมจึงขอความอนุเคราะห์จากภาคเอกชน ช่วยสนับสนุนงบประมาณต่อเติมห้องเรียน ๒ ห้อง จากด้านข้างของชายคาก็ต่อหลังคายื่นออกไป ไม่ต้องมีฝาห้องเพราะเป็นห้องเรียนชั่วคราว..

        หน้าฝน..ก็มีฝนสาดให้หนาวเย็นบ้าง หน้าร้อนก็ร้อนอบอ้าวพอสมควร..ก็ต้องอดทนทั้งครูและนักเรียน..

        เมื่อของบประมาณจากภาครัฐไม่ได้..ก็หมดหวัง..แต่ไม่หมดกำลังใจในการทำงาน การเรียนการสอนก็ยังคงดำเนินการต่อไปได้เป็นอย่างดี..

        ธนาคารออมสินมาเห็นสภาพเชิงประจักษ์แก่สายตา เมื่อวันที่ ๒๒ สิงหาคม ๒๕๖๐ แล้วก็เชื่อว่า..นี่คือ.โรงเรียนที่มีอุปสรรคและขาดแคลนจริงๆ ให้ผมเขียนโครงการฯขึ้นไป..ผมจึงมีโอกาสบอกความต้องการจำเป็นอย่างชัดเจนที่สุด

        ธันวาคม ๒๕๖๐ ธนาคารออมสินอนุมัติโครงการฯ และเดือนมกราคม ๒๕๖๑ ได้จัดสรรงบประมาณ ๑,๘๐๐,๐๐๐ บาทให้โรงเรียนสร้างอาคารเรียนหลังใหม่..

        เริ่มสร้าง ๓ พฤษภาคม แล้วเสร็จ ๓๑ ตุลาคม ๒๕๖๑..ชื่ออาคารธนาคารออมสิน และจะมีพิธีเปิดในวันเสาร์ที่ ๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๖๑ จากนั้นจะเป็น “บ้านหลังใหม่”ของผมไปจนกว่าจะเกษียณ เป็นของขวัญที่ล้ำค่าในชีวิตการทำงานบริหารสถานศึกษาขนาดเล็ก..

        คณะกรรมการสถานศึกษาและผู้ปกครอง..มาช่วยเตรียมงานหลายวันแล้ว พนักงานของเทศบาลเลาขวัญมาช่วยจัดสถานที่ และก็มีคณะจากออมสินเขตและระดับภาค..มาตระเตรียมงานให้ดูพร้อมและเรียบร้อยสวยงาม..

        “บ้านหลังใหม่” จึงกลายเป็นบ้านที่ใช้การบริหารแบบมีส่วนร่วมจากทุกฝ่าย เป็นบ้านที่อยู่เหนือความคาดหมาย ที่ได้รับการช่วยเหลือและปลูกสร้างได้ในช่วงปลายของอายุราชการ...

        บ้านหรืออาคารเรียนนี้..ไม่ได้บ่งบอกความสำเร็จใดๆขององค์กร ชุมชนและตัวตนของผม เป็นเพียงความแปลกใหม่ของพื้นที่ และการมีแหล่งเรียนรู้ที่มีคุณค่าเพิ่มขึ้น..เท่านั้น...

        สิ่งที่สำคัญที่สุด..คือจุดเริ่มต้น ที่จะทำให้บ้านหลังงามน่าอยู่น่าเรียน และเป็นสิริมงคล ก็ด้วยการจัดงานทำบุญตักบาตร..ก่อนที่จะก้าวเท้าเข้าสู่บ้านอย่างเป็นทางการ..

        จากนั้น..”บ้านหลังใหม่”ที่รอคอยและได้มาโดยยากหลังนี้ ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียจะต้องรักษา และสร้างจุดเปลี่ยนในทางสร้างสรรค์ ผมเองก็จะพัฒนางาน “คุณภาพ” ให้เกิดขึ้นในบ้านหลังนี้ให้จงได้..

        ขอขอบพระคุณ..ธนาคารออมสิน ที่เห็นความสำคัญของการศึกษา ขอบคุณภาคเอกชน ที่ทำให้คนอย่างผมมีที่อยู่และมีเส้นทางเดินที่สง่างาม ขอบคุณพี่เพื่อนน้องที่ให้กำลังใจตลอดการเดินทางที่ผ่านมา..

        ขอบคุณพี่สุนันต์ พี่กัญญา พืชหงษ์ทอง จากวังน้ำเขียว ที่มามอบเงินทำบุญและมอบขนมไทยสำหรับใช้ในงาน..ผมมีวันนี้ได้..ก็เพราะพี่ไม่เคยทิ้งผม..แม้แต่ครั้งเดียว

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๒๒  พฤศจิกายน  ๒๕๖๑