"ปรัชญา"ชีวิตจากครูบนฟ้า
ความรู้ ความคิด ความรับผิดชอบ สิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้นได้ตามวัยและวุฒิภาวะที่เหมาะสม แต่หากจะให้สิ่งเรานี่แปรไปในทางที่ดีได้นั้นย่อมมีคนคอยชี้แนะ แนะนำ ดูแล สั่งสอน ให้ไปในทางที่ดี คนที่สำคัญและมีบริบทต่อตัวเรามากที่สุดนอกจากพ่อแม่ก็คือ ครูหรืออาจารย์ที่สั่งสอนเรามา ครูที่ดีย่อมส่งผลให้ศิษย์เป็นคนที่ดี เหมือนกับเมล็ดข้าวที่หว่านลงในนา ถ้าชาวนามีการเตรียมเมล็ดข้าวที่ดี หว่านลงไปส่วนไหนบนผืนนา เมล็ดข้าวก็เจริญงอกงามให้ผลผลิตงาม ลูกศิษย์ก็เหมือนกันเมื่อมีศักยภาพและเป็นคนที่ดี ย่อมสร้างคุณประโยชน์ให้กับสังคมเช่นกัน
ชีวิตของลูกศิษย์คนหนึ่งย่อมมีครูหลายคนต่างรักและเอ็นดูเรา รักเหมือนเป็นลูกแท้ๆ ดูแลและเอาใจใส่ สอนเราในทุกๆเรื่อง สอนให้รู้วิชาต่างๆที่เราไม่รู้ไม่ใช่แค่เรื่องในห้องเรียนเท่านั้นที่ครูสอนยังมีเรื่องนอกห้องเรียนอีกหลายเรื่องที่สอนทั้งการใช้ชีวิตและการอยู่ในสังคม หากจะมีครูสักหนึ่งคนที่มีผลกระทบทำให้เราเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น ก็คงเป็น อาจารย์ทิพย์สุดา อาจารย์สอนวิชาภาษากับวัฒนธรรม ท่านเป็นผู้ที่มีเมตตาธรรมสูงมาก ต้องการให้ลูกศิษย์ทุกคนเป็นคนดีไม่ใช่แค่ดีภายนอกเท่านั้นแต่ต้องดีออกมาจากจิตใจ
อาจารย์ทิพย์สุดา มีการสอนที่ไม่เหมือนกับครูหรืออาจารย์ท่านไหนๆที่เคยเรียนมา อาจารย์ได้นำหลักคำสอนต่างๆของพระพุทธศาสนามาประยุกต์เข้ากับบทเรียนได้สนุกและมีความรู้อย่างมาก ก่อนที่จะเริ่มเรียนทุกครั้งอาจารย์จะให้ลูกศิษย์นั่งสมาธิก่อนเรียนห้านาที จากนั้นจึงจะเริ่มสอนเข้าสู่บทเรียน การสมาธิเป็นบ่อเกิดของปัญญาเมื่อคนเรามีสมาธิจิตอยู่กับสิ่งที่จะทำจะทำให้เรารับรู้ได้มาก เรียนรู้ได้มากขึ้น รู้สึกได้มากขึ้น อาจารย์มักจะเรียกลูกศิษย์ถามตอบเพื่อให้เกิดความเข้าใจและช่วยดึงสมาธิของลูกศิษย์ให้กลับเข้ามาสนใจบทเรียนอีกด้วย เวลาอาจารย์จะเรียกใครถามอาจารย์จะชอบเอานิ้วกลางชี้แล้วก็ชี้ไปที่ตัวไม่ชี้ที่หน้า ตอนแรกเราก็งงทำไมอาจารย์ไม่ใช้นิ้วชี้ ก็เพราะว่าการใช้นิ้วชี้ชี้หน้าคนอื่นมันเป็นการไม่ให้เกียรติกัน เวลาอาจารย์สอนท่านก็จะใส่สอดแทรกปรัชญาชีวิตต่างๆลงในบทเรียน คอยสอนและปลูกฝังให้เราซึมซับอย่างช้าๆแต่ยาวนานยังยืน อาจารย์เป็นคนที่ยิ้มอยู่ตลอดเวลาไม่ว่าจะเจอปัญหาอะไรก็ยิ้มให้กับปัญหานั้น เมื่อมีโอกาสก็ชักชวนลูกศิษย์ทำบุญและยังเคยไปนั่งวิปัสสนากับอาจารย์ที่วัดบนเขา คำสอนของอาจารย์ยังคงตราตรึงอยู่ในสมองและติดอยู่ในหูไม่มีทางลืมเลือนเมื่อเราเจอปัญหาคิดไม่ออกแก้ปัญหาไม่ได้ใช้ความคิดใช้สมองก็แก้ไม่ได้ อาจารย์บอกให้ สมาธิ ปิดตา ปิดหู ปิดรู้สึก ปิดความคิด แล้วเปิดใจ แล้วปัญหานั้นก็แก้ได้ เรื่องบางเรื่องก็แก้ด้วยปัญญาไม่ได้ก็ต้องใช้ใจแก้
ตอนนี้อาจารย์คงมีความสุขและยิ้มให้กับทุกคนในที่แห่งใหม่ที่เจออาจารย์อาจารย์คงไปสอนลูกศิษย์ใหม่ของอาจารย์อยู่บนฟ้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของอาจารย์ ถ้าวันนั้นมาถึงผมจะไปนั่งเรียนกับอาจารย์ใหม่นะครับ สุดท้ายนี้อยากบอกว่าขอบคุณ รักและคิดถึงอาจารย์มากนะครับ แม้ตัวจะจากไป แต่อาจารย์ไม่เคยจากไปจากหัวใจลูกศิษย์คนนี้เลย
ความเห็น (25)
น่าประทับใจมากค่ะ
ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี ;)…
คนดี มีความกตัญู มีแต่ความเจิรญ
น่าประทับใจมากเลยค่ะ
เป็นเรื่องราวที่น่าประทับใจมากค่ะ
อาจารย์จะอยู่ในความทรงจำและเฝ้ามองดูอยู่เสมอคะ
ท่านได้หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความดีไว้ ให้คนรุ่นหลังได้เอาเป็นแบบอย่าง โชคดีที่ได้เจอท่านครับ
เป็นบันทึกที่สุดยอดค่ะ
น่าประทับใจมากเลยค่ะ
เขียนได้น่าประทับใจมากคะ ^^
เป็นบันทึกที่ประทับใจค่ะ
ความกตัญญูเป็นบ่อเกิดแห่งความเจริญ
น่าประทับใจมากครับ
ประทับใจมากเลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ประทับใจมากเลยค่ะ
เป็นเรื่องราวที่ดี และน่าสนใจมากเลยค่ะ
