ไม่รู้จะเริ่มต้นเขียนยังไงดี ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยท้อเริ่มจะเดาทางในชีวิตของตัวเองไม่ถูก "เริ่มจากเดือนนี้ของปีที่แล้ว เวลา 04.00 น. วันที่ 8 กันยายน 2560 เราได้สูญเสียแม่สามีไปอย่างกระทันหัน ทุกคนในครอบครัวไม่ทันได้ตั้งตัวกับการจากไปของแม่สามีเลย ยิ่งแย่ไปกว่านั้นหลังจากแม่สามีเสียไปประมาณ สองเดือน พ่อสามีประสบอุบัติเหตุทางรถ เข้าพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลอาทิตย์กว่า อาการทุกอย่างดีหมด เพียงแค่รอหมอผ่ากระดูกที่ขาเท่านั้น ในคืนวันจันทร์ พยาบาลโทรมาแจ้งพ่อมีอาการติดเชื่อในกระแสเลือด อาการโคม่าให้ไปโรงพยาบาลด่วน เรื่องที่ไม่อยากให้เกิดในเช้าวันอังคาร คือเราได้สูญเสียพ่อสามี ทำไรไม่ถูกเหมือนกัน หลังจากนั้น วันที่ 7 สิงหาคม 2561 ฉันได้สูญเสียแม่ของฉัน เสียใจ ท้อ กับสิ่งที่เกิดขึ้น มันรวดเร็ว และระยะเวลาไม่นาน "
หากวันนี้ครอบครัวเราไม่มีแพรวาน้อยเราคงรู้สึกแย่ไปกว่านี้ ทุกๆ ครั้งที่เรารู้เหนื่อย ท้อ เครียด จากการทำงาน สิ่งแรกที่ทำให้เรามีกำลังใจทุกครั้งที่เห็นแพรวาน้อยยิ้ม เสียงเรียกที่คอยเรียกว่า แม่จ๋า แม่จ๋า มันทำให้เรามีพลังที่จะทำ
เก็บความรู้สึกที่ดี ๆ เอาไว้ครับ ;)…
สู้ต่อไปนะค่ะ ขอให้แพรวาน้อยเป็นเด็กดีและน่ารักตลอดไปนะค่ะ✌?✌?
รับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่เขียน ชอบค่ะ เขียนได้ดีมากๆเลยค่ะ
กำลังใจ คือพลังให้เราก้าวต่อไปคะ สู้ๆ ^^
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ลูกเป็นดั่งแก้วตาดวงใจของพ่อแม่ครับ
ลูก คือกำลังใจคือทุกอย่างของคนเป็นพ่อเป็นแม่เสมอ
หากท้อแท้ ผิดหวัง นึกถึงดวงตาคู่น้อยๆของแพรวา น่ะค่ะ
ลูกสาวน่ารักค่ะ สู้ๆนะค่ะ
ลูกคือกำลังใจของครอบครัวค่ะ
สู้ต่อไปนะคะ เพื่อแพรวาน้อยคะ ที่ทำให้เรามีความสุขและมีกำลังใจ
เด็กน้อยคนนี้โชคดีจัง มีคูรแม่เป็นครูสร้างคนดี และเป็นแม่ที่ดี
ลูกสาวน่ารักน่าชังมากครับ
กำลังใจคือสิ่งที่ดีที่สุดค่ะ
ลูก เป็นดวงใจของพ่อแม่ จริงๆเลยค่ะ
น้องแพรวา น่ารักมากครับ
สู้ต่อไปครับ คุณแม่น้องแพรวา
ลูก คือ กำลังใจครับ
เหตุผลที่อยากตื่นทุกวัน
พาเรียนมาเล่นที่ห้องบ้างนะค้าบ
น้องน่ารักมากค่ะ