กว่าจะเป็น "ครู"
ขอบคุณครั้งที่ 1 ผู้ที่ต้องกล่าถึงเป็นคนแรกคือพ่อและแม่ที่ให้ความเมตตาความรักความห่วงใยอีกครั้งให้ความกรุณาปลูกฝังเลี้ยงมาจนโตจนได้กลายเป็นคน ได้ทุกวันนี้ ถึงแม้ว่าลูกจะทำความผิด น้อยมากเพียงใดทั้งสองท่านก็ยังคอยให้กำลังใจและให้อภัยตลอดมา
ขอบคุณครั้งที่ 2 ขอบคุณอาชีพลิเกที่ทำให้รู้ว่าชีวิตต้องเดินไปตามทำนองต้องเดินไปตามจังหวะมีลิเกเป็นที่ยึดเหนี่ยวนำสร้างสรรค์สร้างศิลป์ให้ชีวิตมีสีสันให้มีอาชีพให้มีความรู้ติดตัวให้รู้จักคำว่าศิลปิน
ขอบคุณครั้งที่ 3 ขอบคุณคนที่เคยเคียงข้างกันมาเสมอขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาถึง 8 ปีสร้างสิ่งดีๆความรู้สึกดีๆให้แก่กันและต้องขอบคุณที่ทิ้งกันไปเพื่อให้เจอสิ่งใหม่ที่ดีกว่า
ขอบคุณครั้งที่ 4 ขอบคุณเพื่อนปอนเพื่อนที่ดีตั้งแต่เข้ามหาลัยเพื่อนมีเพื่อนช่วยเราเรามีเราช่วยเพื่อนตลอดเวลาทุกๆครั้งเราไม่มีเงินแม้แต่จะกินเพื่อนคนนี้คอยช่วยเหลือเราเสมอ รักกันเหมือนพี่น้องคลานตามกันออกมา
ขอบคุณครั้งที่ 5 ขอบคุณกับข้าวร้านป้าโดเรม่อนกับข้าวราคาถูกแสนถูกที่ให้นักเรียนมหาวิทยาลัยเจ้าพระยาอิ่มจนเรียนจบปี 4 ทุกคนปฏิเสธไม่ได้ว่า ทุกคนจบมาได้เพราะข้าวร้านป้าราคา 20 บาทก็ทำให้อิ่ม หรือแม้แต่ นักศึกษาที่ไม่มีเงิน ป้าก็ยังให้กินฟรี เพราะว่าถือว่านักศึกษาทุกคนเป็นลูกของป้า รักป้าโดเรมอนมากครับ
ขอบคุณครั้งที่ 6 ขอบคุณอดีตผู้หญิงที่ไม่เคยรู้จักกันเลย แต่ผู้หญิงคนนี้คอยช่วยเหลือระหว่างที่เรียนที่มหาวิทยาลัยมาโดยตลอดจนนับถือกันเหมือนเป็นญาติสนิทอาหนิงคอยให้ความรู้ ให้คำสั่งสอน ให้ข้าวให้น้ำ จนถึงทุกวันนี้
ขอบคุณค่ะที่ 7 ขอบคุณศัตรู ที่คอยดูถูกที่คอยติดตาม ทำให้เรา ใช้คำดูถูกนี้มาเป็นแรงผลักดันให้ตัวเอง ก้าวไปสู่จุดที่เขาดูถูกและข้ามคำดูถูกนั้นไปได้ หากไม่มีศัตรูก็ไม่รู้จะเอาพลังมาจากไหน
ขอบคุณครั้งที่ 8 ขอบคุณนักเรียนทุกคน ที่คอยเติมเต็มประสบการณ์ให้กับครูที่คอยเป็นที่ฝึกงานให้กับครู ถ้าไม่มีนักเรียนก็ไม่รู้ว่าคำว่าครูเป็นอย่างไร นักเรียนทำให้ครูเข้มแข็ง ทำให้ครูมีกำลังใจในการทำงาน
ขอบคุณครั้งที่ 9 ขอบคุณประสบการณ์ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างที่เข้ามาในชีวิต ขอบคุณทั้งความเจ็บปวด ขอบคุณทุกความดีใจขอบคุณทั้งความผิดหวัง ขอบคุณความสมหวัง ที่ทำให้รู้ว่า ชีวิตยังคงต้องก้าวต่อไปและต้องสู้ต่อไป ไม่ใช่แค่เพื่อตัวเราเองแต่เพื่อคนที่เรารัก และคนที่รักเรา คนที่คอยอยู่ข้างหลัง คอยดูความสำเร็จของเรา ประสบการณ์เป็นตัวสั่งสอนให้เราเข้มแข็ง เป็นตัวสอนให้เราเก่ง
ขอบคุณครั้งที่ 10 ขอบคุณมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ขอบคุณคณะครุศาสตร์ขอบคุณปบัณฑิตที่ทำให้ได้มาเจอมิตรภาพดีๆ เจอครูดีๆเจอเพื่อนดีๆ ที่คอยเป็นกำลังใจให้กันคอยช่วยเหลือกันแม้ในยามที่ทุกคนท้อ ทุกคนหมดกำลังใจ ทุกคนหมดหวัง เพื่อนๆปบัณฑิต ก็ยังคอยให้ กำลังใจ คอยเตือนคอยช่วยเหลืออยู่ตลอด ถึงแม้ว่าทุกคนจะอยู่ต่างที่ต่างภาระหน้าที่ แต่ทุกคน ก็มีหัวใจ เป็นดวงเดียวกัน คือหัวใจของความเป็นครู
และสุดท้ายต้องขอขอบคุณตัวเอง ที่ยืนหยัด เข้มแข็ง อดทน แม้บางครั้งจะรู้สึกว่า เหมือนเดินอยู่บนถนน ก็ง่ายเพียงคนเดียว แม่บางครั้ง จะมีน้ำตา จะมีหัวเราะ แต่นี่แหละ คือชีวิต คือสิ่งที่ต้องผ่านมันไปให้ได้ จงอย่ายอมแพ้ ให้ก้าวไปสู่ คำว่า "ครู" อย่างเต็มภาคภูมิ
ความเห็น (18)
เยี่ยมมากเลยค่ะ
ชีวิตคิดบวกได้ ด้วยคำขอบคุณ
ต้องขอบคุณตัวเองที่ผ่านมาได้ทุกเรื่องราวที่ดีและร้าย สู้ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอคะ
เปี่ยมล้นด้วยกำลังใจ ที่จะทำให้ได้สร้างสรรค์สิ่งสวยงามให้กับเด็ก ๆ ครับ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ยอดเยี่ยมมากครับ
สู้ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ ^^
สู้ต่อไปครับผม
เห็นด้วยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
สู้ๆในชีวิตครับ
มันไม่ง่ายเลย สู้ๆครับ
