"จากใจ...กับคำขอบคุณ"
ขอบคุณแรก "พ่อ" ท่านจากโลกนี้ไปไม่มีวันกลับมา ยังคงจำความรัก, การเลี้ยงดูเอาใจใส่ ของพ่อได้เป็นอย่างดีจนถึงทุกวันนี้ รวมถึงความแข้มงวดที่ทำให้เราเติบโตมาเป็นคนดี เสียดายที่พ่อไม่ทันได้เห็นลูกเรียนจบใส่ชุดรับปริญญาและทำงานดูแลตัวเองได้
ขอบคุณที่สอง คือ "แม่ " แม้ตอนนี้จะห่างไกลบ้าน และที่นี่จะลำบากแต่ก็รู้ว่าความปรารถนาดีของแม่ที่มีมาตลอดคืออยากให้ลูกคนนี้มีอาชีพที่มั่นคง จึงได้ผลักดันจนมีวันนี้ได้ ความห่างไกลไม่ได้ทำให้ดิฉันไม่รับรู้ถึงความห่วงใยจากผู้หญิงคนนี้เลย ยังคงได้ยินคำว่า "เป็นไงบ้าง" "สบายดีไหม" "กินอะไรหรือยัง" "อยากกินอะไรจะส่งมาให้" "เหนื่อยไหมวันนี้" "อดทนนะ " ทุกๆประโยคล้วนเป็นแรงใจทำให้รู้สึกดีและมีกำลังใจขึ้นมา
สาม ขอบคุณ พี่ชาย พี่สะใภ้ ที่คอยรับฟังทุกปัญหา ทุกคำบ่นจากน้องสาวคนนี้ ต้องมาเป็นภาระคอยดูแลแมวให้ทั้งสองตัว ทั้งๆที่พี่ๆไม่ได้อยากเลี้ยงเสียทีเดียว แต่ก็ดูแลแมวให้เป็นอย่างดี
สี่ ขอบคุณพี่สาว ที่เป็นอีกคนที่รับฟังทุกปัญหา ทุกความยากลำบาก ทุกความหนักใจที่เกิดขึ้นและยังคอยให้คำปรึกษาในเรื่องการสอนเด็ก ในเรื่องการเป็นครู คอยหาตัวอย่างการสอน สื่อการสอนจากโรงเรียน มาให้น้องสาวคนนี้ได้ดูเป็นแนวทาง และนำมาปรับใช้
ขอบคุณห้า คือ เพื่อนๆ เพื่อนที่รู้จักกันมาเป็นสิบปีตั้งแต่เรียนมหาลัยยังไม่ขาดการติดต่อกัน ยังเป็นเพื่อนรักกันจนถึงทุกวันนี้ ขอบคุณที่เธอๆทั้งหลายคอยให้กำลังใจ ไม่เคยทิ้งกันในวันที่เพื่อนคนนี้มีปัญหาหรือลำบาก ผลักดันให้ฉันมีวันนี้ได้เช่นกัน
ขอบคุณหก คือ เพื่อนใหม่ในดินแดนอมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่แห่งนี้ เพื่อนใหม่ข้างห้องพัก ที่เคยเจอกันก็ยิ้มให้กัน ประทับใจเค้ามากเพราะในวันที่ลาหยุดเพราะป่วย ออกไปซื้ออะไรกินเองไม่ไหว ก็มีเสียงเกาะประตู เปิดไปก็เจอน้องผู้หญิงมาพร้อมกับข้าวต้มและนม มาบอกเราว่าพี่กินข้าวด้วยนะ จะได้หายป่วยเร็วๆ ทำเอาเราน้ำตาซึมเลยกับมิตรภาพจากเพื่อนใหม่คนนี้
ขอบคุณเจ็ด คณะครูโรงเรียนบ้านยางเปา สำหรับการต้อนรับ คอยช่วยเหลือกัน แม้จะยังรู้จักกันไม่นาน และขอบคุณสำหรับเค้กวันเกิดกับตุ๊กตาน่ารักๆที่มอบให้ เมื่อตอนต้นเดือนค่ะ
ขอบคุณแปด น้องเหมย ครูโรงเรียนบ้านยางเปา ที่คอยช่วยเหลือกัน ช่วยทำอาหารเวลามีเวรทำอาหาร ช่วยให้คำปรึกษาเรื่องการวางตัว การทำงาน และให้พี่นั่งรถมาเรียนในเมืองเชียงใหม่ได้เกือบทุกอาทิตย์
ขอบคุณเก้า เพื่อนตอนมัธยมที่ไม่เคยคุยกันเลยแต่กลับได้มาเจอกันอีกครั้งที่โรงเรียนบ้านยางเปา แห่งนี้ รู้สึกดีที่พอจะมีใครสักคนที่ฉันพูดภาษาใต้ด้วยในโรงเรียน
ขอบคุณสิบ เกือบลืมพี่สะใภ้อีกคนสาวนครปฐม ที่นั่งรถตรงจากนครปฐมมาหาดิฉันที่เชียงใหม่ มาหาเพื่อบอกว่า พี่แสดงความยินดีด้วยและนำชุดข้าราชครูครบเซ็ทเพื่อเป็นของขวัญ
ความเห็น (35)
ชอบค่ะสาวใต้มาผจญภัยภาคเหนือ
สุดยอดครับชอบมากครับ
ชอบมาก เขียนดีมากค่ะ
ข้อความดี รถสวยๆๆ ครับ
แม้ชีวิตจะต้องจากที่ๆ คุ้นเคย มาอยู่แสนใกลแสนใกล แต่ก็รายล้อมด้วยแรงใจอันอบอุ่นนะครับเหนือสิ่งอื่นใด ภาระงานที่ได้สร้างคน เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ครับ สู้ๆ นะครับโอกาสที่ดีของชีวิต มักจะมีกับคนดีเสมอครับ
สู้ๆนะคะ ทนอีกนิดเพื่ออนาคตที่มั่นคง
ทุกหนทางความสำเร็จย่อมเจอปัญหาและอุปสรรค ขอชื่นชมคะ :)
ชอบงานเขียนค่ะ เขียนได้ดีมากๆค่ะ
เยี่ยมมากเลย ค่ะ
ชื่นชอบบทความมากเลยค่ะ
ชื่นชอบและเขียนบทความได้ดีเลยค่ะ
ชอบมากเลยค่ะ
สุดยอดไปเลยค่ะ รักใดก็ไม่เท่ารักที่พ่อแม่มีให้เราค่ะ
ขอบคุณตัวเองที่เข้มแข็ง ที่ทำให้ผ่านมาได้ในทุกๆเรื่อง นะคะคนเก่งเป็นกำลังใจให้คะ
เขียนได้ดีมากเลยค่ะ
จะอยู่ที่ไหนไม่สำคัญ แต่เราก็มาเจอกัน
สู้ๆนะค่ะ เป็นกำลังใจให้^^
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ :’]]
เราได้มาเจอกัน อิอิ
เหนื่อยหน่อยนะครับ สู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้เสมอ
เป็นกำลังใจให้ครับ
สู้ๆต่อไปครับ
เป็นกำลังใจให้คะ
@Supanat @sirisopa minmunin @ณภัชชา
@คนบนฟ้า@น้ำหมึก ส.รุ่งรักษ์เจริญชัย @kwanthai
@DocAutomotive @บัวแก้ว ขอบคุณคะ
@myfernz @stamptamp ขอบคุณคะ
@นางสาวเกศริน กาไว @เหล่าซือพิซซ่า @กัญญา สมอ๊อด @Khanittaขอบคุณคะ
@พัชรินทร์ ทีเก่ง ใช่คะ ขอบคุณคะ
@เกศินี ป๊อกนันตา ขอบคุณคะ เป็นกำลังใจให้เช่นกันคะ@รจนา ตาสุยะ @เมษา ใจโอบอ้อม ขอบคุณคะ
@สุพิชฌาย์ ใช่คะ ขอบคุณคะ
@คนครัว @สิริพร อินถา @ดอยจ๋า @Tacha Subhasan @วณัฐพล ตุ่นแก้ว @นายจันทร์เจ้า ขอบคุณคะ เป็นกำลังใจให้เช่นกันคะ
@Jintarha Phanyakeaw @เมษา ใจโอบอ้อม ขอบคุณนะคะ