วานนี้ น้องที่เคยร่วมงาน ขอให้เขียนสะท้อนเวทีพัฒนานักสื่อสารหลักประกันสุขภาพเวทีหนึ่ง ผมเขียนไปหลายข้อ เขียนเสร็จเห็นข้อหนึ่งที่เป็นหัวใจสำคัญ เลยนำมาฝากกันครับ
การสื่อสารกับประชากรกลุ่มเปราะบางควรเน้นไปที่ inside-out คือไม่ใช่แค่ที่เชิญคนกลุ่มเปราะบางหรือผู้แทนองค์กรมาร่วมคิด ร่วมออกแบบ ร่วมทำ ร่วมรับผล หากแต่ต้องเริ่มทำที่ตัวเราเอง คือ ตรวจสอบ และรู้เท่าทันวิธีคิดของตนเองที่มีต่อคนเหล่านั้น
ตัวเรามีวิธีคิดกับเขาอย่างไร รู้สึกนึกคิดอย่างไร มีเมตตา อ่อนโยน หรือมีอคติแอบซ่อนอยู่บ้างหรือเปล่า การจะสะท้อนตนเอง (Self Reflection) อย่างนี้ได้ต้องมีเวลาใคร่ครวญ ต้องมีเวลา Slow down ผ่อนคลาย ให้ความลึกซึ้งของจิตใจและจักรวาลได้ทำงานเป็นบานกระจกส่องทั้งด้านนอกและด้านในของเรา และบางครั้งก็ต้องมีครู มีกัลยาณมิตรมาช่วยเติมเต็มบ้าง
สำคัญอีกอย่าง เห็นอัตตาตัวกู ของกู กำลังทำงานอยู่ในหัวเรามากน้อยแค่ไหน ระหว่างการสำรวจตรวจตราภายใน "ถ้ำแห่งใจ" นี้ เราเห็นอัตตานี้หรือไม่ เห็นแล้วพอจะวางมันลงได้บ้างหรืออย่างไร
กระบวนการภายในเหล่านี้ จะนำไปสู่ไปการปรับปรุง พัฒนาวิธีการสื่อสารของตนที่มีอยู่จากการสื่อสารกับตัวเอง การสื่อสารกับผู้คนใกล้ชิดในชีวิตประจำวัน สู่การสื่อสารกับกลุ่มเป้าหมายเฉพาะเหล่านั้นให้ประณีต ละเอียดอ่อน และมีพลังขึ้นโดยอัตโนมัติ
ทั้งหมดนี้ ต้องหมั่นฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง จนกลายเป็นวิถี ผสานวิถีให้เป็นหนึ่งในธรรมชาติของตัวเรา
นักสื่อสารมักจะมองติดที่ภาษาและเนื้อหา เทคนิคการนำเสนอ การสื่อสารไม่ใช่แค่ภาษา แต่เป็นคลื่นพลังที่ส่งมาจากกระแสจิต แล้วใช้สัญลักษณ์ต่างๆมาประกอบกัน จิตนี้สำคัญ ต้องฝึก ที่ผ่านมานักสื่อสารอบรมจะเน้นฝึกเครื่องมือ หรืออย่างเก่งคือการจับ content เขียนบทให้น่าสนใจ แต่ไม่ลงลึกถึงการฝึกจิต อันนี้จึง inside -out ได้ไม่ลึก ระเบิดจากข้างใน คือการระเบิดจากสภาวะจิตคนทำสื่อ ที่ส่งผ่านออกไป
แนวคิดนี้ ใช้ได้ไม่พียงแต่กลุ่มประชากรผู้เปราะบาง เช่น เด็ก เยาวชน กลุ่มชาติพันธุ์ คนพิการ ผู้สูงอายุ ผู้ติดเชื้อ HIV แต่รวมถึงคนทั่วไปในสังคมที่เราจะสื่อสารด้วย
Inside Out เป็นเรื่องไม่ยากเกินเรียนรู้ ถ้าฝึกได้จะยกระดับการสื่อสารให้ประณีตและมีพลังเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดครับ
cr. ภาพจาก https://medium.com/the-abs-tra...
ไม่มีความเห็น