ว่าด้วยเรื่อง“สุนัขเฝ้าบ้านในสวน(สอน)”
ขนมปังและเปียกปูนเป็นสุนัขสองตัวล่าสุดที่นำมาลี้ยง ก่อนหน้าเป็นขนุนและมะขามซึ่งเลี้ยงมาปีกว่าแล้ว เคยเลี้ยงสุนัขมาบ้างเมื่อสมัยเด็กๆ จากนั้นไม่เคยเลี้ยงอีกเลย จนเข้าอายุปูนนี้นั่นแหละ(ฮา) จึงริลองเลี้ยงอีก ประสบการณ์ความรู้การเลี้ยงสุนัขของตัวเองจึงแทบเป็นศูนย์
ที่คิดเลี้ยงสุนัขอีกครั้ง เนื่องจากตัวเองและครอบครัวตั้งเป้าจะย้ายบ้านไปอยู่ในสวน ซึ่งปลูกต้นไม้นานาพรรณไว้ล่วงหน้าแล้วสองสามปี ต้นไม้โตเริ่มปลูกบ้าน ช่วงที่ปลูกบ้านนั่นเองที่คิดว่า มาอยู่จริงคงต้องมีสุนัขเป็นเพื่อน ช่วยเฝ้าบ้านหรืออาจช่วยป้องกันงูเงี้ยวเขี้ยวขอได้บ้าง
งูน่าจะมีมากจากสภาพพื้นที่ที่รายรอบไปด้วยทุ่งนาในเขตชลประทาน ชาวนาทำนากันตลอดทั้งปีไม่มีหยุด ช่วงในนามีน้ำงูคงพากันอพยพมาอยู่บนบก ซึ่งบริเวณนี้คือที่นี่ น่าจะคล้ายกับแมลงศัตรูพืชในช่วงที่เริ่มปลูกต้นไม้ใหม่ เวลาชาวนาฉีดสารเคมีเพื่อกำจัด แมลงจะหนีมาอยู่ในแปลงต้นไม้ของเรา พร้อมกับกินใบไม้แทบทุกชนิด แม้แต่ใบกล้วย ใบสัก ฯลฯ ยิ่งมะยงชิตด้วยแล้ว มันกินจนโงหัวไม่ขึ้น ใบอ่อนผลิออกมาเมื่อไหร่ ใบมักแหว่งพรุนขาดวิ่นแทบจะในทันที
ลูกชายบอกตั้งแต่บ้านในสวนยังไม่เสร็จ มีสุนัขไทยพันธุ์พื้นเมืองใกล้ที่ทำงานออกลูกมาทั้งครอกแปดตัว เนื่องจากเราคุยกันมาบ้างแล้วว่าคงต้องเลี้ยงสุนัข ลูกชายจึงเสนอจะแบ่งลูกทั้งแปดมันมาเลี้ยงไว้ในสวนสักสองตัว ขณะนั้นตัวเองย้ำอยู่อย่าง เอาเฉพาะตัวผู้หรือตัวผู้ทั้งคู่ จะได้ไม่เป็นภาระต้องเลี้ยงรุ่นลูกๆของมันต่อไปอีก
ไม่นานนักเย็นหลังเลิกงานวันหนึ่ง บ้านในสวนไม่ทันเสร็จอยู่ดี ลูกชายก็หอบกล่องสี่เหลี่ยมเบ้อเริ่มเทิ่มพะรุงพะรังลงจากรถมาวางที่หน้าบ้าน มาแล้วเร็วกว่าที่คิดเยอะ วันนั้น 6 มีนาคม 2560 วันแรกที่เจ้าขนุนและมะขามมาอยู่กับเรา
เลี้ยงไปสักระยะเกือบๆปี เริ่มแน่ใจว่าเมื่อโตเต็มที่ ร่างกายขนุนกับมะขามคงไม่ใหญ่ น่าจะใกล้เคียงสุนัขพื้นถิ่นโดยทั่วๆไป จึงมีความคิดอีกครั้งเกี่ยวกับสุนัข “ใจตัวเองอยากได้ที่มีขนาดใหญ่กว่านี้มาเลี้ยงเพิ่มเติม” นับเป็นจุดเริ่มต้นการค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับสายพันธุ์สุนัขต่างๆในเว็บไซต์
แถวบ้านเราเป็นถิ่นกำเนิดสุนัขไทยพันธุ์บางแก้วซึ่งดุมาก ตามข้อมูลที่ค้นได้เกี่ยวกับพฤติกรรมมัน เรื่องเฝ้าบ้านรักเจ้าข้าวเจ้าของแล้วสุดยอด แต่ความดุอาจเป็นปัญหาสำหรับเรา กับเพื่อนบ้าน หรือคนผ่านไปผ่านมา ที่สำคัญมันจะรู้สึกว่าเจ้าของคือคนที่ให้ข้าวให้น้ำมันกินเท่านั้น คนอื่นๆในบ้านที่ไม่ได้ป้อนข้าวป้อนน้ำ มันจะไม่เห็นหรือไม่นับถือ(ฮา)ว่าเป็นเจ้าของด้วย สถานการณ์อาจเลวร้ายถึงขั้นกัดทำร้ายคนในบ้านเราเองเลยก็เป็นไปได้
เยอรมัน เชพเพิร์ด หรือ อัลเซเชียน ก็น่าสนใจ ฉลาดติดอันดับ เรื่องเฝ้าบ้านสามารถทำได้ดีมาก แต่ผู้รู้บางคนบอกอัลเซเชียนต้องอาศัยความรู้ของผู้เลี้ยงในการฝึกฝนสุนัข ไม่อย่างนั้นโตขึ้น อาจไม่สามารถควบคุมมันได้
โกลเด้นกับลาบราดอร์ รีทรีฟเวอร์ นิสัยขี้เล่น อารมณ์ดีคล้ายกัน ต่างที่โกลเด้นขนยาวดูแลยาก ลาบราดอร์ขนสั้นดูแลง่าย เรื่องเฝ้าบ้านแล้วอาจไม่ดีทั้งคู่ เนื่องจากพฤติกรรมมันมักต้อนรับหรือเป็นมิตรกับคนทุกคนทั้งโลก คล้ายๆลูกเสือสามัญรุ่นใหญ่ยังไงไม่รู้(ฮา) ลาบราดอร์ดีอยู่บ้างเรื่องเฝ้าบ้านก็ตรงเสียงเห่าที่ทุ้มใหญ่น่าเกรงขาม
ถิ่นกำเนิดลาบราดอร์อยู่ในประเทศแคนาดา พื้นเพเป็นสุนัขของชาวประมงช่วยดำน้ำจับปลาได้ แต่การพัฒนาสายพันธุ์ดังเช่นปัจจุบันเกิดขึ้นในประเทศอังกฤษ นิสัยของมันจึงชอบเล่นน้ำ ชอบขุดคุ้ย ช่วงสามขวบแรกจะซนจนชื่อเสียงขึ้นชื่อลือชาเมื่อเทียบกับสายพันธุ์อื่นๆ
สายพันธุ์ลาบราดอร์ถูกต้องตามลักษณะมีสามสี ดำ ครีม และช็อคโกแล็ต แรกเริ่มเดิมทีมีเฉพาะสีดำ จากการพัฒนาสายพันธุ์ต่อๆมาจึงมีสีครีม ล่าสุดซึ่งเป็นที่ยอมรับอีกสีของนักปรับปรุงพันธุ์ก็คือช็อคโกแล็ต
เจ้าของฟาร์มเขียนมาในกล่องข้อความ เมื่อตกลงซื้อขายกันเรียบร้อยแล้ว กำหนดให้ตั้งชื่อเพื่อนำไปพิมพ์ในใบพันธุประวัติ(pedigree)ของแต่ละตัว หลังได้หารือกันทั้งครอบครัว แจ้งกลับไปว่าตัวผู้เอาชื่อขนมปัง(Kanompang) ตัวเมียชื่อเปียกปูน(Piakpoon)
เริ่มจากขนุนและมะขาม บางแก้วคงไม่ไหวดุมาก อัลเซเชียนถ้าฝึกไม่เป็น..ขนโกลเด้นฟุ้งกระจายเต็มไปหมดแน่ เล็งและคิดอยู่นาน สุดท้ายลงตัวกับเจ้าลาบราดอร์ รีทรีฟเวอร์ สีช็อคโกแล็ต สองตัวนี้
ความเห็น
ชอบมากเลยค่ะลาบราดอร์สีนี้
ส่วนเจ้าตัวนี้ของจันก็ชื่อ มะขาม เช่นเดียวกันค่ะ
- มะขามน่ารักมากครับ ดูจะขี้อ้อนไม่เบาด้วย..
- ขอบคุณมากครับอาจารย์ดร.จันทวรรณ ที่ให้เกียรติแวะเยี่ยมเยือน
น่ารักดี
แต่ที่บ้านชอบพันธุ์ไทย
เลี้ยงง่ายโตไว รอดูเจ้าสองตัวของพี่อาจารย์โตครับ
ชอบ ๆ ๆ ๆ เป็นมิตรกับคนทั่วโลกค่ะ
แต่ว่าไม่กล้าเลี้ยงอีกแล้ว เศร้าเวลาเขาจากไปค่ะ ทำใจไม่ได้
- ตัวเองไม่เคยเลี้ยง จึงไม่มีประสบการณ์..น่าคิดนะครับ จากที่หลายๆคนพูดคล้ายกันนี้
- ขอบคุณทพญ.ธิรัมภาครับ