"มาไกลบ้านย่านนี้ที่แปลกหน้า
ท้าประหนึ่งพึ่งมาพาขวยเขิน
เพลินของเขาเข้าใจมิให้เกิน
เมินห่างไกลไม่เพลินจำเริญใจ
ใจเราเจ็บเหน็บหนาวปวดร้าวจิต
ปิดรู้จักปักชิดประดิษฐ์ไข
ไปดุจเขาเราปล่อยล่องลอยไกล
ไล่ลงใกล้ใฝ่ปองมิต้องตา"
๗/๕/๒๕๖๑
(กลบทนาคราชแผลงฤทธิ์)
พิเชฐ บัญญัติ ประพันธ์
(จากนิราศเบลเยียม)
*ลักษณะพิเศษ คือ สามคำท้ายของวรรคก่อน สัมผัสอักษรกับสามคำแรกของวรรคถัดไป(ใช้พยัญชนะชุดเดียวกัน) และคำท้ายวรรคก่อนกับคำต้นวรรคถัดไปสัมผัสสระกัน
ไม่มีความเห็น