ความฝันนี้เกิดจากการพูดคุยกับผู้ใหญ่ในวงการอุดมศึกษาท่านหนึ่ง เมื่อเย็นวันเสาร์ที่ ๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๑ บนรถลิมูซีนจากเครื่องบินไปยังอาคารสนามบินสุวรรณภูมิ
ในช่วงเวลาสั้นๆ ราวๆ ห้านาที ผมได้ข้อมูลว่า ในสถาบันอุดมศึกษาแห่งหนึ่ง มติสำคัญๆ ของสภามหาวิทยาลัยถูกครอบงำโดยกรรมการสภาฯที่มาจากคนในมหาวิทยาลัย ร่วมกับกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิบางคน ก็ได้เสียงส่วนใหญ่ สามารถลงมติได้ตามที่เตรียมกันมา และตามที่อธิการบดีต้องการ
ตามมุมมองของท่าน ในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ การแสวงผลประโยชน์ส่วนตัวจากงานส่วนรวมเป็นเรื่องปกติ ถือเป็นเรื่องที่ “ใครๆ ก็ทำกัน” “เขาทำกันมาอย่างนี้”
ผมเสียดาย ที่รัฐบาลนี้ไม่มีนโยบาย และมาตรการจริงจัง ในการกวาดล้างระบบผลประโยชน์โดยมิชอบในสถาบันอุดมศึกษา สำหรับเป็นพื้นฐานของ ประเทศไทย ๔.๐ เพราะประเทศที่ผู้มีการศึกษาย่อหย่อนในคุณธรรมจริยธรรม ยากที่จะก้าวสู่ประเทศเจริญแล้วและมีรายได้สูง
คิดอีกที คงจะเป็นฝันกลางวันของผม ที่หวังความสะอาดจากคนที่ในวงการของเขาการแสวงประโยชน์ส่วนตัวจากกิจการส่วนรวมเป็นเรื่องปกติ นาฬิกาหรูบอกหลักฐานว่าผมฝันกลางวัน
วิจารณ์ พานิช
๒๕ ก.พ. ๖๑
ไม่มีความเห็น