ได้งานง่ายๆ หรือทำงานเป็น

เรื่องนี้เป็นประสพการณ์จริง ในชีวิตทำงาน เพราะผมมักถูกลืมเสมอๆ เหมือนปิดทองหลังพระไม่มีผิด
 

 

บริษัทฯ เป็น บริษัทฯฝรั่ง บริหารโดยคนไทยครับ

แต่บังเอิญ มีหัวหน้าดี มีวิสัยทัศน์ รู้ถึงความจริง มองเห็นความสามารถ

กล่าวชมผมในงานเลี้ยงอำลาตอนผมออกจากงาน ว่า

"ผมเสียดายคุณมาก ผมมีลูกน้องมาก มีตำแหน่งเอ็นเจียเนีย แต่ไม่มีเอ็นเจียเนียคนไหน เป็นเอ็นจีเนียจริงๆ สักคน ยกเว้นคุณ"

 

ต่อไปนี้เป็นบทสนทนาระหว่าง ผมกับหัวหน้า เป็นบางส่วน

หัวหน้า - "ผมเสียดายคุณมาก ผมมีลูกน้องมาก มีตำแหน่งอินเจียเนีย แต่ไม่มีลูกน้องคนไหน เป็นเอ็นจีเนียจริงๆ สักคน ยกเว้นคุณ"

ผม - ทำไมหรือครับ ?

หัวหน้า - เวลาผมให้ลูกน้องคนอื่นไปทำงาน แล้วงานนั้นมักมีปัญหา แล้วต้องให้ผมแก้เป็นประจำ....ไม่ได้แก้ปัญหาเอง

ผม - ครับ ปัญหาอย่างไรครับ

หัวหน้า - เวลาลูกน้องคนอื่นทำงานพอมีปัญหา ก็จะมาแจ้งปัญหาให้ผมทราบพร้อมกับแฟ้มงานยกมาวางกองที่โต๊ะผม ผมต้องเริ่มต้นใหม่ศึกษาแฟ้ม ผมต้องอ่านทุกอย่างแล้วหาทางแก้ปัญหา แล้วหาทางแก้ปัญหา ซึ่งต่างกับคุณ…

ผม - ผมไม่ทราบมาก่อนว่า ผมทำงานไม่เหมือนคนอื่น ตรงไหนหรือครับ ผมคิดว่าใครๆ ก็น่าจะต้องทำแบบนี้ !

 

หัวหน้า (ยิ้ม) - เวลาผมให้งานคุณไป ส่วนมากไม่เคยมีปัญหากลับมา ใครๆ มักบอกว่าคุณได้งานง่ายๆ ก็เลยไม่มีปัญหา  แต่ผมกลับไม่คิดอย่างนั้น จากที่ผมสังเกตุ คุณทำงานดี เก่ง ทำงานเชิงป้องกัน รู้ทันก่อนที่จะเกิดปัญหา แล้วทำงานดัก ก่อนปัญหาจะเกิดเสียอีก ดูเผินๆ เหมือนคุณได้งานง่าย แต่จริงๆ แล้วคุณทำงานเป็น ต่างหาก…

ผม - แต่บางงานที่ผมก็มีปัญหานี้ครับ (กล่าวถ่อมตัวนิดๆ)

หัวหน้า (หัวเราะ) - นี้แหละที่แตกต่าง งานที่ผมให้คุณทำไม่ใช้งานง่ายๆ เป็นงานยาก แล้วมักมีปัญหา แต่เพราะผมรู้ว่าคุณทำได้ ให้ไปส่วนใหญ่จะ เงียบหายเข้ากลีบเมฆ เสร็จงานไม่มีปัญหากลับมา

ผม - .....(ใครๆก็น่าจะทำอย่างนี้)

หัวหน้า -  ต่อให้มีปัญหา คุณก็มาปรึกษาผมว่าเกิดปัญหาอะไร   แล้วเล่าให้ผมฟังโดยละเอียด แล้วยัง เมื่อเล่าปัญหาเรียบร้อย ยังบอกวิธีแก้ให้ผมอีกด้วย ว่ามี กี่ทาง ทางนี้ทำแล้วได้อะไรเสียอะไร ได้อะไร ทางนั้นทำอย่างไรได้อะไรเสียอะไร ทุกทางมีข้อได้ข้อเสียที่แตกต่างกัน ซึ่งเป็นข้อมูลให้ผมสามารถตัดสินใจได้ทันที โดยที่ผมไม่ต้องไปเริ่มต้นอ่านแฟ้ม แล้วมาคิดต่ออีกว่าจะแก้อย่างไร ไม่เหมือนกับลูกน้องคนอื่นๆ ได้แต่เอาแฟ้มมาให้อ่าน แล้วรอผมหาวิธีแก้ให้ แล้วก็ทำตามที่ผมบอก

ผม --  ครับ ผมทำงานเชิงปกป้อง และป้องกัน ควรต้องมีการวางแผน แล้วพยากรณ์ว่าอาจเกิดอะไรได้บ้าง พยายามหาทางอุดช่องว่าง ที่อาจทำให้เกิดปัญหานั้น ก่อนที่จะเกิดปัญหานั้น เพราะผมเห็นว่าหากเกิดปัญหานั้น อาจก่อความเสียหายมาก แก้ยากและที่สำคัญปัญหาที่เกิดอาจแก้ไม่ได้ด้วยซ้ำ ผมตระหนักถึงความเสียหายที่อาจเกิดขึ้นมากกว่าครับ.....

 

*****จากคำสนทนา มีวัตถุประสงค์ อยากให้ผู้บริหาร หรือหัวหน้างาน ตระหนักถึงผู้ที่ทำงาน ที่ไม่มีปัญหา ไม่ใช้ว่าได้งานง่าย เขาอาจทำงานเป็น ก็ได้…. อย่าลืมพิจารณาผลงานจากที่เขาทำงานโดยไม่มีปัญหาให้แก้….. เขาไม่ได้ไม่มีผลงาน แต่เขาทำให้งานไม่มีปัญหาต่างหาก….

******จากการสังเกตุ ผู้บริหาร หรือหัวหน้ามักดูแล และให้ผลตอบแทนกับลูกน้องที่มักทำงานแล้ว มีปัญหาให้แก้ และแก้ได้ แล้วมองดูว่าลูกน้องคนนั้นเก่ง  มีสามารถแก้ปัญหาให้บริษัทฯได้ ต้องให้ผลตอบแทนดีๆ เงินเดือนขึ้นเอาขึ้นเอา จนลืมไปว่าปัญหาที่เกิดนั้นเกิดจากสาเหตุอะไร ถ้าเป็นเหตุสุดพิสัยก็ว่าไปอย่าง แต่หากปัญหาเกิดจากการไม่รอบครอบ(ทำงานไม่เป็น) เกิดจากการจงใจให้มีปัญหาเพื่อให้ได้โอกาสเข้าไปแก้ปัญหาดูเป็นผลงาน แล้วล่ะก็ต้องจำแนกให้ดีว่าจะให้รางวัลหรือ ลงโทษกันแน่น

++++++กลับคนที่ไม่มีปัญหาในงาน กลับมองว่าได้งานง่ายๆ เพราะไม่มีปัญหา เลยไม่มีผลงาน ไม่ได้รับรางวัล ไม่ได้ผลตอบแทนที่ดี…..ทั้งๆ ที่ทำงานเยาะ ทำงานเก่ง

อนึ่ง ... ซึ่งเหตุการณ์นี้ทำประสพกับตัวเอง และเป็นสาเหตุหนึ่ง ที่ผมต้องลาออกจากงานที่ทำอยู่ ด้วยเหตุที่ว่า ผมทำงานร่วมกับหัวหน้าหลายคน แล้วแต่โครงงาน มาเจอหัวหน้าอยู่คนหนึ่ง อยู่อีกฝ่าย ผมมองเห็นว่าอาจจะเกิดปัญหาก็เลย แจ้งให้หัวหน้าฝ่ายนั้นให้ทราบ แต่เขากลับบอกผมว่า "มึงอยู่เฉยๆ เดียวกูจัดการเอง" แล้วเขาก็บ่อยให้เกิดปัญหา แล้วเขาก็เข้าไปแก้ เขากลับกลายเป็น ฮีโร่ จนคนในบริษัทฯ ขนานนามเขาว่า ไม่มี .....(ชื่อพนักงาน) งานไม่จบ ทุกงานขาด ....(ชื่อพนักงาน) ไม่ได้ ต้องให้ ....(ชื่อพนักงาน)  ลงมือปิดงานทุกครั้ง 

****** ที่น่าสลดใจก็คือ เขาจะได้เงินเดือนขึ้นมากๆ ทุกปี มีโบนัสที่สูงกว่าคนอื่น และทำผมเจอแบบนี้ ขอโทษครับ ผมทำงานด้วยไม่ได้

+++++สิ่งที่เขาทำไม่ต่างกับ ขุดหลุมให้คนตก แล้วเข้าไปช่วย คนที่ถูกช่วยก็ให้รางวัลเขา โดยไม่สืบว่าใครที่เป็นคนขุด หรือเขาเห็นว่าอันตราย อาจมีคนตกหลุม แทนที่จะหาไม้มาปัก ทำป้าย มาแจ้งให้คนผ่านมาทราบ หรือกลบหลุมสัก แต่กลับปล่อยเป็นอย่างนั้น รอให้มีใครสักคนเดินมาตกลงไป แล้วก็ทำทีเข้าไปช่วย ยังไงอย่างนั้น….ได้ผลงาน

 

ฉุดคิด พินิต พิจารณา สักหน่อย ก่อนที่จะหลงกล จงรู้ทันคน

อีกนัยหนึ่งคือ ขุดหลุ่มให้ตัวเองกลบ.....

ฉุดคิด พินิต พิจารณา สักหน่อย ก่อนที่จะหลงกล จงรู้ทันคน…..

ผู้บริหารที่มีความสามารถ….ควรต้องตระหนัก และหาคำตอบว่าเหตุเกิดจากใคร ต้องลงโทษ….ท่านอาจพบว่าเหตุที่เกิดอาจเกิดจากคนที่เสนอตัวเข้าไปแก้ เพราะคนทำเหตุนั้นเท่านนั้น ที่แก้ได้ จริงไม๋ท่าน…..

 

[สุจิตรา]

      เป็นความจริงที่น่ารังเกียจมาก ๆ สำหรับพฤติกรรมแบบนี้ในชีวิตการทำงาน ซึ่งคนก็มองไม่ค่อยจะเห็นกัน ไม่รู้เหตุผลอะไร   หรือมนุษย์เรามีความคิดเสื่อมลงในเชิงวิเคราะห์

      และขอชื่นชมในอุดมคติค่ะ