พ่อครับ...
เมื่อบ่ายวันเสาร์พ่อวางถาดเยี่ยวปูหนังสือพิมพ์ เทอาหารจนพูนหลุม หาถ้วยมาใส่น้ำเพิ่มอีกอัน พ่อบอกอาหารและน้ำสำหรับคืนหนึ่งกับอีกวันหนึ่งน่าจะพอ แล้วพ่อก็บอกกับผมว่าพ่อจะไปธุระงานแต่งงานที่ต่างจังหวัด แล้วจะกลับมาในวันพรุ่งตอนบ่ายน่าจะถึง เหมือนพ่อจะลังเลว่าจะเอาผมไปด้วยหรือเปล่า แต่หากไปนอนรีสอร์ทก็คงต้องแอบเขาเข้าไป ในที่สุดพ่อก็ล่ำลาผม บอกว่าเดี๋ยวกลับมา วันเดียวเอง
พ่อครับ...
พ่อไปธุระงานแต่ง เป็นงานกินเลี้ยงที่สนุกสนาน คงไม่สะดวกที่จะนำหมาเข้าโรงแรมรีสอร์ท ผมเข้าใจและรอที่พ่อจะกลับมา คำว่าเดี๋ยวพ่อกลับคือเวลาที่ผมรอคอย ทุกครั้งที่ใครเดินผ่านหน้าบ้าน ทุกครั้งที่เสียงมอเตอร์ไซค์ขับผ่าน ทุกครั้งที่เสียงรถยนต์วิ่งมาให้ได้ยิน และเป็นทุกครั้งที่ผมต้องลุกขึ้นยืนมองว่าจะเป็นพ่อ หรือเป็นแม่ ที่จะมาถึงก่อน เมื่อไม่ใช่ผมก็ได้แต่นอนลงถอนใจเอาคางเกยเท้ารอต่อไป
พ่อครับ...
ตลอดคืน ตลอดวัน เวลาผ่านไปเนินนานเท่าไหร่ผมไม่อาจรู้ได้ ผมมีไปถ่ายไปเยี่ยวบ้างบนหนังสือพิมพ์ถาดที่พ่อวาง ผมดื่มน้ำบ้าง กินอาหารเพียงนิดหน่อย ด้วยใจที่คอยมากกว่าใจที่หิว ผมผุดลุกผุดนั่งผุดนอนไม่รู้กี่ร้อยกี่พันรอบ ก็ไม่มีใครกลับ จะเป็นแม่ที่ชอบดุผมก็ไม่เคือง เพราะตอนนี้ผมเหมือนถูกโดนทิ้ง
พ่อครับ...
พ่อทิ้งผมจริงหรือเปล่า หรือพ่อยังทำธุระไม่เสร็จ หรือพ่อกำลังเครียดกับการเดินทาง
ผมอยู่ท่ามกลางความมืดและความเงียบสงัดของบ้าน
รอคอยการกลับมาของพ่อและแม่
ขอให้พ่อเดินทางปลอดภัยเพื่อกลับมาถึงบ้านไวๆ กลับมาเป็นเพื่อนผม
ผมไม่หิวข้าวอาหารเลยนะครับพ่อ
พ่อครับ...
ในที่สุดพ่อก็กลับ เสียงรถที่ค่อยๆคลานมาจอดหน้าบ้าน เสียงพวงกุญแจคุ้นๆที่แม่เปิดประตูบ้าน ผมกระโจนขึ้นไปรอบนโซฟาด้วยใจระทึก หางกระดิกจนคล้ายจะหลุดขาด ผมกระโดดลงกระโดดขึ้นอยู่จนกระทั่งแม่เดินเข้าบ้านเปิดไฟ
พ่อเดินตามเข้ามา อุ้มผมเหมือนทุกๆครั้ง พออุ้มผมไปสำรวจอาหารและการฉี่ถ่าย พ่อบอกว่าทำไมผมไม่กินข้าวไม่กินอาหาร ผมอยากจะบอกว่าผมไม่หิว ความหิวมันถูกกลบด้วยความหวาดระแวงว่าผมจะโดนทิ้ง ความหิวมันถูกกลบไปด้วยความคิดถึงพ่อและแม่ หรือใครก็ได้ที่จะมาอยู่เป็นเพื่อนผม
พ่อให้ขนมผมสองชิ้น อีกชิ้นผสมอาหารในหลุมถาด
พ่อครับ...
ผมเพิ่งจะรู้สึกหิวก็ต่อเมื่อพ่อกลับมานี่เอง
ผมไม่กินอาหารมาเป็นวันๆได้โดยไม่หิวได้อย่างไร
ผมไม่เข้าใจตัวผมจริงๆ
...............
- น่ารักมากๆค่ะ
- ที่บ้านเรา จะไม่ทิ้งหมาไปไหนไกล จะต้องมีคนหนึ่งอยู่บ้านเสมอ จนบางครั้งเคยคิดว่าเป็นภาระไหม อยากไปเที่ยวพร้อมกัน แต่เราก็ห่วงเขา
- ต้นเดือน ไปเชียงใหม่ 4 วัน คุณสามีอยู่บ้านกับลูกสาว บอกว่าลูกหมาตายไป 1ตัวเขาซึม ไม่กินข้าว ตอนนี้เหลือลุกหมา 3 ตัว ตัวใหญ่อีก 2 ตัว
ครับ พยายามบอกเขาทุกครั้งที่ไปทำงาน แต่นี่คงนานกว่าทุกครั้งเลยไม่กินข้าวปลาอาหาร
สงสารครับ แตก็ไม่กล้าปล่อยให้อยู่นอกตัวบ้าน
อ่านบันทึกแล้วอดยิ้มไม่ได้ค่ะ เป็นความผูกพันที่น่ารักที่สุด แม่มดมีหมาทั้งหมด5 ตัว ค่ะ รักหมดทุกตัว ไปไหนก็เป็นห่วงเค้า มีอยู่ตัวหนึ่งพาพ่อไป หาหมอที่ รพ. ที่ กรุงเทพฯ เจ้าเทอเรียหมาของพ่อคิดถึงพ่อมากเค้าตรอมใจไม่กินข้าว 2วัน ก็ตายไป พ่อเสียใจมากอยู่พักหนึ่ง
อ่านบันทึกแล้วอดยิ้มไม่ได้ค่ะ เป็นความผูกพันที่น่ารักที่สุด แม่มดมีหมาทั้งหมด5 ตัว ค่ะ รักหมดทุกตัว ไปไหนก็เป็นห่วงเค้า มีอยู่ตัวหนึ่งพาพ่อไป หาหมอที่ รพ. ที่ กรุงเทพฯ เจ้าเทอเรียหมาของพ่อคิดถึงพ่อมากเค้าตรอมใจไม่กินข้าว 2วัน ก็ตายไป พ่อเสียใจมากอยู่พักหนึ่ง