บันทึกที่ ---178 ไปคนละแห่ง ( ตอนที่ 2 )

ตอนที่ 2

........กลางฟ้ากว้างสุดคณา  ไกลโพ้น   ศูนย์แห่งหนึ่งเช่นกัน  ที่คนมองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้ ก็กำลังทำงานอย่างมิรู้หยุดรู้หย่อนเช่นกับจานเรดาร์ในโลกมนุษย์   บนยอดสุดของหลังคารูปโดมแก้วใหญ่  มีไฟแวบ ๆ ติดต่อกัน ตลอด 24 ชั่วโมง   แสงแวบ ๆ เหล่านี้  เป็นสัญญาณข่าวเข้า จากสายงานภายนอก และ จากศูนย์  ออกไปหาสายงาน  แสงสีขาวเป็นข่าวออก   สีส้มเป็นข่าวเข้า  ที่ห้องรับข่าวเข้า ไฟสีส้มกระพริบติดถี่ยิบ พร้อมข้อความและเสียง ในจออำนวยการ  “ วิญญาณผู้เข้าถึงฌานชั้นสูงหมายเลขประจำลำดับชั้นที่ .......บนโลกมนุษย์ ถูกกระทำเสียชีวิตที่พิกัด ........ “   แล้วข้อความและเสียงเปลี่ยนเป็น “  ส่งสายสืบแสงไปตรวจสอบด่วน “เป็นตำสั่งอัตโนมัติให้ออกออกตรวจสอบปรากฏตามหลังทันที    ที่ศูนย์ส่งกำลังตรวจสอบ  มีไฟแวบยาววาบรับคำสั่ง  แล้วแสงสว่างวาบยาวเส้นหนึ่งก็พุ่งออกไปรวมกับแสงภายนอกหายไป  ไม่ถึงเสี้ยววินาทีแสงสายตรวจนั้นก็ถึงเหนือสถานที่ ๆ เกิดเหตุบนโลกมนุษย์  พบกลุ่มคน 4-5 คน หำลังรุมทำร้ายพ่อลูกคู่หนึ่ง ทีป่าละเมาะห่างจากถนนเชิงเขาเตี้ย ๆประมาณ 100 เมตร  ข้าง ๆ มีรถเก๋งสีขาว ประตูเปิดอ้าทั้ง 4 บาน จอดอยู่ใกล้ ๆ  ลูกแก้ววิเศษของสายตรวจบันทึกภาพทั้งหมดไว้ทันที   ภาพถูกส่งเข้าศูนย์ ,ศูนย์สั่งการ “ เก็บหลักฐานทุกอย่าง  แล้วเอาวิญญาณคนตาย กับร่าง  และพวกที่กลุ้มรุมทำร้ายเขา  เข้ามาศูนย์ “   สายตรวจ จึงส่องรังสีลูกแก้วไปทาง คนทั้งหมด  พวกมันยกเว้นร่างพ่อลูกที่นอนแน่นิ่ง  ประหลาดใจที่เห็นแสงสีส้มที่ไม่เห็นมาก่อนวาบเหนือบริเวณป่านั้น  ต่างแหงนหน้าขึ้นมอง  แล้วต่างรู้สึกคล้าย ๆ ตัวลอยได้ ..........( โปรดรออ่านต่อตอนต่อไป ในตอนหน้า )