129---ล่าถุงเงินใบที่ 2 ตอนที่ 7

......ร่างของนักบินทั้ง สอง นอนฟุบก่่ายกันอยู่ที่พื้น  ท่าที ตระหนกทั้งคู่  ทุกคนวิ่งเข้าไปดูว่าเป็นอะไร  และช่วยกันประคองลุกขึ้น  คนทั้งสองมองอย่างเลืกลัก  ยกมือขยี้ตามองอย่างไม่เชือตาตนเองนัก  ถามไปวา "นี่มันที่ไหนกัน" แลัวพอปติดปะต่อความจำที่เพิ่งผ่านมาได้บ้าง  ชลธาร ฯหันควับไปรอบ ๆอย่างรวดเร็ว ไปหยุดที่อีกฟากหนึ่งของเวิ้งแคบนั้น ที่ตรงนั้นเธอจำได้ว่าได้้นำเครื่องร่มบินลงจอดกระทันหันตามคำสั่งศูนย์ แล้วพากันวิ่งหนีออกมา อย้่งหัวชุกหัวซุน  เพราะศูนย์บอกว่าอาจมีระเบิดในถุงที่เกี่ยวมาจากการปฎิบัติงานลับที่ห้อยอยู่ใต้เครื่อง  เธอบกมือเช็ดตาไปมาระหว่างมองไปที่นั่น   ..... อะไรที่ทำให้ต้องเช็ดตา....มันก็คือ  มันก็คือ เครื่องร่มบินของเธอยังอยู่ที่เดิม ไม่ได้กระจุยกระจายไปไหน  เธอกับนักบินผู้น้องผวาจะวิ่งกลับไปหา  แต่จ่าสมาน ฯรั้งตัวไว้ทั้งสองคน "  อันตราย ยังเข้าไปไม่ได้ "  " ทำไมล่ะ "   " มันอาจระเบิดจริง ๆ เมี่อไร่ก็ได้ ศูนย์ ไม่ให้เสี่ยง ให้รอหน่วยกู้ระเบิดก่อน" ชลธาร ฯ กับนักบินผู้นัองจำต้องยอมไม่เข้าไป  เสียงศูนย์ดังสั่งการมาอีก " ทุกคนฟัง  หน่วยเก็บกู้ระเบิดจะขึ้นเครื่องบินทหารความเร็วสูงไปลงสนามบินใกล้ที่สุด แล้วจะนั้งฮอเข้าไปหา  คาดว่าไม่เกิน  ชั่วโมงคงถึง  ให้ รอ รอ" ทุกคนจึงต้องรอแยู่ห่าง ๆ ........( โปรดรออ่านต่อในตอนต่อไป )

[ขจิต ฝอยทอง]

ตามมาอ่านตั้งแต่ตอนแรกเลยครับพ่อสกล

รออ่านอีกครับ