เมื่อครูจัดการอารมณ์ได้ไม่ดี
เนื้อเรื่องนี้ ไม่รู้จะมีประโยชน์ต่อท่านในด้านใดหรือไม่ เพียงแต่ต้องการความเห็นและสิ่งที่ครูอายุน้อยอย่างดิฉันควรจะต้องปฏิบัติเมื่อเจอกับเหตุการณ์แบบนี้อีกครั้ง
เหตุการณ์เกิดขึ้นวันนี้ค่ะ เนื่องจากครูประจำวิชาไม่อยู่ไปราชการ ซึ่งดิฉันว่างไม่มีสอนตลอดบ่ายเราครูแผนกเดียวกัน นักเรียนทำงานอยู่ก็เลยถือวิสาสะดูแลห้องเรียนนี้ วิชานี้เป็นวิชาปฏิบัติค่ะ เด็กนักเรียนจะเรียนตั้งแต่ บ่ายโมงถึงหนึ่งทุ่มตรง ห้องเรียนนี้มีนักเรียนระดับ ปวส2ค่ะ ซึ่งจะเรียกว่าโตแล้วก็น่าจะได้ มีจำนวนนักเรียน 11 คนค่ะ ปกติกว่าจะมาถึงห้องเรียนก็เกือบบ่ายโมงครึ่งแล้วคือสายประจำนั่นเอง ซึ่งจะตัดตามสภาพก็นะคะ ตามนโยบายก็คงทำไม่ได้ เรื่องที่เกิดคือดิฉันก็ไปเดินดูเผื่อจะช่วยงานตรงไหนได้บ้างเนื่องจากจะมีงานปีใหม่ที่โรงเรียนจะจัดขึ้นในวันพรุ่งนี้ ประมาณครึ่งชั่วโมง ซึ่งคิดว่าเด็กก็คงจะทำงานไปเรื่อยๆจึงได้เดินออกไปนอกโรงงาน แต่เมื่อกลับมาในเวลาประมาณสี่โมงกว่า นักศึกษากำลังปิดไฟเก็บของเพื่อกลับบ้าน ดิฉันจึงถามว่าทำงานกันเสร็จแล้วหรือถึงเก็บของกลับบ้าน และนี่ยังไม่ถึงเวลากลับเลยทำไมจึงเลิกแล้ว เขาก็อ้างว่าฝนตก อากาศหนาว ทำงานกันเสร็จแล้วอีกสาระพัด ทั้งที่ความจริงในแต่ละสัปดาห์ก็ยังมาทำงานในจุดเดิม ไม่ได้มีการพัฒนางานในขั้นต่อไปมากมาย ดิฉันเลยแจ้งว่ายังไม่ให้กลับเพราะยังไม่หมดเวลาเรียนตามเพื่อนกลับมาไม่อย่างนั้นก็ไม่ต้องกลับกัน นักศึกษาก็โทรตามเพื่อนมากัน แต่มีสายหนึ่งขอคุยกับดิฉัน...
“ครูผมทำงานเสร็จแล้วจะให้ผมอยู่ทำไม อยู่เฉยๆอีกตั้งสองสามชั่วโมงจะให้ผมอยู่ทำอะไร ผมต้องกลับมาทำงานช่วยพ่อแม่ ยังมีประโยชน์กว่าอีก” ค่ะ เขาพูดถูก แต่...
“มันยังไม่หมดเวลาเรียน เธอจะกลับได้ยังไง ครูบอกเธอแล้วไงว่ายังไม่ให้กลับ เสร็จแล้วก็อยู่รอก่อนครูปล่อยแล้วเธอค่อยกลับมันยังไม่หมดคาบ ถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมา ในเวลาที่เธอยังมีคาบเรียนอยู่ นอกจากเธอแล้วครูก็โดนไปด้วย ผู้บริหารเขาก็จะด่าครู”
“เนี่ยครับผมกลับถึงบ้านแล้ว ผมไม่ได้เป็นอะไร ผมกลับมาทำงานที่บ้าน ผมมีเรื่องที่ต้องรับผิดชอบ ครูเข้าใจผมมั้ย ครูจะมีหน้าที่รับผิดชอบอะไร ครูจะให้ผมอยู่ทำไม ผมทำงานเสร็จแล้ว”
ดิฉันก็คุมอารมณ์ไม่อยู่ค่ะ แต่สาบานได้ว่าไม่ได้ใช้ถ้อยคำหยาบคายใดๆทั้งนั้น
“ครูมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบเหมือนกันไม่ใช่มีแต่เธอ แต่ตอนนี้เธอมีหน้าที่ต้องเรียน พ่อแม่ให้เธอมาเรียนถ้าพ่อแม่เธออยากให้เธอช่วยงานที่บ้านขนาดนั้น เขาจะให้เธอจะมาเรียนทำไม และตอนนี้ยังอยู่ในชั่วโมงเรียนเธอต้องอยู่ที่โรงเรียนก่อน เธอเสร็จแล้วเธอก็ลองดูช่วยเพื่อนซิ ครูยังไม่ได้ให้กลับ”
“ผมมาเรียนเพราะผมอยากได้ความรู้ แต่ผมก็ต้องช่วยพ่อแม่ทำงาน ผมทำงานเสร็จแล้ว ครูจะให้ผมไปช่วยทำไม พวกมันไม่ทำกันเองเดินไปเดินมานั่งเล่น มันไม่ทำไม่รับผิดชอบ จะให้ช่วยมันทำไม ครู..บอกว่าทำงานเสร็จแล้วให้กลับบ้านได้ เดี๋ยวผมไปคุยกับครู...เอง”
“แต่ตอนนี้ครูดูแลห้องนี้ ฉะนั้นวันนี้เธอเรียนกับครูและครูยังไม่ให้กลับ”
“ที่ครูมาด่าผมนี่เพราะครูกลัวรองด่าใช่มั้ย ครูเลยมาด่าผม ครูจะมาพูดอ้างให้ชนะผมทำไม ครูก็แค่กลัวโดนด่าครูเลยมาด่าผม ผมมีหน้าที่ต้องมาช่วยพ่อแม่ทำงานและผมทำงานที่ครู..สั่งเสร็จแล้วครูเข้าใจมั้ย”
ค่ะ ถ้าเขาไปประสบอุบัติเหตุ ในช่วงเวลาที่มีการเรียนการสอนอยู่นั้นใช่ค่ะถึงแม้ว่าครูประจำวิชาจะไม่อยู่ แต่ดิฉันด้วยความหวังดี นักศึกษาทำงานอยู่กลัวว่าจะไม่มีคนดูแลนั้น ดิฉันซึ่งสาระแนเข้าไปแล้วดิฉันต้องเป็นคนรับผิดชอบค่ะ หากเด็กเป็นอะไรขึ้นมา ดิฉันจะต้องโดนสอบและจะต้องรู้สึกผิดและเสียใจแค่ไหน และหากว่าปล่อยเด็กไว้โดยที่พวกเขาทำงานและไม่มีใครดูแลและพวกเขาใช้เครื่องจักรด้วย และเช่นเดียวกันหากเกิดอะไรขึ้นมา ค่ะ ใครเป็นคนดูแลคาบเรียนนี้ คนผิดก็ครูในแผนกวิชานั้นอยู่ดีที่ปล่อยปละละเลย ทอดทิ้งนักศึกษา
ดิฉันควบคุมอารมณ์ที่ใช้พูดอธิบายเหตุผลไปด้วยพร้อมกันไม่ได้ค่ะ ฟาดฟันกับนักศึกษาผ่านสายโทรศัพท์ไปน่าจะเกินครึ่งชั่วโมง เสียงดังพอสมควรดีหน่อยที่ทั้งโรงงานมีเรียนอยู่แค่ห้องนี้ห้องเดียว ดิฉันคิดว่าจากที่พูดคุยไปทั้งหมดนั้น เขาเข้าใจถูกค่ะที่ดิฉันกลัวโดนด่า และดิฉันรับผิดชอบทั้งหมดนั้นไม่ไหวค่ะเป็นแค่ครูจ้างก็ทำตามหน้าที่พอจะอาสาได้แม้จะไม่ได้รับมอบหมาย มันเกี่ยวกับการเรียนการสอนนี่คะ ไม่ได้ใช้นักเรียนทำอย่างอื่นแม้แต่น้อย แต่ดิฉันก็ไม่รู้สึกผิดนะคะ ดิฉันต้องทำงานตามหน้าที่ ดิฉันก็ไม่ได้คิดจะปล่อยเด็กตรงตามเวลาขนาดนั้นเห็นสมควรแก่เวลาซักพอประมาณก็จะปล่อยให้กลับ เพราะครูประจำวิชาก็ไม่อยู่ๆแล้ว กังวลการเดินทางกลับของเด็กก่อนเวลาเหมือนกันแต่ก็มองดูว่าถ้าดึกเกินไปก็จะยิ่งอันตรายเช่นเดียวกัน แต่ก็รับไม่ได้ที่จะให้กลับก่อนเวลาเลิกเรียนเกือบสามชั่วโมงขนาดนั้น
ค่ะ ดิฉันรู้สึกแย่กับการคุยโทรศัพท์วันนี้จึงขอพื้นที่เพื่อผ่อนคลายความตึงและขอความช่วยเหลือ
ขอบคุณค่ะที่รับฟัง
