ทำไม เฮือนสุนทรี เวชานนท์ จึงอยู่ยั้งยืนยาว ...

จำได้ว่ามาเหนือทีไร ใครๆ จะต้องมาทานอาหารร้าน "สุนทรี เวชานนท์" "A Celebration of Life" คำถามคือ ทำไม เพราะเพียงท่านเป็นศิลปินมีชื่อเท่านั้นหรือ???  ...  ไม่เลยครับ .... ผมตีความว่ามีปัจจัยอย่างน้อย ๓ ประการ ที่ทำให้ร้านอาหารแห่งนี้ อยู่ได้ยั่งยืนยาว มาถึงปัจจุบัน

๑) อาหารดี (มีปลาช่อนไร้ก้าง เป็นต้น)

ไม่ได้ถ่ายภาพมาแชร์นะครับ  แต่ขอบอกว่า  เมนูปลาช่อนไร้ก้างอร่อยดีครับ  เด็ก ๓ ขวบ ๖ ขวบ ก็กินได้เพราะไร้ก้างสมชื่อ ผู้ใหญ่ก็กินดีเพราะมีน้ำจิ้มประกอบรสฉู่ฉ่า หรือแม้แต่วัยชราก็ถูกใจเพราะมีผักรสขมเสริฟเคียงมาด้วย  

แน่นอนว่า ปัจจัยนี้คือคีย์สำคัญที่สุด แต่คงไม่ใช่เฉพาะร้านนี้ที่มีอาหารอร่อย เพราะมาเชียงใหม่รอบนี้ ทานมา ๓-๔ ร้าน รสชาดอาการหลังลิ้มชิมนั้น ดุเดือดไม่แพ้กันครับ

๒) งามวัฒนธรรม

สังเกตว่าคนเชียงใหม่ภูมิใจในรากเหง้าความเป็นมาของวัฒนธรรมล้านนายิ่ง ตามแหล่งรับประทานอาหาร ร้านโรงแรม แต่งแต้มห้อยแขวน ประดับประดา สัมผัสได้ถึงศรัทธาและภูมิปัญญาล้านนาไทย  มีโคมยี่เป็งหลากหลายชนิดติดร้อยห้องตามเพดาน (ความรู้เกี่ยวกับโคมยี่เป็ง) มีป้ายผ้าภาษาล้านนา ฯลฯ

ผมนึกถึงจังหวัดมหาสารคาม นึกไม่ออกว่ามีร้านอาหารใดที่ประดับไว้ให้เห้นความภูมิใจในวัฒนธรรมอีสานแบบนี้หรือไม่ ... ส่วนใหญ่อยู่ในวัดและจัดทำนุในลักษณะของงานประเพณีเท่านั้น

๓) ชื่อเสียงและเสียงเพลง

ผมเข้าใจว่า คนเชียงใหม่ไม่มีใครไม่รู้จักจรัญ มโนเพชร  เช่นเดียวกัน  คนอายุสี่สิบขึ้น คงไม่มีใครไม่รู้จักสุนทรี  เวชานนท์ ดังในจึงไม่ผิดหวังที่มาที่ร้านแล้วได้เสพเสียงอันสุนทรีจากต้นตำหรับ...

[คุณมะเดื่อ]

ชอบฟังเพลงของจรัญ  มโนเพชร

กับ สุนทรี   เวชานนท์  จ้ะ

โดยเฉพาะเพลง อุ๊ยคำ..กับ  ล่องแม่ปิง เพราะมาก ๆ 

[ธิ]

มีโอกาสจะไปตามรอยนะคะ  คงมีเพลงล้านนาเพราะ ๆ ให้ฟังเสมอนะคะ

[แสงแห่งความดี...]