เคยไปฟังประชุมเรื่องความสุขมวลรวมประชาชาติ
ที่แนวคิดมาจากกษัตริย์ภูฎาน ว่า เรามาวัดความเจริญของประเทศด้วย
ความสุข กันดีกว่า
ทุกคนในที่ประชุมพยักหน้ากันหงึกหงัก เห็นด้วยอย่างแรง แต่มีคนบอกว่า
ไอ้เจ้าความสุขมวลรวมประชาชาติ ที่จะเอามาวัดความเจริญ มันก็ต้อง วัด
ให้ได้จริงๆ เพื่อจะเอาไปเปรียบเทียบกับประเทศอื่นๆ
มันจะวัดกันได้ยังไง ใช้อะไรเป็นตัววัด
ที่ประชุมก็เลยถกเถียงกันอย่างเอาจริงเอาจัง
-----
ทำงานของมูลนิธิ มีความสุขได้ทุกวัน เมื่อได้รับจดหมายบอกเล่าทุกข์สุข
เมื่อได้ยินเสียงเด็กๆทางโทรศัพท์ เมื่อได้อ่านนิทานน่ารักๆ
สะกดคำถูกบ้างผิดบ้าง เมื่อได้อ่านจดหมายจากผู้สนับสนุนให้กำลังใจ
เมื่อได้ออกไปเยี่ยมคุณครู เยี่ยมเด็กๆ
พร้อมถือโอกาสสูดอากาศบริสุทธิ์ ที่หาได้ยากยิ่งในเมืองหลวง
-----
ตามประสาคนขี้เกียจ
ก็คงได้แต่เอาใจช่วยคนที่คิดวัดความสุขมวลรวมประชาชาติ
ให้หาดัชนีตัวบ่งชี้ได้ในเร็ววัน จะได้หายเครียดและมีความสุขเสียที
แล้วเวลาวัดจริงๆ อย่าลืมบวกความสุขที่มูลนิธิเข้าไปด้วยนะคะ
จะได้ช่วยดึงคะแนนให้กรุงเทพฯ ให้เมืองไทย ได้มีความสุขรวมแล้วเยอะๆ
ไม่แพ้ที่ไหนๆในโลก
-----
ความสุขวันนี้มาจากน้องอุ้ม ชาวบ้านแหลม เพชรบุรี ค่ะ
