ประสบการณ์ชีวิตของผมในสองวัน คือ ๑๘ และ ๒๐ กรกฎาคม ๒๕๖๐ ที่แตกต่างกันมาก ช่วยให้ผมไตร่ตรองสะท้อนคิด นำมาเขียนบทความนี้
วันที่ ๑๘ กรกฎาคม ผมอยู่ในการประชุม “แลกเปลี่ยนเรียนรู้ และยกระดับความรู้ เรื่องการพัฒนา พลเมืองเยาวชน” ของมูลนิธิ สยามกัมมาจล โดย พี่เลี้ยง (โค้ช) ของโครงการพัฒนาเยาวชนใน ๔ จังหวัดมาเล่า การทำงานของตน เพื่อให้ผู้ทรงคุณวุฒิช่วยแนะนำวิธีทำงาน ซึ่งที่จริงพี่เลี้ยงชวนเยาวชนออกสำรวจเก็บข้อมูล ของชุมชน สำหรับนำมาเลือกประเด็นทำโครงการ แต่พี่เลี้ยงไม่ได้เอาข้อมูลที่ได้มานำเสนอในที่ประชุม เมื่อวันที่ ๑๘ ก.ค.
ตรงกันข้าม ในการประชุมคณะกรรมการ CSR ของธนาคารไทยพาณิชย์ เมื่อวันที่ ๒๐ กรกฎาคม มีวาระเรื่อง “โครงการปลูกจิตสำนึกพนักงานไทยพาณิชย์ ในการลดการใช้ขวดน้ำพลาสติก” มีการนำเสนอข้อมูลเพียบ จนผมนึกถึง “วัฒนธรรมการใช้ข้อมูล”
ผมนำตัวอย่างบางส่วนของเอกสารประกอบวาระดังกล่าวมาให้ดู
เอกสารประกอบวาระการประชุมอื่นๆ ก็เต็มไปด้วยข้อมูล นำเสนอแบบ infographic เช่นเดียวกัน
ผมตีความว่าธนาคารไทยพาณิชย์ในฐานะองค์กรธุรกิจต้องสร้างความเข้มแข็งเพื่อความอยู่รอด ความเข้มแข็งอย่างหนึ่งมาจากการทำงานโดยใช้ข้อมูล เมื่อทำเป็นประจำ ก็กลายเป็นวัฒนธรรมองค์กร ผมมีประสบการณ์ทำงานเกี่ยวข้องกับองค์กรต่างๆ มากมายหลายสิบองค์กร ไม่มีองค์กรใดที่ วัฒนธรรมการใช้ข้อมูลเข้มแข็งเท่าธนาคารไทยพาณิชย์ อาจเป็นคำอธิบายหนึ่ง ว่าทำไมธนาคารไทยพาณิชย์ จึงมีผลประกอบการดี
วิจารณ์ พานิช
๒๒ ก.ค. ๖๐
ไม่มีความเห็น