คนตาบอดและวิชาความคุ้นเคยฯ #2
จากตอนที่ 1 ซึ่งได้กล่าวถึงช่วงเวลาในอดีตของคนตาบอด ตอนต่อไปคือตอนที่ 2 สำหรับประวัติโดยสังเขปของการศึกษาของคนตาบอดและวิชาความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมและการเคลื่อนไหว (ORIENTATION & MOBILITY) ซึ่งเล่าไว้โดย : แฉล้ม แย้มเอี่ยม โทรศัพท์ 0-2895-4383, 0-1812-4790
ตอนที่ 2
โรงเรียนสอนคนตาบอดแห่งแรกของโลก คือ
โรงเรียนแลงสติตูซิออง เนซิอองแนว เดวิน
อโวคเครอ (I’ Institution Nationale des
Jeunes Aveugles) ซึ่งก่อตั้งโดย วาลองแตฮูเอ
(Valentin Hauy) ในกรุงปารีส เมื่อ ค.ศ.1785
นับเป็นนิมิตหมายที่ดีในการให้ความช่วยเหลืคนตาบอดตามแนวปรัชญาชีวิตใหม่
ซึ่งใช้ทั้งเหตุผลและวิชาการเข้าช่วย
ที่เป็นเช่นนี้อาจจะเป็นเพราะวาลองแต ฮูเอ
มีที่ปรึกษาซึ่งเป็นนักคิดที่ยิ่งใหญ่ในสมัยนั้น คือ
ดีเดอโรท์ (Diderot) รูสโซ (Rousseau)
และโวลแตร์ (Voltaise)
โรงเรียนของ ฮูเอ ได้เปลี่ยนแนวคิดอย่างฉับพลัน จากการมองคนตาบอดอย่างเวทนาสงสาร หรือพยายามปิดบังซ่อนเร้นไว้ มาเป็นความพยายามที่จะให้การศึกษาแทน ในปลายศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 โรงเรียนเริ่มขยายเป็นโรงฝึกงาน เพื่อสอนวิชาชีพต่าง ๆ เช่น การสานตะกร้อ การทอผ้า และการปรับเสียงเปียโน ผู้ที่ไม่สามารถเดินทางไปเรียนที่โรงเรียนได้จะมีครูไปสอนให้ถึงบ้าน (A home teaching system)
จากการเริ่มต้นดังกล่าว โรงเรียน แลงสติตูซิออง เนซิอองแนล เด เจิน อโรคเครอ จึงถือเป็นสถาบันฝึกวิชาชีพอย่างแท้จริงสำหรับคนตาบอดแห่งแรกของโลก เช่นเดียวกันการมีโรงเรียนและสถาบันฝึกวิชาชีพดังกล่าว นอกจากจะเป็นประโยชน์ต่อคนตาบอดโดยตรงแล้ว ยังเป็นการกระตุ้นให้สังคมหันมาสนใจคนตาบอดด้วย
ตอนที่ 3 เป็นประเด็นของพัฒนาการใช้ไม้เท้านำทาง
