.....เหตุที่...ทำหมัน.....
เรื่องนี้...เกิดขึ้นตั้งแต่สมัยโบราณ.....จนเมื่อไม่กี่ปีมานี้เอง
สมัยก่อน...ตอนเราแต่งงานกันใหม่ๆแล้วย้ายมาอยู่ขอนแก่น...
ตอนนั้นเรายังไม่มีลูกด้วยกัน...เราขายรถยนต์เพื่อซื้อบ้านชั้นเดียวหลังเล็กๆ...ในหมู่บ้านที่สมัยก่อนยังไม่มีหมู่บ้านจัดสรรให้เลือก...เราซื้อมอเตอร์ไซด์มาใช้...ประหยัดดี...
เรามีลูกยาก....เราเลี้ยงสุนัข...ตัวเล็กๆ น่ารัก..เราเอามันนอนกับเราในบ้าน…ไปไหนก็จะเอาลูกสุนัขใส่ตะกร้าเล็กๆไปด้วย...เราใช้มอเตอร์ไซด์...เราซ้อนมอเตอร์ไซด์ไปด้วยกัน
วันนั้น...ไปทำงาน…เอาลูกสุนัขใส่ตะกร้าเล็กๆไปด้วย....
พอตะกร้าชนหลังคนขับ...มอเตอร์ไซด์ออกตัวไป....ฉันยืนอยู่...เราไม่ได้ไปด้วยกัน....แล้วมอเตอร์ไซด์ก็วกกลับมารับฉันเพราะเขาบอกว่ามันรู้สึกแปลกๆ ....สงสัยจะรู้ว่าฉันนินทาอยู่ในใจ
ต่อมาเรามีลูกด้วยกัน.......เจ้าสุนัขตัวเล็กๆ น่ารัก..เราต้องเอามันไปนอนนอกบ้าน...ไม่ได้นอนกับเราในบ้าน
ต่อมาเรามีรถยนต์....เรามีลูก...2 ..คน...ผู้หญิง 1 คน ผู้ชาย 1 คน....แม่ลูกสาวนั่งหน้า...ทำให้ฉันต้องระเห็จมานั่งหลัง...จนทุกวันนี้....พอฉันเปิดประตูรถ....ก้าวขึ้นได้ด้วยขาข้างเดียว...รถยนต์ค่อยๆเคลื่อนตัว....
“ โอ๊ะ ๆๆๆๆ...” ฉันร้องได้แค่นั้น พร้อมๆกับค่อยๆเขย่งขาข้างเดียวตามไป
อยู่ต่อๆมา....พอฉันเปิดประตูรถ....ยังไม่ได้ก้าวขึ้นด้วยขาเลยซักข้างเดียว...รถยนต์ค่อยๆเคลื่อนตัวออก....
อยู่ต่อๆมา….เรามีลูกสาวคนเล็กแถมมาอีกคน...รวมเป็น...ลูก 3 คน
วันนั้น.....ฉันยังไม่ได้เปิดประตูรถเลย....แต่ลูกๆ 3 คนขึ้นรถหมดแล้วปิดประตู.....ฉันยังไม่มีโอกาสได้ก้าวขึ้นรถด้วยขาเลยซักข้างเดียว...รถยนต์ค่อยๆเคลื่อนตัวออก....
ฉันยืนมอง....สักพักรถค่อยๆถอยหลังกลับมา...ฉันก้าวขึ้นรถ.....ปิดประตู.....คนขับรถหันหน้ามาหาฉัน....หัวเราะแฮะๆ...
“แฮๆๆ....ป๊านึกว่าแม่ขึ้นรถแล้ว...ได้ยินเสียงประตูรถปิด”
“อ้าว...แล้วป๊ารู้ตอนไหน...ว่าแม่ยังไม่ได้ขึ้นรถ....”
“ยายต้า(ลูกคนเล็กที่นั่งหลังคนขับคู่กันกับฉันประจำ)..บอก...ป๊า...แล้วแม่ล่ะ...”
“หนูก็งงๆ...ทำไมแม่ยังไม่ขึ้นรถแล้วป๊าออกรถ...” ยายต้าพูดแถมให้
..........ฉันไม่ได้ว่ายังไงอีก.......คิดในใจ....ถ้ามีลูก 4 คน...คงไม่กลับมารับแน่ๆ.....เพราะไม่มีที่นั่งแย้วววว.......
.......ฉันจึงทำหมัน.......
ความเห็น (8)
- สวัสดีคะพี่กฤษณา
- อ่านแล้วสนุก ขำ น่ารักดีค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณอ้อ...
- ยินดีต้อนรับค่ะ
- ขอบคุณที่มีความสุขกับเรื่องที่เล่าให้ฟังค่ะ
- เขาถึงว่ากันว่า สมัยเป็นคู่รักกันใหม่ ๆ ไปไหนก็ต้องจูงมือกัน แต่พอแต่งงานกันแล้ว ก็เดินห่างกันเป็นเมตร ลูกหลายคนหน่อย ก็เดินทิ้งระยะห่างมากขึ้นอีกหน่อย
- เวลาเดินไปทางไหน ก็จะระแวดระวังภัยให้เสมอ พอเผลอใจรับรักเข้า แต่งงานกันไป เดินไปทางไหน ก็ไม่เคยหันมอง ห่วงใยเหมือนก่อน ยิ่งถ้าลูกหลายคนเข้าไปอีก เดินผ่านบ้านไหนที่หมาดุ ๆ มันเห่าใส่ เราก็ตกใจพอแล้ว ซ้ำยังมาถูกดุซ้ำอีกว่าเดินยังไงให้หมาเห่า.....หายใจแรงให้หมาได้ยินหรือเปล่า....อ้าว! เป็นงั้นไป
- แลกเปลี่ยนกันขำ ๆ ค่ะ
ขำขำ แต่น่ารักนะคะ
เป็นข้อคิดสำหรับหนูว่า ถ้าหนูมีโอกาสได้แต่งงาน หนูจะมีลูกคนเดียว
- ยิ้ม ยิ้ม และขำขำๆสนุกจังเลย
- ผมว่าจะไปทำหมันเหมือนกันครับ
- เผื่อจะได้เป็น ขันที ยิ้ม ยิ้ม
เรียน อ.ปวีณาค่ะ
- ขอบคุณที่มีเรื่องขำๆ..ที่ขำกว่ามาแจม...วันหลังเอามาเล่าอีกนะคะ
- ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ
สวัสดีค่ะ..คุณKawao
- ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
- ถ้ามีลูกคนเดียว...จะมีเรื่องทะเลาะกันน้อยนะคะ..เดี๋ยวเหงาไม่รู้ด้วยนะ...
- ตอนมีลูกคนแรก..ลูกตื่น..ก็ตื่นมาชงนมให้ลูกด้วยกัน
- พอมีลูกคนที่2...คนที่2 มานอนต่อคิวฝั่งแม่..เวลาลูกตื่น..สลับกันตื่นขึ้นมาชงนม...
- พอมีลูกคนที่ 3 ...พ่อนอนหางแถว...เวลาลูกตื่น...พ่อก็ยังหลับอยู่..
เห็นไหมคะ..สนุกดีออก
สวัสดีค่ะ..คุณขจิต
ไปแค่ทำหมันก็พอ...อย่าทำเป็นขันทีเลยค่ะ..เสียดาย...(เงิน)...