รุ่งเช้าวันวานจำได้ว่าตนเองก้าวลงเรือโดยสารลำหนึ่งที่จอดริมท่าน้ำเพื่อนำผู้คนข้ามไปยังฝั่งตรงข้ามภายในเรือมีผู้โดยสารเกินร้อย เมื่อเรือเข้าจอดเทียบท่าน้ำแล้วก็ลงจากเรือแล้วเดินขึ้นเนินสูงเป็นลักษณะขุนเขามีหมอกหนาเห็นเป็นเงาต้นไม้ที่อยู่ห่างออกไป
ในทะเลหมอกนั้นเอง สักครู่ผมหยุดยืนบนสันเขาแล้วแหงนมองเฉียงๆขึ้นไปบนฟ้า
เอ๊ะอะไร ดำทมึนสูงใหญ่ท่ามกลางเมฆหมอกปกคลุมอยู่นั้น
โอ้..เป็นพระพุทธรูปสายมหายานยืนสูงตระหง่านอยู่
ผมถอยกลับลงมาจากเนินขุนเขาเพื่อตามผู้คนที่เดินเรียงกันไปยังฐานพระยืนนั้น
และแล้วตนเองยืนมองผู้คนที่เข้าไปภายในพระ
เออนะ ที่จริงพระยืนองค์นี้คือตึกคอนโดสูงๆนี่เองแต่มองไกลๆถ้าดูภายนอกคือรูปทรงของพระพุทธรูปแต่ภายในคือที่พักอาศัยมีคนอยู่เป็นชั้น ๆ ขึ้นลงด้วยบันไดลิฟท์คือพระพุทธรูปยืนมีพระพักตร์อิ่มเอิบมองต่ำอมยิ้มท่ามกลางสายหมอกที่พัดผ่านจึงเห็นลางเลือน
ผมยืนมองมองอยู่นานแสนนานและแล้วก็ตื่นขึ้นมา อ้าวนี่เราฝันไปรึนี่.
แง่คิดไม่แน่นะในอนาคตอาจมีตึกคอนโดรูปทรงพระพุทธรูปยืนก็เป็นได้
ไม่มีความเห็น