​มอบใจให้ฟูจี

เยือนฟูจีจับใจในความหนาว

ส่องสกาวขาวสะท้อนในตอนสาย

หิมะพราวขาวคลุมนุ่มสบาย

สัมผัสสายลมหนาวพราวมาทัก

มองต้นสนต้นตั้งแม้ยังอยู่

พินิจดูใจหายปลายกิ่งหัก

ใบร่วงหล่นบนทรายคล้ายผ่อนพัก

รอเพลงรักหน้าร้อนจักย้อนคืน

มองหย่อมหญ้าเหลืองย้อมทุกหย่อมย่าน

รอวันผ่านหนาวสู่ฤดูอื่น

ยามหน้าร้อนย้อนถึงจึงหยัดยืน

จึงเขียวเข้มเต็มผืนให้ชื่นตา

ชีวิตกลางความหนาวภูเขาสูง

มีแรงใจชักจูงอันสูงกว่า

อยู่ยากยิ่งเกินคำธรรมดา

รู้คำว่าเพียงพอวันต่อวัน

บนยอดเขาหิมะคลุ่มกลางหลุมลึก

หนาวสำนึกเหมือนว่ามีอาถรรพ์

มีหนาวนอกร้อนในใต้กลุ่มควัน

ความสวยนั้นอันตรายคลับคล้ายคน

ร้อนและหนาวขาวและดำต่ำและสูง

ย่อมชักจูงจิตใจอย่างได้ผล

นักท่องเที่ยวเดินทางอย่างอดทน

ขอได้ยลสักครั้งยังชื่นใจ

โสภณ เปียสนิท

บันทึกเยือนญี่ปุ่น13-17พค2560