บันทึกที่อยากเขียน....." สู่....คำชะโนด ...."
บันทึกนี้ เป็นบันทึกที่คุณมะเดื่ออยากเขียน
แต่ก็ค้างมานานนับเดือนแล้ว...ด้วยหลากหลาย
สาเหตุด้วยกัน
วันนี้มีโอกาส (นอนดึก) เขียน จึงขอส่งท้าย
ก่อนนอน เขียนถึงเรื่องราวที่คุณมะเดื่อ
ได้มีโอกาสไปพบเห็นมานั่นคือ....
" คำชะโนด" ดินแดนที่กำลังอยู่ในกระแส
แห่งความ......ศรัทธา !
18 มีนาคม 60 เป็นวันที่คุณมะเดื่อและครอบครัว
ได้มีโอกาสไปเยือน " คำชะโนด" แบบ " ไม่ได้ตั้งใจ"
ทั้งนี้เพราะ ในช่วง 17 - 21 มีนาคม 60 นั้น
ครอบครัวของคุณมะเดื่อได้เดินทาง " ทัวร์นกขมิ้น"
ไปยังอีสานเหนือ และอีสานใต้ สถานที่ใดเป็นทางผ่าน
และน่าสนใจก็จะแวะตลอดทาง ซึ่ง " คำชะโนด"
ดินแดนแห่งตำนานพญานาค แห่งเมืองอุดรธานี
เป็นหนึ่งในสถานที่ดังกล่า
คุณมะเดื่อไปถึงคำชะโนดในเวลาใกล้ค่ำ จึงไม่ได้เข้าไปยัง
วังบาดาล หรือเกาะพญานาค เพราะประตูปิดไปแล้ว
ดังนั้น จึงต้องออกไปตระเวนหาที่พักในคืนนั้น แต่
ปรากฏว่า ที่พักในบริเวณใกล้เคียงซึ่งมีอยู่หลายแห่ง
เต็มหมด จึงต้องเข้าไปในตัวอำเภอบ้านดุง จึงพอมี
มีคนที่มีจุดประสงค์เดียวกันหลาย ๆ ครอบครัว
ไปพักที่เดียวกับคุณมะเดื่อด้วย
พวกเขาตื่นแต่เช้ามืด เพื่อเดินทางกลับไป
ยังคำชะโนด
คุณมะเดื่อไม่ได้รีบร้อนอะไร จึงไปถึงบริเวณวัดในช่วงเวลา
เกือบ ๆ สองโมงเช้า...แต่..ทั่วบริเวณวัดกลับเต็มไปด้วย
ผู้คนที่หลั่งไหลกันมารวมอยู่ในบริเวณวัดอย่างแน่นขนัด
ทั้งร้านรวงต่าง ๆ ก็มากมายก่ายกอง สังเกตว่าพื้นดิน
เป็นหลุมเป็นบ่อ และดินโคลน เพราะมีฝนตกหนัก
ก่อนหน้านี้สองสามวันมาแล้ว ... แต่ผู้คนที่มาจาก
ทั่วสารทิศก็ดูเหมือนไม่ได้สนใจใยดีกับสภาพของ
สถานที่เลย ต่างมุ่งหน้าที่จะมุ่งสู่ดินแดนที่อันเป็นที่
กล่าวขานนาม " คำชะโนด" แห่งนี้ด้วยวัตถุประสงค์
ที่อาจจะเหมือนหรือต่างกันก็แล้วแต่ แต่จากการที่
ได้ไถ่ถามพูดคุยกับบางคน ก็บอกว่า ด้วย " ศรัทธา"
ในความศักดิ์สิทธิ์ของ " ปู่ศรีสุทโธ" นั่นเอง
ภาพที่ผู้คนเข้ายาวเหยียด ทำให้คุณมะเดื่อ
ตัดสินใจทันทีที่จะไม่ไปต่อแถวกับเขาเพื่อ
จะเข้าสู่วังบาดาล เพราะคะเนว่า เที่ยงวัน
ก็คงไม่ได้เหยียบประตูทางเข้าวังบาดาล
เป็นแน่แท้ ดังนั้นจึงบอกกับพ่อบ้านและ
ลูกสาว แล้วเดินดูร้านรวงไปเรื่อย ๆ
เพื่อกลับไปยังรถที่จอดอยู่บนคันคลอง
ท้ายวัด ที่ซึ่งแม้จะเป็นคันคลอง ก็ยัง
อุตส่าห์เสียค่าจอดรถตั้ง 40 บาทแน่ะ
จากสภาพทั่วไปที่เห็นอยู่นั้น จะด้วยศรัทธา หรือความเชื่อ หรือ...อะไร
ก็แล้วแต่ แต่สิ่งที่ดีที่สุดที่เห็นก็เป็นในเรื่องของ " การเงินเดินสะพัด"
บรรดาพ่อค้าแม่ขายหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสรับทรัพย์กันตั้งแต่เช้ามืด
ทีเดียว โดยเฉพาะเครื่องบูชาที่จัดทำกันไว้ และมีขายริมสองข้างทาง
ตลอดเส้นทางก่อนที่จะเข้าถึงวัดคำชะโนด ข้ามตำบลกันทีเดียว
หรือแม้แต่ " ถุงกรอบแกร็บ" สำหรับใส่รองเท้าเพื่อที่เจ้าของ
จะเอารองเท้าใส่ไว้เพราะมีกติกาว่าห้ามสวมรองเท้าเข้าสู่
วังบาดาล ถุงกรอบแกร็บราคาใบละ 10 บาททีเดียว
เมื่อตัดสินใจว่า ไม่เข้าวังบาดาลแล้ว ก็ออกจากวัดในเวลาแปดโมงกว่า ๆ
และไม่คิดว่าจะกลับไปดู " มหกรรมฝูงชน" ที่คำชะโนดอีกต่อไป
ระหว่างทางที่ออกจากวัดคำชะโนด ก็พบว่ามีรถทัวร์หลายคัน รถเก๋ง
รถปิคอัพ แล่นสวนทางไปไม่ขาดระยะ
โอ้....! นี่หรือคำชะโนด !
ความเห็น
ผ่านไป เจ้าของรีสอรท ถามว่า..มา คำชะโนดรึ?????.เลยรู้จักคำว่า คำชะโนด...ได้เลขอะไรมาคะ..55555..
