ความจริงมีอยู่ตามธรรมดากลาง ๆ อย่างนั้น พระพุทธเจ้าพบความจริงนั้นแล้วเปิดเผยให้คนได้รู้ เมื่อคนเข้าใจความจริงเป็นกลาง ๆ ก็ไม่อยู่อย่างหลีกหนีความจริง สภาพจิตใจก็เป็นอิสระคือไม่ถูกกิเลสและความทุกข์บีบคั้นก็เป็นอยู่อย่างเท่าทันนับเป็นการครองชีวิตที่ประเสริฐ ( พุทธจริยธรรม ) ด้วยการมีศีล สมาธิและปัญญา ( น. 924 )
สำหรับการศึกษาถ้าอาศัยปรโตโฆษสะก็เน้นคนเป็นไปตามสภาพแวดล้อมที่ปรุงแต่งให้ และถ้าอาศัยโยนิโสมนสิการคือเน้นการเป็นคนรู้จักคิดแม้แต่ฟังคนบ้าคนเมาพูดก็อาจปิ๊งแวบได้เช่นกัน.
......................................................
พระราชวรมุนี ( ประยุทธ์ ปยุตฺโต ). ( 2529 ) . พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ.มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ไม่มีความเห็น