ทุนชุมชนในภูมิภาคตะวันตก : กรณีศึกษาศูนย์การเรียนรู้บ้านบางหวายน้อย ครั้งที่ 5

สวัสดีอีกครั้งค่ะ ครั้งนี้เป็นครั้งที่5 แล้วสำหรับการลงชุมชน ครั้งนี้มีมาลงมีแค่พวกเราสองคน งานนี้ใช้แรงงานผู้หญิงค่ะ สองคนคือ นางสาว กฤตยา ไชยบำรุง และนางสาว ธีรรัตน์สวนนพคุณ ครั้งน้หนุ่มๆของพวกเราติดภาะกิจที่บ้านกัน ครั้งนี้เราได้รับเชิญจากคุณลุงปัญญา ให้มาดูการอบรมการเพิ่มมูลค่าสินค้า สินค้านั้นคืออะไรน่ะ เอ๊ะ....... สินค้านั้นคือ ข้าว ข้าวที่ชาวบ้านแถวนี้ปลูกกัน ปัจจุบันนี้การปลูกข้าวทำนา มีมาก ชาวบ้านส่วนใหญ่ที่เป็ฯเกษตรกร ก้อทำนาปลูกข้าวเอาไปขายโรงสี ตอนนี้วิกฤตเศรษฐกิจก็ทำให้ราคาข้าวตกต่ำลงชาวนาย่ำแย่ คุณลุงปัญญาและลูกๆได้มีวิธีการเพิ่มมูลค่าของข้าวให้ดูมีมูลค่ามากยิ่งขึ้นกว่าการนำข้าวไปขายที่โรงสี

เรามาดูกันสิว่าคนมาอบรมกันเยอะแค่ไหนน่ะ และคนที่เข้าอบรมหนึ่งในนั้นมีพวกเราด้วยน่ะแต่พวกเรานั่งหลังกัน

ใช้วิทยกรให้การอบรมคือลูกของคุณลุงปัญญาค่ะ

จากนั้นเรามาดูวิธีการเ์พิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ข้าวกัน ข้าวที่ใช้ในครั้งคือ ข้าวหอมปทุมกับข้าวไร้เบอร์รี่

ข้าวได้จากการสีข้าวในโรงสีชุมชนของศูนย์การเรียนรู้

จากนั้นก็ตักข้าวใส่ถุงที่เตรียมไว้เป็นถุงพลาสติกที่ทนต่อความร้อน

นำข้าวที่่ตักใส่ถุงมาเคาะลงในบล๊อกและนำมาเข้าเครื่องอัดศูนย์ยากาศเพื่อให้ไม่มีลมเข้าไปทำำให้ข้าวเกิดความชื่น

เสร็จแล้วก็นำสติกเกอร์มาแปะลงบนถุงผลิตภัณฑ์ข้าว

เป็นอันเสร็จสินการเพิ่มมูลค่าข้าวในชุมชนเพื่อให้ดูมีมูลค่ามากยิ่งขึ้น เป็นข้าวในชุมชนที่จะช่วยให้ชาวบ้านที่ทำนาได้มีรายได้เพิ่มขึ้นจากการนำขายไปขายที่โรงสีและโรงสีให้ราคาข้าวต่ำ เป็นอีกช่องทางที่ช่วยชุมชนให้มีรายได้มากขึ้น

และนี้ก็เป็นอีกหนึ่งกิจกรรมดีๆทีได้ลงชุมชน นี่สิค่ะที่เค้าเรียกว่าศูนย์การเรียนรู้ของชุมชนอย่างแท้จริงมีการมีผู้นำที่มีความรู้นำความรู้ที่มีมาถ่ายทอดสร้างรายได้ให้กับชุมชนของตนเอง

ขอบคุณลุงปัญญาและลูกๆของคุณลุงน่ะค่ะที่ได้เชิญพวกเรามาอบรมในครั้งนี้ ได้ความเพิ่มขึ้นอีกและครั้งหน้านี้พวกเราจะมาลุยภายในศูนย์กันน่ะค่ะแต่ต้องติดตามชมน่ะค่ะว่าพวกเราจะมาทำอะไรกันอีกภายในศูนย์การเรียนบ้านบางหวายน้อยแห่งนี้ ครั้งนี้ลาไปก่อนน่ะค่ะสวัดีค่ะ