โลกก้าวไกล แต่ความมีน้ำใจกลับถดถอย

    จำได้ว่าเมื่อเป็นนักเรียนหรือนักศึกษาในมหาวิทยาลัย การได้ช่วยเหลือใครๆโดยเฉพาะผู้ใหญ่หรือผู้มีพระคุณเช่น ครู-อาจารย์ ทำให้เกิดความชุ่มชื่นในหัวใจยิ่งนัก  เห็นอาจารย์หอบของพะรุงพะรังก็เป็นต้องรี่เข้าขอช่วยโดยไม่ต้องร้องขอ เป็นอย่างนี้ทั้งตัวเราเองและเพื่อนๆ  หรือหากมีอาจารย์เรียกใช้ให้ช่วยทำอะไรก็ตื่นเต้นดีใจ และภูมิใจที่ได้ทำ
    แล้วทุกอย่างก็ค่อยๆเปลี่ยนไปตามกาลเวลาและความเจริญก้าวหน้าแห่งโลกวัตถุ อันมีเทคโนโลยีที่หลากหลายเป็นตัวเร่ง  นักเรียนนักศึกษายุคหลังเริ่มเฉยๆได้กับการเห็นอาจารย์หอบหิ้วของพะรุงพะรัง แต่เมื่อเอ่ยปากขอความช่วยเหลือก็ยังมีน้ำใจช่วยโดยไม่บ่ายเบี่ยง  หลายปีผ่านไป คำขอความช่วยเหลือจากครูอาจารย์เริ่มมีคำตอบว่า "ผมไม่ว่าง จะรีบไปเรียนครับ" หรือหากเขานั่งอยู่หลายคนเมื่อมีการขอให้มาช่วยเช่น ยกของหน่อย ก็จะเกี่ยงกันว่า "แกไปสิ" เป็นต้น
     ที่จำได้ไม่ลืมก็คือสิ่งที่เกิดกับตัวเองเมื่อ 4-5 ปีก่อน ขณะที่เราและเพื่อนผู้พี่กำลังทะยอยขนอุปกรณ์โสตฯเช่น ทีวี เครื่องเสียงจากชั้นล่างขึ้นไปยังที่เก็บบนชั้นสองของอาคาร หลายเที่ยวผ่านไปก็ให้เหนื่อยอยู่เหมือนกัน  แล้วก็ดีใจที่ได้เห็นนักศึกษาใหม่ชั้นปีที่หนึ่งในโปรแกรมที่เราสอนอยู่เดินผ่านมา จึงเอ่ยปากบอกว่า "สมศักดิ์ เธอช่วยครูยกของหน่อยนะ" คำตอบที่ยังก้องหูจนต้องนำมาเขียนบันทึกเตือนใจใครต่อใครในวันนี้ ก็คือคำพูดที่ว่า "ผมไม่ใช่เจ้าหน้าที่ครับ" ก่อนที่เขาจะเดินจากไปโดยไม่ใส่ใจเราสองคนเลย.
     ชื่อ สมศักดิ์ สมมุติว่าเป็น นามสมมติ ก็แล้วกันครับ  ส่วนนามสกุลจ้างก็จะไม่ขอบอกครับ

[Ka-Poom]

อรุณสวัสดิ์คะ...อาจารย์...

ทุกอย่างล้วนเปลี่ยนแปลงและเปลี่ยนไป...

จิตใจ...ที่ละเอียดขึ้น...นั้นมีน้อยลง....

บางครั้ง...กะปุ๋มก็เรียนรู้ที่จะไม่เอ่ยปาก...ร้องขอ...

หากแต่ก็ยังคง...หยิบยื่นการช่วยเหลือนั้น...อยู่แม้แต่กับเด็กๆ น้องๆ...เพราะอยากให้เขาได้เรียนรู้แบบอย่างจากเรา...

ไม่หวังมาก...หากแต่อยากให้ซึมซับ...

ได้ผลบ้าง...ไม่ได้บ้าง..ไม่เป็นไร...

^___^

ขอบคุณอาจารย์ที่แบ่งปันเรื่องเล่าสะกิดใจให้ฟังคะ

กะปุ๋ม

 

[พี่เม่ย]

• เห็นด้วยกับท่านค่ะ  "ไม่รู้ ไม่เห็น ไม่เกี่ยว ไม่ข้อง" ดูจะเป็นคติประจำใจของคนรุ่นใหม่  หลายๆคนไปเสียแล้วนะคะ
• ...เพราะได้อ่านบันทึกของท่านทำให้พี่เม่ยคิดถึงเรื่องใกล้ตัวและนำไปต่อยอดไว้ใน บันทึกนี้ค่ะ...

[ขจิต ฝอยทอง]

• หายไปนานมากคิดถึงจังหู
• น้ำใจบางครั้งหายากเหมือนกันนะครับ
• ขอบคุณมากครับ

[พี่เม่ย]

กลับมาดู ร่องรอย ที่จอยไว้

อ้าวทำไม ลิงค์ไม่ติด (ทำ)ผิดตรงไหน?

ต้องแก้ตัว ลิงค์ให้เห็นไม่เป็นไร

ต่อยอดไว้ บันทึกนี้ มีแล้วเอย!

[Handy]

  ขอบคุณมากครับ ทั้ง คุณ Ka-Poom   พี่เม่ย และ คุณน้อง ขจิต ฝอยทอง 

     ความจริงแล้วน้ำใจไม่ได้หายไปครับ  เพียงแต่อาจลดน้อยลงด้วยเหตุหลายประการ เชื่อว่าหากจัดการดีๆ ยุคสมัยนี้ก็จะมีคนมากด้วยน้ำใจเพิ่มขึ้นได้ครับ

[ขจิต ฝอยทอง]

• มาทักทายอีกรอบครับพี่Handy
• สบายดีนะครับ

[Handy]

สบายดีครับ น้องบ่าว ...
    ทิ้งไว้นานค่อยมาตอบ เพราะ .. คนกันเอง อิ อิ อิ.